Το χύμα τσίπουρο και η 17Ν

21 Ιουλίου 2015
Ντίνος Στεργίδης
Οι βαθύτεροι λόγοι μιας ομαδικής παράνοιας.


Το άρθρο αυτό αποτελεί συνέχεια προηγούμενου για το χύμα τσίπουρο, που θα βρείτε εδώ.

Η τρομοκρατική «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη» με brand name το «17Ν», για τους νεότερους, έδρασε από το 1975 μέχρι το 2002 με δεκάδες εγκληματικές πράξεις στο ενεργητικό της μεταξύ των οποίων και τουλάχιστον 23 δολοφονίες.

Όλο αυτό το διάστημα των σχεδόν 30 ετών, που η ελληνική αστυνομία δεν μπορούσε να τους συλλάβει, τα μέλη της εξυψώθηκαν από πολύ κόσμο σε φαντομάδες χολυγουντιανής έμπνευσης, ενώ οι θεωρίες συνωμοσίας έδιναν και έπαιραν σε καθημερινή βάση. Στο τέλος όλη η Ελλάδα ήταν πεπεισμένη πως είχαμε να κάνουμε με ξένους πράκτορες από CIA και πάνω, τόσο τολμηρά και γεμάτα θράσος ήταν τα χτυπήματα της οργάνωσης, η δε Ελληνική Αστυνομία φάνταζε θίασος του Ροζ Πάνθηρα.

Ώσπου ήρθε το μοιραίο για την οργάνωση λάθος, οι πρώτες συλλήψεις, και το απερίγραπτο σοκ για όλη την ελληνική κοινωνία καθώς ανακάλυπτε μέρα με τη μέρα πως τόσα χρόνια η 17Ν δεν έκρυβε στους κόλπους της διαβολικούς κατασκόπους, αλλά ένα μάτσο losers, μία σέχτα άκαρδων εγκληματιών με ηλίθιες ιδέες και ρυπαρές ψυχές.

Γιατί, λοιπόν, επί 30 χρόνια η αστυνομία δεν μπορούσε να τους συλλάβει; Η εκτίμησή μου, που σε πολλούς δεν θα αρέσει, είναι ότι δεν υπήρχε η κοινωνική πίεση γι’ αυτό. Βασικά, η 17Ν λειτουργούσε με την πλήρη ανοχή της ελληνικής κοινωνίας η οποία πίστευε (και είμαι βέβαιος ότι σε ένα βαθμό ακόμα πιστεύει) ότι: «εντάξει, μπορεί να μην είναι σωστό να δολοφονούμε κάποιον, αλλά και αυτοί (που δολοφονήθηκαν) κάπου είχαν λερωμένη τη φωλιά τους». Ποτέ δεν εξεγερθήκαμε ως κοινωνία, μαζικά και αποφασιστικά, εναντίον των άνανδρων δολοφόνων της 17Ν ζητώντας εδώ και τώρα τη σύλληψή τους. Και εάν δεν είχαν κάνει το λάθος να δολοφονήσουν τον Βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο Στήβεν Σόντερς με αποτέλεσμα να βάλουν την Σκότλαντ Γιαρντ στο παιχνίδι πιθανόν να δρούσαν ακόμα. Επίσης, εκτιμώ πως η χήρα του αδικοχαμένου Βρετανού κέρδισε την ελληνική κοινή γνώμη δημιουργώντας σε ένα βαθμό την πίεση στην οποία αναφέρομαι.

Όταν πρέπει, η ελληνική αστυνομία μπορεί να είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, απλώς δεν της το ζητούν συχνά. (Δείτε πόσο γρήγορα εξιχνιάζει κάθε ειδεχθές έγκλημα διαπράττεται στη χώρα).  

Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με το χύμα τσίπουρο. Γιατί δεν μπορούν να το ελέγξουν και να πατάξουν το λαθρεμπόριό του; Υπάρχει καμία πειστική εξήγηση για αυτό, όταν όλα τα επιχειρήματα που μπορεί να αναπτύξει ένα έλογο ον συνηγορούν στο ότι η πολιτεία έχει κάθε συμφέρον να περιορίσει στο ελάχιστο ή ακόμα και να εξαφανίσει την παραγωγή του χύμα τσίπουρου προς όφελος του εμφιαλωμένου;

Η απάντηση είναι ότι έχουμε όλοι βολευτεί: οι καταναλωτές νομίζουν πως πίνουν το ίδιο προϊόν με τα εμφιαλωμένα στη μισή τιμή οπότε σκοτίστηκαν. Καρφί δεν τους καίγεται για τη φοροδιαφυγή, για να μην πούμε ότι βλέπουν και τους εμφιαλωτές ως κλέφτες. Οι διήμεροι, οι παραγωγοί δηλαδή του χύμα τσίπουρου, και εδώ μιλάμε για 30.000 άδειες και 6.000 άμβυκες, βγάζουν ένα σκασμό λεφτά, αφορολόγητα ως επί το πλείστον. Σκοτίστηκαν και αυτοί. Οι βουλευτές πάνε στις καζανιές και στις γιορτές τσίπουρου και το παίζουν ωραίοι μαζεύοντας ψήφους. Πολύ που τους ένοιαξε η εισφοροδιαφυγή ή αν θα χάσουν τις ψήφους των εμφιαλωτών. Ποιοι μένουν; Χα, χα, μένουν τα μεγάλα θύματα της υπόθεσης, οι «μαλάκες της παρέας» ―συγγνώμη για την έκφραση αλλά ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ενδεδειγμένη― οι νόμιμοι αποστάκτες-εμφιαλωτές που είχαν τη φαεινή ιδέα να ακολούθησαν τις νόμιμες διαδικασίες για την παραγωγή τσίπουρου και τώρα κάθονται και θαυμάζουν τις απούλητες φιάλες τους. Θα ήταν σχεδόν αστείο αν δεν ήταν τόσο τραγικό.

Πολύ απλά δεν υπάρχει η κοινωνική εκείνη πίεση που θα επιβάλλει στην κυβέρνηση να απαιτήσει από την κρατική μηχανή να κάνει σωστά τη δουλειά της.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το χύμα τσίπουρο, αυτόν τον πολιτιστικό ογκόλιθο της Ελλάδας που κανείς δεν τολμά να θίξει:

1) Είναι ένα άκρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία ποτό. Δεν είναι μόνο η μεθανόλη που ενδεχομένως αυτό περιέχει και που μπορεί να σε τυφλώσει αλλά, πιο συχνά, τα διάφορα βαρέα μέταλλα και άλλες τοξικές ουσίες που περιέχει, όπως έχουν αποδείξει τουλάχιστον δύο μελέτες των πανεπιστημίων Κρήτης και Θεσσαλίας. Και όμως αφήνουμε τα παιδιά μας, απ’ άκρου σ’ άκρη της Ελλάδας, να μεθούν με τα δηλητήρια αυτά σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Υπάρχουν, ανάμεσά μας αλλά και σε όλες τις γειτονικές χώρες, ανήθικα καθάρματα που συσκευάζουν και μεταφέρουν χύμα τσίπουρο μέσα σε πλαστικά μπιντόνια από φυτοφάρμακα και απορρυπαντικά. Θέλετε να πίνετε αρσενικό και μόλυβδο; Εγώ, πάντως όχι. Και όχι μόνο κανείς δεν μιλάει, αλλά ξεσηκώθηκε και το ελληνικό Διαδίκτυο να στηρίξει τους εγκληματίες επειδή ο ΟΟΣΑ μάς ζητά να πατάξουμε το λαθρεμπόριο του χύμα τσίπουρου! Έλεος πια! Έχουμε τρελαθεί τελείως ως λαός;

2) Το 85% του χύμα τσίπουρου που πωλείται στην αγορά δεν δηλώνεται. Το χύμα τσίπουρο κοστίζει στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή σε όλους μας, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε εισφοροδιαφυγές. Την ώρα που πασχίζουμε ως κράτος να μαζέψουμε και το τελευταίο ευρώ, διακινούνται ετησίως κάτω από τη μύτη μας πάνω από 10 εκατομμύρια λίτρα λαθραίου τσίπουρου. Δέκα εκατομμύρια λίτρα. Και λίγα λένε, όταν η συνολική παραγωγή τσίπουρου χωρικής απόσταξης εκτιμάται στα 24 εκατ. λίτρα ποτού. Εξάλλου, επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών έχει εκτιμήσει την παράνομη εμπορία τσίπουρου υπό το καθεστώς των διημέρων σε 18 εκατ. λίτρα κλιμακώνοντας ακόμα περισσότερο τις ετήσιες απώλειες εσόδων για τα κρατικά ταμεία στα σχεδόν 163 εκατ. ευρώ.

3) Η ύπαρξη του χύμα τσίπουρου ενθαρρύνει την ανάπτυξη της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας, από τους μεγάλους λαθρέμπορους της μαφίας μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς. Όταν ο φόρος που επιβάλλεται στο χύμα τσίπουρο είναι 1,40 € ανά λίτρο καθαρής αλκοόλης και στο αντίστοιχο εμφιαλωμένο τσίπουρο είναι 12,75 € (και για τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά, π.χ. ουίσκι, είναι 25,50 €), αυτό από μόνο του είναι η μεγαλύτερη πρό(σ)κληση που υπάρχει για να ανθίσει η λαθρεμπορία, η οποία και ανθεί: το λαθρεμπόριο αλκοολούχων ποτών στην Ελλάδα εκτιμάται στις 8,2 εκατ. φιάλες, νούμερο που θα ζήλευε και ο Αλ Καπόνε. Είναι δε γνωστό σε όλους πως δίπλα στο εμπορικό κύκλωμα των διημέρων έχουν αναπτυχθεί ισχυρότατες και άκρως αδίστακτες συμμορίες που μεταξύ άλλων εισάγουν παράνομα μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος από τη γειτονική Βουλγαρία και αντιμετωπίζονται από ειδικά κλιμάκια της αστυνομίας τύπου Ράμπο.

4) Γευστικά, το χύμα τσίπουρο είναι στο 99% των περιπτώσεων μάπα. Πώς να το πούμε αλλιώς; Το χύμα τσίπουρο είναι ποιοτικά υποδεέστερο των εμφιαλωμένων. Είναι κατώτερης αξίας, είναι σχεδόν πάντα ελαττωματικό, της συμφοράς και για τα πανηγύρια. Διαμαρτυρηθείτε όσο θέλετε, αυτή είναι η αλήθεια. Σε δεκάδες γευστικές δοκιμές στις οποίες έχω συμμετάσχει, το χειρότερο εμφιαλωμένο είναι πάντα καλύτερο από το καλύτερο χύμα. Αλλά ακόμα κι αν βρείτε ένα καλό χύμα τσίπουρο, τι νόημα έχει αφού θα είναι αδύνατον να το ξαναβρείτε; Εξ ορισμού. Αξίζει, αλήθεια, να διακινδυνεύσετε την υγεία σας για λίγα ευρώ;

Γιατί, όμως, συμβαίνουν όλα αυτά; Πώς καταλήξαμε εδώ; Παραθέτω την παρακάτω εξήγηση από την έκθεση «Το λαθρεμπόριο στα αλκοολούχα ποτά» του Συμβουλίου Παραγωγών και Εταιρειών Διακίνισης Αλκοολούχων Ποτών:

«Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία κάθε αμπελουργός έχει το δικαίωμα να αποστάξει στέμφυλα, μετά τη χωρική οινοποίηση των σταφυλιών που παρήγαγε από τα δικά του αμπέλια και να παράγει τσίπουρο για οκτώ 24ωρα, συνήθως κατά το δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου. Το τελικό προϊόν, γνωστό ως χύμα τσίπουρο επιτρέπεται να διατεθεί από τον ίδιο τον παραγωγό στην αγορά χωρίς παραστατικά, παρά μόνο με το αντίγραφο της άδειας απόσταξης και τη βεβαίωση πληρωμής του μειωμένου φόρου, η οποία είναι η ίδια σε κάθε μεταφορά που πραγματοποιεί ο διήμερος παραγωγός, χύμα σε γυάλινα δοχεία, χωρίς οποιασδήποτε μορφής τυποποίηση. Ο παραλήπτης υποχρεούται μόνο στην έκδοση Τιμολογίου Αγοράς Αγροτικών Προϊόντων. Οι συγκεκριμένες διατάξεις έχουν αποτελέσει αντικείμενο μαζικής και διαρκούς καταστρατήγησης, πέρα από τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς. Έτσι, σήμερα, με κύριο κίνητρο την κερδοσκοπία, η παραγωγή μη εμφιαλωμένου τσίπουρου διημέρων αυξάνεται με παράνομες πρακτικές. Τις περισσότερες φορές η διακίνηση γίνεται νυχτερινές ώρες, σε πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτων, σε πλαστικά δοχεία που αναφέρουν ότι περιέχεται κρασί αντί για τσίπουρο και με χίλιες δύο άλλες επινοήσεις. Με αυτόν τον τρόπο διακινούνται πολλαπλάσιες ποσότητες από τις δηλωθείσες. Η έλλειψη αποτελεσματικών κρατικών ελέγχων σε συνδυασμό με την εξαιρετικά υψηλή φορολόγηση των εμφιαλωμένων αλοολούχων ποτών προσφέρουν κίνητρα για την εν λόγω δραστηριότητα με αποτέλεσμα αφενός να πλήττονται ανεπανόρθωτα οι νόμιμοι παραγωγοί από υψηλό αθέμιτο ανταγωνισμό, το κράτος να χάνει εν δυνάμει έσοδα και αφετέρου οι πολίτες να καταναλώνουν αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα».

Με άλλα λόγια: ένα μικρό προνόμιο για τους αγρότες, απομεινάρι μιας παράδοσης που δεν έχει πλέον λόγους ύπαρξης, έχει καταστρατηγηθεί και εκχυδαϊστεί προς όφελος μιας μειοψηφίας που τίποτε το ουσιαστικό δεν έχει να προσφέρει στην πλειοψηφία η οποία, ενώ την έχουν πιάσει κορόιδο, νομίζει πως είναι έξυπνη την ώρα που οι πολιτικοί σφυρίζουν αδιάφορα. Κάτι μου θυμίζει, σε εσάς;


* Η φωτογραφία είναι απο το έργο δύο Τούρκων designer στην Νέα Υόρκη με αφορμή τις εξεγέρσεις στη χώρα τους.


Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση