Πάντα το Μοναστηράκι μου προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα ως περιοχή. Υπάρχει μια αγέρωχη αισθαντική αίγλη, που εναρμονίζει την ιστορία του με το τώρα, βαραίνει όμως αρκετά με την τουριστική εσάνς που την κατακλύζει. Από την άλλη αποτελεί σημείο συνάντησης και συγκέντρωσης μικρότερων ηλικιακών ομάδων ή οπαδών της «γειτονιάς», με το διπλανό Ψυρρή να κερδίζει δυναμικά την παλιά του δόξα. Μέσα σε μια χαρούμενα αντίφαση καινούργιου και παλιού, που μπορεί να γίνει κάποιες φορές άθελα της φορτική, υπάρχει η ανάσα του μικρόκοσμου της ταράτσας. Ως γνωστόν άλλωστε η περιοχή διαθέτη την πιο θελκτική θέα της πόλης στο πιάτο.
Περνώντας ανάμεσα από αντίκες, πλαϊνών παλαιοπωλείων στο βάθος μιας αινιγματικής στοάς βρίσκεται το Couleur Locale. Το όνομα του σημαίνει τοπικά χρώματα, αισθάνομαι ότι παραπέμπει όμως περισσότερο στο πλάνο που βλέπεις. Παλαιότερα βρίσκαμε στην υποδοχή την κουζίνα και το κάτω μπαρ, αλλά πλέον λειτουργεί αποκλειστικά τον χώρο της ταράτσας. Προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί όπως ενημερώθηκα στην τελευταία μου επίσκεψη, ο δεύτερος χώρος θα είναι έναν όροφο κάτω από την ταράτσα και πρόκειται να κινηθεί στην ίδια λογική επίσης με μπαρ. Κάθε φορά που βγαίνω από το ασανσέρ και πλησιάζω το μπαρ, αφιερώνω λίγα λεπτά στην Ακρόπολη που μου κλέβει το βλέμμα. Πάντα όμως με καταβάλει μια φρέσκια αίσθηση και ένα χαλαρό άνετο συναίσθημα, όταν παρατηρώ τον κόσμο και τον χώρο γύρω μου. Σαν να βρίσκομαι σε κάποια ταράτσα φιλικού σπιτιού. Ίσως σε αυτό να βοηθάει και το ύψος του κτηρίου που όντως επιτρέπει οπτικό τετ-α-τετ με τους κοντινούς ένοικους τριγύρω.Η ταράτσα λειτουργεί όλη την ημέρα με αρκετές επιλογές φαγητού. Ξεκινώντας με σαλάτες, μια πολυποίκιλη λίστα με πιάτα Brunch- από όπου προτείνω να δοκιμάσετε τα αυγά ποσέ με τον σολομό και το Φιλαδέλφεια- , πίτσες, σάντουιτς και νόστιμα γλυκά. Δοκίμασα μια φρέσκια τάρτα σοκολάτας με κρέμα passion fruit, που θα κάνω καιρό να ξεχάσω. Και ενώ το μενού είναι κάτω από την ασφαλή ομπρέλα του comfort και bar food, φανερώνει μια αξιόλογη προσπάθεια και φροντίδα.
Βλέποντας τον νέο κατάλογο με τα ποτά αντιλήφθηκα με χαρά ότι στο μπαρ συνεχίζουν να τιμάνε τις κλασσικές συνταγές. Πίσω από τις δημιουργίες κρύβονται ο bar manager Βασίλης Μαχαίρας, ο Βλάσης Μεντζελόπουλος, Αβέρκιος Σταγκίκας, Φώτης Παλαμίδης και Παύλος Λοντόρφος. Μου έκανε εντύπωση η πληθώρα των επιλογών με κατηγορία Early drinks, Classic, Highball και Signature, τα οποία όμως σερβίρονται μόνο το βράδυ. Δοκίμασα το βατό, ευχάριστο και ανθικό, ελαφρά πικρό αλλά ισορροπημένο, Summer Night που πραγματικά αντιπροσωπεύει επάξια το όνομα του. Το Beefeater dry gin βρίσκει χαμομήλι και περγαμόντο, βανίλια, κουφοξυλιά και aquafaba. Η φιλοσοφία του φρέσκου και του σπιτικού είναι διάχυτη και φωνάζει στα ποτά. Τα περισσότερα ποτά είναι ευχάριστα και μετρημένα ακόμα και στις παραλλαγές που βασίζονται στην απλότητα και την λογική των κλασικών. Στην συνέχεια ήπια το Kaimaki Fizz, με μαστίχα, γιαούρτι που είναι αντιληπτό και στην υφή, βύσσινο και σόδα. Μια γλυκόπικρη πρόταση που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα για την αίσθηση που αφήνει και θυμίζει όντως παγωτό καϊμάκι. Η φρέσκια γλυκόξινη Lambada με rum blend, μάνγκο, πεπόνι, βύσσινο, τσίλι και φρέσκια τόνκα, δίνει όλα τα αρώματα των φρούτων και είναι αρκετά καλοκαιρινή. Για τους λιγάκι πιο απαιτητικούς προτείνω να δοκιμάσετε είτε την ιδιαίτερα spicy και μπαχαρένια εκδοχή του Bloody Mary, είτε την γλυκόξινη παραλλαγή του κλασικού Papa Doble με σπιτικά ελαιοζάκχαρα και rim από αποξηραμένο φλοιό εσπεριδοειδών.
Νορμανού 3, Αθήνα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση