Αμπελώνες Ζαφειράκη, Μαλαγουζιά Natura 2017

Η εκτίμησή μου για τις επιδόσεις και την οινική αντίληψη του Χρήστου Ζαφειράκη είναι πολλάκις εκπεφρασμένη, όμως αν για ένα κρασί του είχα παλαιότερα επιφυλάξεις αυτή ήταν η Μαλαγουζιά. Και αυτό όχι γιατί  η ποιότητά του δεν ήταν καλή –ίσα-ίσα που πιστεύω ότι η Μαλαγουζιά του είναι ανάμεσα στις κορυφαίες- αλλά διότι η pop “ευκολία” του σταφυλιού δεν επέτρεπε στην διαφορετικότητά του παραγωγού του Τυρνάβου να  εκφραστεί με τον υπέροχο τρόπο που αυτό γίνεται στα άλλα κρασιά του.

Και όταν αυτός κατάφερε να δώσει την πλέον αυστηρή, δύστροπη, άγρια και εσωστρεφή έκφραση της ποικιλίας εναρμονίζοντάς την με τις αντιεμπορικές διαστροφές μου, εγώ ο αχάριστος άρχισα να γκρινιάζω για την υπερβολική γευστική της συγγένεια με την οινοποιημένη με άγριες ζύμες Μαλαγουζιά Natura!

Να’ την  λοιπόν στα ποτήρια η νεότερη αυτή ετικέτα, με το χαμηλό αλκοολικό βαθμό του 12,5% να άρει όποιες αμφιβολίες περί του αν ο Ζαφειράκης θα συνεχίζει να αντιστέκεται στην τάση των υπερωριμάνσεων και του υψηλού οινοπνεύματος. Όμως η ετικέτα πληροφορεί και για την 12μηνη ωρίμανση σε (πολύ μεγάλα κατά την συνήθη πρακτική του) βαρέλια, κάτι που εξηγεί και το κίτρινο χρώμα που αναλαμβάνουν να ντύσουν οι πράσινες ανταύγειες.

Όμως κάτι ξεχωριστό συμβαίνει και στην μύτη, αφού με μέτρια ένταση αλλά αξιοσημείωτη πυκνότητα ξεπηδούν από το ποτήρι πεπόνι, ροδάκινο, καραμέλα λεμονιού και ελάχιστη αμυγδαλόπαστα.

Και αν το άρωμα “ψιθυρίζει” περισσότερο Viognier παρά (τεχνολογική) Μαλαγουζιά το στόμα το βροντοφωνάζει, αφού διαθέτει λιπαρότητα, μαλακή ισορροπία και συγκριτικά  πλούσιο σώμα. Φυσικά η χρήση του βαρελιού είναι και εδώ για σεμινάριο, ενώ μέλι, φύλλα λεμονιάς και αρμπαρόριζα στήνουν μια μεγάλης διάρκειας παράσταση στο flavor.

Αν και καλύτερο είναι να σερβιριστεί στους mainstream 10º C, κατά τα άλλα θέλει μια πιο πληθωρική αντιμετώπιση που περιλαμβάνει ένα ποτήρι κόκκινου –όπως το Spiegelau Authentis 01 – και ριζότο με κολοκύθα, κρεμώδη πουλερικά, λευκά κρέατα ή βουτυράτο αστακό στο τραπέζι.

Ο Χρήστος Ζαφειράκης μεταμορφώνει ακόμα και μια εύπεπτη pop σύνθεση σε πολύπλοκή jazz και η Μαλαγουζιά Natura αποτελεί άλλη μια τρανή απόδειξη περί τούτου. Βέβαια την σοβαρή, “δύσκολη” μουσική θα πρέπει κανείς να την πληρώσει - αφού δεν διανέμεται ποτέ δωρεάν με κυριακάτικες εφημερίδες!-  με το Natura να κοστίζει 17€. Τιμή που αρχικά φαντάζει μεγάλη, όταν όμως κανείς αναλογιστεί ότι ακόμα και κρασάκια από την ποικιλία κοστίζουν γύρω στα 12€ τότε θα καταλάβει ότι τελικά είναι λογικότατη για ένα τόσο ποιοτικό και ιδιαίτερο κρασί. Κρασί με το οποίο ο Χρήστος έκλεισε ερμητικά το παράθυρο στην Μαλαγουζιά- γκρίνια μου!

Βαθμολογία: 8,5/10.