Artisanal: Για cocktail στο ζεστό θερμοκήπιο της Κηφισιάς

Όσο κι αν ζήλεψα τον όμορφο και επιβλητικό κήπο που το περιβάλλει, χάρηκα ιδιαιτέρως τον επάνω όροφο του Artisanal, στην πρόσφατη επίσκεψη μου.

Το μπαρ ατενίζει την μεγάλη σάλα που φιλοξενεί τα τραπέζια φαγητού απόλυτα ισορροπημένα, χωρίς το ένα κομμάτι να εισχωρεί στα πόδια του άλλου ή να το παραγκωνίζει. Αυτή φαίνεται εξάλλου να είναι και η αρχική πρόθεση, εναρμονίζοντας το φαγητό με ποτό, δημιουργώντας μεταξύ τους μια σχέση ισότητας, οπού το ένα δίνει και παίρνει δίκαια από το άλλο.

Ο χώρος άλλωστε εκτός από το ότι είναι μεγάλος και άνετος, έχει κατά βάση, ζεστές αποχρώσεις και μια εντυπωσιακή ξύλινη σκεπή που αγκαλιάζει το σύνολο, με μια θέρμη που θυμίζει σπιτική οικειότητα. Το κάπνισμα δεν επιτρέπεται παρά μόνο στο ισόγειο του Artisanal, γεγονός που κάνει το επάνω τμήμα ακόμα πιο δελεαστικό ως επιλογή, με μια πιο άνετη, ευχάριστη, καθαρή ατμόσφαιρα, με νεωτεριστικά στοιχεία διακόσμησης εμπνευσμένα από βόρεια Ευρώπη. 

Εκεί λοιπόν συνάντησα την Δήμητρα Αντωνακοπούλου, που μετά το καλοκαίρι της στην αυλή του Oozora, αποφάσισε να μπει μέσα στο πλασματικό θερμοκήπιο και να αναλάβει την ενορχήστρωση του μπαρ, έχοντας πλάι της τους Δημήτρη Μήτρο, Κώστα Προβατίδη και Σπύρο Χρυστόφαλο. Παίρνοντας την σκυτάλη από τον Δημήτρη Κιάκο, που είχε αναλάβει τα περασμένα χρόνια την επιμέλεια των cocktail, η δεσποινίς Αντωνακοπούλου εμπνέεται από το ίδιο το όνομα του μπαρ και παίζει κλασικά. Ανοίγοντας την λίστα θα βρείτε 12 συνταγές, βασισμένες σε κλασικά ποτά, δουλεμένες και επανα-εκτελεσμένες με σπιτικά υλικά –«ότι μπορώ, προτιμώ να το φτιάχνω με τα χέρια μου» μου εκμυστηρεύεται η Δήμητρα κάπου εδώ. Σαν να λέμε Artisanal δηλαδή! Τέσσερα ποτά προτείνονται σε συνδυασμό και αντιστοιχία με τέσσερα πιάτα από την σε μεσογειακή διάθεση με σύγχρονο όμως ύφος, κουζίνα του Δημήτρη Δημητριάδη.

Ξεκίνησα με το εκρηκτικό, (θα καταλάβετε στην συνέχεια της περιγραφής γιατί), South Cider – πρόκειται για ένα υβρίδιο Southside και Cider- με Gin pink Beefeater, shrub φρέσκου δυόσμου, φράουλας, μυλόξυδου, ξύδι από κόκκινο κρασί και lime. Τα γλυκά αρώματα της φράουλας προϊδεάζουν παραπλανητικά το στόμα, για ένα εξίσου γλυκό ποτό, το οποίο δεν ισχύει. Τουλάχιστον αρχικά. Βλέπετε το συγκεκριμένο ποτό έχει διαρκή εξέλιξη. Μπορεί αρχικά να ξενίσει κάποιον η υψηλή του οξύτητα, η αχαλίνωτη σπιρτάδα και η τραγανιστή πικάντικη επίγευση του, που προκαλείται από την πίκλα κρεμμυδιού που επιπλέει στο ποτό, αλλά στην συνέχεια και όσο μένει στο Coupe του ποτήρι, οι οξύτητες του πέφτουν και η φράουλα παίρνει την ρεβάνς.

Η παραλλαγή της Μαργαρίτας που θα βρείτε στο μενού με το όνομα La Morandita, έχει μελετηθεί για να συνοδέψει το κοτόπουλο με τα νιόκι πατάτας και απαρτίζεται από Tequila altos blanco, σιρόπι σαγκουίνι, lime και πούδρα αλατιού στο ποτήρι. Ένα εύγεστο αρκετά φρέσκο, ξινόγλυκο, ευχάριστο ποτό, με μια ελαφριά πικράδα στο τελείωμα. Εάν επιθυμείτε κάτι πιο στιβαρό, επιλέξτε το Rodolph V, εμπνευσμένο από τον ομώνυμο Ιταλό, πρωταγωνιστή της ταινίας Sand and Blood (1922, 1941), που μου θυμίζει και την γνωστή κλασική συνταγή, που ακούει στο ίδιο όνομα. Εδώ θα βρείτε 12 years Chivas, cordial πορτοκάλι-μυλόξιδο, και μαγειρεμένο βερμούτ με κεράσια. Γλυκόπικρό, στρογγυλό, με γεμάτα αρώματα και βελούδινη υφή.

Το γλυκόπικρο, boozy, ισορροπημένο με έντονο σώμα, El Paladar σημαίνει ουρανίσκος στα ισπανικά αποτελείται από ένα μείγμα ρουμιών από την σειρά της Havana, Campari, Aperol, φράουλες και blend από βερμούτ και είναι το δικό μου αγαπημένο από το νέο μενού και το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Συζητώντας με την Δήμητρα ενημερώθηκα ότι δεν υπάρχει κάποιο χρυσό αστέρι, ως best seller από τον κατάλογο. Κάθε άλλο, οι καλεσμένοι είναι ανοιχτοί στις δοκιμές αλλά και στην συνοδεία φαγητού με το cocktail τους, κάτι που βλέπουμε όλο και συχνότερα μιας και τα μπαρ βουτάνε σε πιο μαγειρικά νερά και τα περισσότερα εστιατόρια στον αντίποδα πλέον έχουν αναπτύξει οικειότητα με το cocktail.

Το σίγουρο είναι ότι θα επισκεφτώ σύντομα το Artisanal, για να το δοκιμάσω ξανά.

Info: Ζηρίνη 2, Κηφισιά