Η περιοχή του Gragnano στην Ιταλία είναι διάσημη για τα ζυμαρικά της. Μια φήμη που άρχισε να χτίζεται πριν από τρεις αιώνες με τα ζυμαρικά που έφτιαχναν οι νοικοκυρές στα σπίτια, χρησιμοποιώντας το σκληρό αλεύρι και το νερό από τις πηγές της περιοχής τους. Σήμερα διατηρεί αυτή τη φήμη χάρη στα βιομηχανοποιημένα πλέον ζυμαρικά που παράγει, τα οποία εξακολουθούν να διατηρούν τα χαρακτηριστικά εκείνων των σπιτικών ζυμαρικών, σε ό,τι αφορά στη σύστασή τους (τη σωστή ποιότητα του αλευριού με την υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και του ντόπιου νερού, εξ ου και η πιστοποίηση ΠΓΕ). Παράλληλα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν μπρούτζινα στόμια (μήτρες μορφοποιήσης), που σε αντίθεση με τα πιο σύγχρονα στόμια από τεφλόν, παράγουν επιφάνειες αδρές και πορώδεις σαν αυτές της οικιακής παραγωγής (ενώ οι μήτρες από τεφλόν διευκολύνουν μεν την παραγωγή, αλλά έχουν ως αποτέλεσμα επιφάνειες λείες και στιλπνές). Αυτή η αδρή και πορώδης υφή συμβάλλει στο να μην γλιστράει η σάλτσα, αλλά να συγκρατείται στην επιφάνεια του ζυμαρικού διαποτίζοντας το.
Τα συγκεκριμένα φουσίλι τα αγάπησα και για δύο επιπλέον λόγους: Αφ’ ενός η επιφάνειά τους είναι ανάγλυφη με τις εγκοπές σε όλο το μήκος της - αιχμαλωτίζοντας έτσι ακόμη καλύτερα την σάλτσα- αφ’ ετέρου είναι μακριά όπως τα μακαρόνια. Τι καλύτερο να ευχηθούμε για μία κερκυραϊκή παστιτσάδα ή ένα παστίτσιο;
Δυστυχώς, η τιμή τους αποτελεί ένα αρκετά σημαντικό μειονέκτημα.
Τα βρήκα στο Cibo e Vino Καψάλη 10, Αθήνα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση