Η ταινία Casablanca είναι μια από τις αγαπημένες μου. Δεν θυμάμαι πότε την είδα για πρώτη φορά ούτε πόσες φορές έχω στηθεί μπροστά από μια οθόνη για την παρακολουθήσω ξανά και ξανά. Φυσικά και η αγαπημένη μου σκηνή είναι εκεί του αποχωρισμού της Ίνγκριντ Μπέργκμαν από τον Χάμφρει Μπόγκαρτ στο αεροδρόμιο. Όμως, δεν θα σας μιλήσω αλλά πια για την ταινία γιατί είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι την έχετε δει. Θα σας πω για ένα all day cafebar –και restaurant- με το ίδιο όνομα που άνοιξε προσφάτως, δηλαδή πριν από δύο μήνες πάνω κάτω, στην Θεσσαλονίκη.
Στο Casablanc Social Club συναντάμε τον Αλέξανδρο Σουρμπάτη.
Έναν ταλαντούχο bartender που αγαπά το ουίσκι και εγώ προσωπικά θαυμάζω την
δουλειά του. Η αλήθεια είναι ότι είχε λείψει λίγο από την Ελληνική μπαρ σκηνή
–σας θυμίζω τελευταία φορά ήταν στο Mary Pickford στον Πειραιά. Φυσικά και δεν
είναι μόνος του. Έχει στήσει και μια επιδέξια ομάδα από bartenders (Γιώργος
Μουταφίδης, Γιώργος Σφακιανάκης, Αστέρης Ψαρράς, Χρήστος Συλλαβός, DavorPavicκαι
Άκης Τουρσουνίδης) που φέρνουν εις πέρας τον κατάλογο ο οποίος περιλαμβάνει
τρεις κατηγορίες: μια με aperitivi-digestivi ποτά, μια άλλη με δέκα negroni και
μια τελευταία με τα signature ποτά.
Το διαφορετικό όμως εδώ στο Casablanca είναι ότι δίπλα από την μπάρα, υπάρχει ένα μικρό δωμάτιο με ένα ημιστρόγγυλο ψηλό τραπέζι και πίσω του ακριβώς έχει στηθεί ένα μπαρ χωρίς όμως να έχει μπάρα. Εκεί σε αυτό τον πιο prive χώρο ο Αλέξανδρος υποδέχεται τους «καλεσμένους» του και τους σερβίρει τόσο τα ποτά που υπάρχουν στο κατάλογο που τρέχουν για το υπόλοιπο μαγαζί αλλά ταυτόχρονα δέχεται και on demand παραγγελίες.
Σε αυτό λοιπόν το τραπέζι βρέθηκα να κάθομαι και εγώ και να μοιράζομαι κουβέντες, απόψεις και προβληματισμούς με δύο νεαρά ζευγάρια που κάθονταν απέναντι μου. Συνοδεία είχαμε τα ποτά του Αλέξανδρου φυσικά. Το πρώτο που δοκίμασα ήταν το Dark Empire. Ένα πολύ βοτανικό ποτό με βάση το pisco. Φρουτώδη εισαγωγή που περνούσε σε ένα πιο μπαχαρώδη τελείωμα με την μέντα και την βανίλια να μένουν στην επίγευση. Στη συνέχεια πέρασα στο γλυκόποιοτο Pursue Happiness. Η τεκίλα συναντά το γάλα αμυγδάλου, το σιρόπι ανανά και όλα αυτά μαζί τον καφέ cold drip (καφές φίλτρου κρύας απόσταξης). Αν και είμαι λάτρης του καφέ, το συγκεκριμένο πότο δεν ήταν μέσα στα γούστα μου. Ίσως επειδή είχε αρκετά γλυκό χαρακτήρα και κάπου η τεκίλα έχανε τον πρωταγωνιστικό της χαρακτήρα. Δεν μπορώ να πω όμως το ίδιο για το Caffeinated Negroni που ήρθε στη συνέχεια. Mezcal για βάση, ξηρό βερμούτ, Campari φυσικά και πάλι καφές cold drip. Καπνιστό, έντονο, με χαρακτήρα που η γεύση του καφέ έμενε να μένει στο τέλος και να κλείνει ιδανικά κάθε γουλιά. Το αγάπησα.
Αγάπησα επίσης και εκείνο που μου έφτιαξε ο Αλέξανδρος πάνω στα γούστα μου, για να με αποχαιρετήσει. Συνδύασε λοιπόν ένα βερμούτ που είχε αρωματίσει με κόκκους καφέ, ένα blend που έφτιαξε εκείνη την ώρα από ουίσκι Monkey Shoulder και το malt Laphroaig και στο τέλος πρόσθεσε ένα κεράσι μαρασκίνο. Ταίριαξε απόλυτα στις προτιμήσεις μου και νομίζω ότι αυτό θα ήταν το πότο μου. Αλκοολικό, με δυνατή προσωπικότητα, ελαφρώς γλυκό και με μια έκπληξη στο τέλος όταν στην τελευταία γουλιά δάγκωσα το κεράσι.
Info: Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 21, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2311243609
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση