Το Λοκάλι: Ο ντόπιος του Ψυρρή

Τα καλοκαίρια στην Αθήνα είναι δύσκολα για κάποιους. Για μένα όχι και τόσο. Αυτή η πόλη όσο άσχημη και αν είναι, έχει μικρούς κρυμμένους θησαυρούς: ταράτσες με θέα, δροσερές στοές και πράσινες αυλές που κάνουν τις ζέστες πιο υποφερτές. Για μια αυλή λοιπόν θα σας μιλήσω και εγώ. Αυτή του ολοκαίνουργιου Λοκάλι, στου Ψυρρή. Εκεί όπου παλιά ήταν το θερινό σινεμά Cine Ψυρρή και μεταγενέστερα το εστιατόριο Κουζίνα. Μια αυλή που διαμορφώθηκε από την αρχή, στολίστηκε με δέντρα, μπήκαν καλαμωτές, ξύλινα μεγάλα τραπέζια αλλά και πιο μικρά και πολλά φωτάκια για να μοιάζει με γιορτή. Σε αυτόν το χώρο λοιπόν τέσσερις φίλοι (η Χριστίνα Μοάτσου, ο Κώστας Σκουληκάρης, ο Δημήτρης Κιάκος και ο Ρένος Γραμμένος) αποφάσισαν να φτιάξουν μια ελληνική pub. Ένα μέρος δηλαδή που θα γίνει στέκι για ντόπιους και μη.

Το Λοκάλι θα μπορούσα να σας πω ότι είναι all day χώρος. Χωρίς όμως να είναι «λίγο από όλα», αυτό δηλαδή που χαρακτηρίζει τους περισσότερους all day χώρους. Ανοίγουν από το πρωί και σερβίρουν ποιοτικό καφέ –θα σας μιλήσω άλλη φορά για αυτό. Προσφέρουν φαγητό –ο Τάσος Μιτσελής όταν φιλοξενηθεί στα τραπέζια του σίγουρα θα σας γράψει σχετικά. Φτιάχνουν όμως και κοκτέιλ. Κοκτέιλ με ελληνικό χαρακτήρα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα περισσότερα ποτά έχουν στα συστατικά τους κάποιο ελληνικό απόσταγμα. Σαν το D & E Athenian Pina που δοκίμασα πρώτο. Έχει σαν βάση το τσίπουρο και περιέχει επίσης άνηθο, γλυκάνισο, λάδι καρύδας και ένα cordial ανανά. «Είναι ένα κοκτέιλ αφιερωμένο στην Ντένη Καλλιβωκά και στην Ελένη Νικολούλια. «Δύο κυρίες που προσπαθούν να φέρουν τα ελληνικά αποστάγματα στο προσκήνιο» θα μου πει ο Δημήτρης Κιάκος. «Εξ` ου και το όνομα». Θα μπορούσα να πω ότι είναι μια παραλλαγή του PinaColada που όμως δεν το θυμίζει στην όψη. Παρ’ όλα αυτά έχει πολύ ενδιαφέρον.

Το ίδιο ενδιαφέρον έχουν και τα δύο ποτά που βγαίνουν από τις δύο βρύσες που θα δείτε να κοσμούν την μπάρα. Από την μια «τρέχει» το φραουλένιο Local Old Fashioned με τσίπουρο και αρμπαρόριζα που έχει μια γλυκιά τσαχπινιά και από την άλλη το Local Negroni που τώρα του έχουν δώσει μια πιο καλοκαιρινή νότα και το φτιάχνουν με πεπόνι- η προηγούμενη εκδοχή του ήταν με λεμονοθύμαρο και για να είμαι ειλικρινής μου άρεσε περισσότερο. Στο ίδιο καλοκαιρινό mood είναι και το Gin Tonic που φτιάχνεται και αυτό με πεπόνι αλλά και μάραθο. Απόλυτα δροσιστικό και απολαυστικό –δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού ο Δημήτρης γνωρίζει πολύ καλά πώς να φτιάχνει ένα Gin Tonic.

Ζήτησα επίσης και το Purple Rain. Ένας συνδυασμός από Angostura reserva, μπύρα Pikri IPA, μοσχολέμονο, ginger ale και φραγκοστάφυλλο. Ευχάριστο, απολαυστικό, που ισορροπούσε ανάμεσα στο γλυκό και το ξινό, ενώ στην επίγευση άφηνε ένα ελαφρύ τσίμπημα στη γλώσσα από το ginger. Σίγουρα θα το ζητούσα ξανά. Όπως θα ζητούσα ξανά και το ελαφρώς καυτερό Jalisco Xpress. Μια διαφορετική παραλλαγή του Margarita με τεκίλα, κόλλιανδρο, τσίλι, αγαύη και μοσχολέμονο. Δεν σερβίρεται στο γνωστό κολωνάτο ποτήρι που ξέρουμε αλλά σε κοντό και δεν έχει γύρω από το χείλος αλάτι. Γαρνίρεται μόνο με μια φέτα μοσχολέμονο που αν θέλετε να το κάνετε λίγο πιο όξινο απλά τη στύβετε.

Το τελευταίο που δοκίμασα ήταν το No Woman no Cry. Σαν βάση του είχε το ρούμι και συμπληρωνόταν από βανίλια, Pandan (τροπικό φυτό που το συναντάμε σε Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Ινδία και Μπαγκλαντές, πλούσιο σε ωφέλιμα στοιχεία που χρησιμοποιείται και ως γλυκαντικό), ροζ γκρέιπφρουτ και μοσχολέμονο. Ιδιαίτερο, με ευχάριστο τελείωμα από γεύση φουντουκιού.

Στο Λοκάλι να πάτε για να περάσετε μια όμορφη βραδιά στην αυλή του, αλλά και να δοκιμάσετε τα ποτά του που όπως είδατε αγαπούν τα ελληνικά αποστάγματα. Και είμαι σίγουρος ότι θα το αγαπήσετε και εσείς όπως και εγώ και θα γίνετε λοκάλια. Γιατί όπως γράφουν χαρακτηριστικά και οι ίδιοι στο μότο τους «Λοκάλι δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»! 

Info: Σαρρή 44, Ψυρρή, τηλ. 2103250673