Το ντεμπούτο του Μαύρου Κώνου στην αγορά έγινε πριν από 3 μόλις χρόνια, ωστόσο “επί τη εμφανίσει” αυτή η ΠΟΠ Νεμέα δημιούργησε έναν θόρυβο που όμοιο του είχαμε να δούμε –και να πιούμε!- από την εποχή της έλευσης του Κτήμα Γαία.
Το τελευταίο όχι μόνο πυροδότησε την οινική επανάσταση της ζώνης αλλά σηματοδότησε και την μετάβαση από το rustic, βελούδινο προφίλ του Αγιωργίτικου σε ένα πιο πυκνό, μοντέρνο και σφριγηλό. Ένα στυλ βέβαια, που στο πέρασμα των ετών παραγωγοί όπως ο Αϊβαλής και ο Μητραβέλας έφτασαν στα άκρα, υλοποιώντας εξαιρετικά την “more is more” φιλοσοφία γυμναστηρίου.
Όμως η παγκόσμια τάση έχει δείξει ότι πλέον τα ερυθρά κρασιά έχουν εγκαταλείψει αυτή την κατεύθυνση αναζητώντας πιο …αέρινους οινικούς δρόμους. Σίγουρα οι blockbuster προσπάθειες εξακολουθούν να έχουν (και πάντα θα έχουν) τους φανατικούς οπαδούς τους, όμως το μαύρο, μαρμελαδιασμένο, υψηλόβαθμο και ανυπόφορα τανικό στυλ απλώς είναι passé!
Πλέον οι λέξεις φρούτο, φρεσκάδα και χαμηλοί βαθμοί είναι στα χείλη των περισσοτέρων οινόφιλων και το Αγιωργίτικο είναι μια κορυφαία γηγενείς ποικιλία για να υπηρετήσει αυτό το trend. Προφανώς και καταφέρνει να δώσει κρασιά που θα έκαναν κάθε υπέρ-στυφό Cabernet Sauvignon να τρέξει να κρυφτεί, όμως η φρεσκάδα του φρούτου, η ευγένεια των τανινών και η υψηλή του οξύτητα λες και είναι φτιαγμένες για να κουμπώσουν τέλεια με την νέα τάση. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι παρόλη την απλότητα και τον υδαρή τους χαρακτήρα, χαμηλής τιμής Αγιωργίτικα δεξαμενής πολλές φορές τα καταφέρνουν καλύτερα από τα premium αδελφάκια τους!
Το Μαύρος Κώνος υπηρετεί αυτό το στυλ σε μια premium εκδοχή, προερχόμενο από την πιο high altitude και ορεινή περιοχή της ζώνης. Μάλιστα ο αμπελώνας στον Ασπρόκαμπο που βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων καλλιεργείται με περίσσια αγάπη από τον Αχιλλέα Λαμψίδη ο οποίος εφαρμόζει το σύστημα διαμόρφωσης Lyra. Αυτός ο συνδυασμός υποστύλωσης και κλαδέματος –που κάνει το αμπέλι να θυμίζει την αρχαία λύρα- θεωρείται από τους πλέον δύσκολους και ακριβούς στην εφαρμογή, αλλά και από τους πλέον ποιοτικούς. Κατόπιν ο καρπός αφήνεται στα ικανότατα χέρια του Γιάννη Λίγκα, ο οποίος ολοκληρώνει την οινοποίηση στο κοντινό, αναδιαμορφωμένο οινοποιείο της Στροφιλιάς στον Ασπρόκαμπο με διάπλαση σε μικρά βαρέλια 1ης και 2ης χρήσης.
Όταν η πρόσφατη μετακόμιση μου οδήγησε στο άδειασμα του συντηρητή και την ανακάλυψη και των 3 εσοδειών που έχουν κυκλοφορήσει, τα καμπανάκια μιας μίνι κάθετης χτύπησαν. Ξέρω, 3 χρονιές –και μάλιστα κοντινές μεταξύ τους- δεν είναι και πολλές για να υποστηρίξουν μια κάθετη, όμως από την άλλη η πρόσκληση ήταν μεγάλη για να αντισταθώ. Ήξερα από προηγούμενες δοκιμές ότι το αναντικατάστατο Riedel Vinum Syrah είναι το απόλυτο ποτήρι για κάθε κορυφαίο Αγιωργίτικο καθώς και ότι το ελαφροπάτητο στυλ της συγκεκριμένης ετικέτας εκφράζεται καλύτερα στους 13-15οC, οπότε φρόντισα για το καλύτερο δυνατό ντάντεμα. Και αυτή η premium ΠΟΠ Νεμέα μου το ανταπόδωσε…
Το Μαύρος Κώνος 2020 (8,5/10) διαθέτει ένα ανοιχτό πορφυρό χρώμα το οποίο ακόμα δεν δείχνει κανένα ίχνος κούρασης. Η αρωματική περιγραφή του κρασιού είναι ιδιαίτερα δύσκολη, όμως αυτή η δυσκολία δε οφείλεται μόνο στην χαμηλή ένταση αλλά και στην πολυπλοκότητα του μπουκέτου. Έτσι αυτό δεν εμφανίζεται σαν μια συρραφή επιμέρους αρωμάτων κόκκινων φρούτων, γλυκών μπαχαρικών, γραφίτη και δέρματος αλλά σαν ένα ενιαίο πυκνοϋφασμένο σύνολο που θυμίζει μεγάλα κρασιά του παγκόσμιου αμπελώνα. Ακόμα καλύτερο πάντως είναι το κρασί στο στόμα, έστω και αν η επίγευσή του δεν είναι και η πιο μακριά. Όμως ο παρθενικός Μαύρος Κώνος ρεφάρει με φοβερή ζωντάνια, απίθανα λεπτοϋφασμένες τανίνες και αέρινη, βασισμένη σε έντονη οξύτητα δροσιά. Ένα κρασί που σίγουρα θα γίνεται ακόμα καλύτερο μέχρι το 2030.
Το 2021 (8,5/10) από την άλλη είναι πιο μαύρο και σκοτεινό. Ελάχιστα πιο βαρύ στο πορφυρό χρώμα, φέρνει σε πρώτο πλάνο μαύρο μούρο, εστραγκόν, βαριά λουλούδια και μελάνι προδίδοντας ένα τέλεια ωριμασμένο σταφύλι. Το στόμα είναι πληθωρικότερο, με την μεγαλύτερη γλύκα και τις εντονότερες τανίνες να ενισχύουν αυτή τη «μαυρίλα». Η οξύτητα κάνει την παρουσία της αισθητή μόνο στο τελείωμα, με το πολύ καλό μάκρος να εγγυάται εδώ δυναμικό 5-10 (ακόμα) χρόνων.
Αν και η βαθμολογία δεν το αποτυπώνει, η τρέχουσα εσοδεία του εν λόγω κρασιού είναι κατά την άποψή μου και η καλύτερη. Το Μαύρος Κώνος 2022 (8,5/10) είναι το πιο ανοιχτόχρωμο και το πιο κλειστό στην μύτη, απαιτώντας χρόνο για να μας αποκαλύψει τον αριστοκρατικό χαρακτήρα κόκκινων φρούτων, βιολέτας, αποξηραμένων cranberry και στάχτης. Γευστικά πιο κοντά στο ’20 παρά στο ’21, προβάλει την έντονη οξύτητα και τις καλοδουλεμένες τανίνες και όχι την γλύκα του φρούτου. Συνεπώς το σύνολο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αυστηρό, θυμίζοντας εν πολλοίς ένα Cabernet Franc. Ακριβέστερα ένα κορυφαίο Cabernet Franc, μιας και το γευστικό μάκρος είναι εξαιρετικό προσδίδοντας του δυναμικό 10ετίας.
Το γεγονός ότι και οι 3 χρονιές απαιτούν μετάγγιση δεν οφείλεται στο ότι το κρασί δεν είναι καθαρό –ίσα-ίσα που ο Μαύρος Κώνος αποτελεί πρότυπο οινολογικής αρτιότητας- αλλά στο ότι χρειάζεται οξυγόνο για να αποκαλύψει όλη την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του. Με το σπουδαίο –και πολύ αγαπημένο- Grand Cuvee του Σκούρα να εκφράζει την πιο πληθωρική και εξωστρεφή πλευρά της Αγιωργίτικης φινέτσας και την Γαία Οινοποιητική να μην έχει ακόμα κυκλοφορήσει τον καρπό των νέων επιλεγμένων κλώνων τους οποίους έχει φυτέψει, το Μαύρος Κώνος αυτή τη στιγμή εκφράζει όσο καμία άλλη Νεμέα το μέλλον του Αγιωργίτικου. Το οποίο κάθε άλλο παρά αιχμηρό και μαύρο προβλέπεται!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση