Για αρχή, βρίσκεται στο Κέντρο. Το αγαπημένο Κέντρο των αγαπημένων urban εραστών, το σημείο όπου (θεωρητικά) όλα συμβαίνουν και όλα μπορούν να συνυπάρξουν.
Επιπλέον, είναι μικρό. Τόσο μικρό που σου αποπνέει έναν cozy αέρα αλλά χωρίς να σε πνίγει, με βαθύ μπλε στους τοίχους του και χρωματιστές λεπτομέρειες από πόστερ, διακοσμητικά, σημαιάκια και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για να σου αποσπάσει έξυπνα το μάτι και να το στρέψει από εδώ και από εκεί.
Ε, μετά βλέπεις και το μπαρ. Ή μάλλον παρατηρείς καλύτερα πίσω από αυτό και είναι λες και τα ποτήρια του, ο εξοπλισμός, τα μπολ, οι κανάτες και όλα όσα βρίσκονται εκεί σου εξιστορούν τη ζωή τους από το μακρινό παρελθόν.
Βαριά κρύσταλλα με ορισμένες φορές εμφανείς αλλοιώσεις του χρώματός τους, αυθεντικές vintage λεπτομέρειες σε όλα, και όλα αυτά υποστηριζόμενα από τον ενδεδειγμένο χαμηλό φωτισμό που άλλοτε φωτίζει τα μπουκάλια, άλλοτε τα mixing glass, άλλοτε τη σειρά από τα μαγικά μπουκαλάκια των bitter, των αλατιών και των βοτάνων που ο head bartender του 9 χρησιμοποιεί στις βάρδιές του.
Πρωταγωνιστής εδώ, είναι ο Σπύρος Αντωνόπουλος, μια από τις πιο κομψές και ευγενικές μορφές του χώρου, ένας χαρακτήρας τόσο θεατρικός από εκείνους που αγαπώ να παρατηρώ να προετοιμάζουν ένα ποτό χάρη στις προμελετημένα “ατημέλητες” κινήσεις που σε παρακινούν “τυχαία” να στρέψεις το βλέμμα σου επάνω τους.
Παλαιότερα τον είχαμε δει πίσω από τη μπάρα του σπουδαίου 42, ενώ πέρασε για λίγο και από το Speakeasy στο Χαλάνδρι. Όσο για τώρα, προτείνει ό, τι και ο ίδιος αγαπά: Κλασικές συνταγές στα cocktail που σπάνια θα “πειράξει”, αγάπη προς το Bourbon που άλλοτε βγαίνουν από φιάλες Old Forester και Heaven Hill και άλλοτε από το... νέο“trend” του Maker`s Mark που πλέον βρίσκεται κατά κάποιον περίεργο τρόπο “απαραίτητα” παντού...
Η κάβα του 9 είναι μικρή ωστόσο εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει πως είναι αρκετά επιλεκτική. Εύκολα επίσης μπορεί κανείς να αντιληφθεί και την αγάπη του κυρίου Αντωνόπουλου για τα βότανα και τα άνθη τα οποία κατά κόρον χρησιμοποιεί στις συνταγές του και μάλιστα σε διάφορες μορφές.
Αναμειγνύει γιασεμί με λευκή τεκίλα, μαρασκίνο και χυμό λεμονιού, δημιουργεί τον δικό του αφρό βιολέτας στο σιφόν και τον συνδυάζει με μαστίχα και λεμόνι με αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα. Χρησιμοποιεί vodka εμβαπτισμένη σε λουίζα, ταυτόχρονα βράζει λουίζα αλλά και την τοποθετεί αποξηραμένη και στο σέικέρ του. Στη συνέχεια προσθέτει gin, λεμόνι αλλά και αραιωμένο με νερό γιαούρτι και δημιουργεί ένα “Great Gatsby” με τριμμένο καρπό τόνκα στο τελείωμα, φτιάχνοντας ένα cocktail γευστικό, δροσερό και αρωματικό που όσο κι αν προσπαθώ δε μπορώ να περιγράψω καλύτερα από το ότι “είναι λες και πίνεις το βουνό”.
Τι άλλο κάνει; Προσεγμένο gin & tonic φυσικά, το οποίο προσφέρει με Fever Tree Mediterranean Tonic και γενναία dash από Peychaud`s bitters, μια συνταγή που πλέον θα μου άρεσε να πιστεύω πως είναι κλασική.
Το ginger ale και η σόδα που χρησιμοποιεί είναι φτιαγμένα από τον ίδιο, κάτι που συμβαίνει και με τους χυμούς που χρησιμοποιεί για την παρασκευή των ποτών του αλλά και τη δροσερή του λεμονάδα σε αυτήν την κανάτα της γιαγιάς με τις μεγάλες φλύδες από αγγούρι, που πάντα βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο μπαρ του.
Αγαπά το σιφόν αν και το χρησιμοποιεί με μέτρο, προτείνει έναν νόστιμο αφρό από βαλσάμικο ξύδι Καλαμάτας για την house πρότασή του σε Bloody Mary, χρησιμοποιεί ακόμη και τον ζωμό της ελιάς για να φτιάξει το δικό του Dry Martini, και σε γενικές γραμμές αγαπά τόσο τις μυρωδιές που αυτό βγαίνει μέσα από κάθε ποτήρι που θα σταθεί μπροστά στον πελάτη του.
Γιατί αν έπρεπε σε μια φράση να συνοψίσω τη διαφορετικότητα του 9, σίγουρα η πληθώρα των αρωμάτων θα ήταν η πρώτη μου επιλογή, κάτι που άλλωστε γίνεται εμφανές και μέσα από τον μικροσκοπικό κατάλογό του ο οποίος ωστόσο αλλάζει κάθε 2 με 3 μήνες.
Στο 9 ωστόσο βρήκα ακόμη ένα highlight που μου κέντρισε το ενδιαφέρον: Ο κύριος Αντωνοπούλος αγαπά να συλλέγει. Από ποτήρια και εξοπλισμούς μέχρι σπάνιες ετικέτες αποσταγμάτων αλλά κυρίως φιαλών που έχουν σταματήσει να εμφιαλώνονται ακόμη και δεκαετίες πριν.
Αποτέλεσμα; Ένα Sazerac με brandy τελευταίας εμφιάλωσης του `86, φτιαγμένο με τις πάντα λεπτομερείς του κινήσεις, με έντονο ουίσκι σίκαλης, με σκανταλιάρικο αψέντι,... με όλα όσα χρειάζονταν για να αρχίσει το απόγευμα να μας χαμογελά...
Το Kolokotroni 9 είναι ένα αξιοπρεπέστατο μπαρ το οποίο θα επέλεγα πολύ εύκολα για τα απογευματινά μου ποτά ή στο οποίο θα κατέληγα αργά τα βράδια μου πριν επιστρέψω στο σπίτι. Στο ενδιάμεσο θα παραείχε βαβούρα για τα γούστα μου. Σε άλλους όμως, αυτό αρέσει πολύ.
(Κολοκοτρώνη 9, Σύνταγμα, τηλ. 210 3232795)
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση