Ernest Hebrard: η φωτεινή πλευρά του mainstream

Για την ιστορία, ο Ernest Hebrard πριν γίνει μπαρ, ήταν ένας σημαντικός Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος. Έγινε γνωστός στο ευρύ ελληνικό κοινό για το περίφημο σχέδιο του για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης, μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, όπου ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης είχε ολοσχερώς καταστραφεί. 

Φαντάζομαι λοιπόν, ότι οι ιδιοκτήτες του μπαρ για το οποίο μιλάμε, δεν έδωσαν τυχαία το όνομά του σε αυτό. Έχω δε, την αίσθηση ότι πέρα από τον εύηχο και πιασάρικο τίτλο ή την τιμή που προφανώς ήθελαν να αποδώσουν στον άνθρωπο που βοήθησε τόσο πολύ την πόλη τους, το όνομά του κρύβει ένα συμβολισμό του καινούργιου και για τους ίδιους και για αυτό που θέλουν να παρουσιάζουν στο κοινό τους. 

Είναι όμως το Ernest Hebrard όντως κάτι νεόφερτο για την πόλη της Θεσσαλονίκης; 

Δεν συνηθίζω να βάζω τρικλοποδιές στον εαυτό μου, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα σε αυτό το ερώτημα. Αφενός, δεν γνωρίζω αν στο παρελθόν προηγήθηκαν ανάλογα concept. Αφετέρου, το να ορίσεις το καινούργιο πέρα από τις υποκειμενικές διαστάσεις του είναι μια πιο βαθιά συζήτηση που απαιτεί έρευνα και δεν είναι της παρούσης.

Αυτό που γοήτευσε εμένα πάντως στο Ernest Hebrard είναι το μπόλιασμα μιας mainstream λογικής ενός all day bar με μια αξιόλογη και εξειδικευμένη μπάρα από την οποία μπορεί κάποιος να πιεί καλά cocktail. Η απόφαση να βγάζει από την μπάρα του, signature θεματικά cocktail με παλαιωμένα αποστάγματα, την στιγμή που θα είχε επιτυχία δίνοντας και straight ποτά, είναι ένα δύσκολο και μακροπρόθεσμο στοίχημα μιας και το κοινό του, δεν είναι απαραίτητα το ίδιο με το εκπαιδευμένο κοινό ενός high end project.

Η υπογραφή του Αναστάση Βιζυηνού και η παρουσία του στο Ernest Hebrard είναι ο καταλύτης στον παραπάνω στόχο. Ο ίδιος, έμπειρος, ταλαντούχος και κυρίως ορεξάτος αφουγκράζεται τις απαιτήσεις των πελατών του και το στυλ του μαγαζιού, δημιουργώντας μια λίστα από δεκαεννιά cocktail εμπνευσμένα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Far away από την λογική των πολύ ιδιαίτερων και σύνθετων συνταγών τις οποίες έχει δουλέψει με επιτυχία στο παρελθόν, ότι δοκίμασα ήταν σε αρκετά καλό επίπεδο, με το αλκοόλ παρών στο cocktail και μια σειρά από πολύ προσεγμένες πρώτες ύλες που αναμειγνύονται σε αυτά. 

Οι ιστορίες του όπως τα ποτά του, έχουν ενδιαφέρον, συγκίνηση, εντάσεις και σκαμπανεβάσματα σαν τις ταινίες από τις οποίες είναι αφιερωμένα. Από το "Alfie" εμπνεύστηκε ένα γευστικό spritz με βάση το δυναμικό Punt e Mes το οποίο δένει αρμονικά με σιρόπι από πορτοκάλι και bitters από grapefruit. Το καταευχαριστήθηκα. Καταλαβαίνω επίσης γιατί στο “The Sixth Sense"  παντρεύει το εκλεπτυσμένο γαλλικό vermouth Noilly Prat με Sherry και πουρέ από κόκκινο βατόμουρο. Το cocktail όμως, που σε γενικές γραμμές είναι καλό, δεν δικαιώνει κατά τη γνώμη μου τον τίτλο του μιας και δεν σου κόβει την ανάσα όπως η ταινία. 

Από την άλλη ο "Γάμος αλά Ελληνικά" του, με ενθουσίασε. Το παλαιωμένο ελληνικό τσίπουρο ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας με τη φρέσκια μπανάνα και τη sauce καραμέλας, αφήνοντας τα κομμάτια της bitter σοκολάτας να αποκαλύπτονται σταδιακά και να σου ψαλιδίζουν τον ουρανίσκο. Το Zacapa 23 στον ρόλο του "Πιανίστα" κάνει ωραίο ντουέτο με το μέλι και κυρίως με την μουστάρδα Dijon που το απογειώνει αν της δώσετε τον χρόνο που χρειάζεται να για ξεθαρέψει στο ποτό. 

Θα κλείσω με το Blazer “9th Gate” του Αναστάση Βιζυηνού που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι ένα blend από Jack Daniels και Bulleit, συνδυασμένο με σιρόπι από μηλόπιτα της Monin, σε διαγωνισμό της οποίας ο Βιζυηνός κέρδισε την πρώτη θέση το 2014. Η δύναμη της φωτιάς απελευθερώνει όλα τα αρώματα από το αμερικανικό μπέρμπον, τα γαλλικά λικέρ και το μπράντυ. Ένα στιβαρό cocktail επιπέδου από ένα bartender με τσαγανό, χαρακτήρα και πολύ καλό χέρι, το οποίο μπορεί να σταθεί σε ένα mainstream περιβάλλον, κάνοντας το να το βλέπει κάποιος, γιατί όχι, με άλλο μάτι. 

Info: Λεωφ. Νίκης 13, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 242241