Ήταν τον Αύγουστο του 2017 όταν ο Σπύρος Κερκύρας μου ανακοίνωνε ότι θα έπαιρνε στα χέρια του το μπαρ 42. Ο ενθουσιασμός του μεγάλος, αλλά και το άγχος επίσης «Δεν είναι και μικρή ευθύνη» μου είχε πει τότε. Η νέα εποχή του 42 άρχισε σιγά σιγά τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Μικρά βήματα, ασταθή στην αρχή, που έδειχναν ένα μικρό φόβο, θα έλεγα. Λογικό. Ήθελε τον χρόνο του, να βρει τα πατήματά του, να «δέσει» η ομάδα και όλα τα σχετικά που χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα. Και από ό,τι φαίνεται σιγά σιγά τα κατάφερε. Διαμόρφωσε μια καινούργια προσωπικότητα και μπήκε και πάλι στο παιχνίδι.
Πίσω από την ξύλινη, διαχρονική μπάρα του 42 θα βρούμε τους Θάνο Καρεκλά, Δημήτρη Καβίκη, Μάνθο Γουβέλη και Νίκο Αβαρκιώτη. Μια καινούργια ομάδα με αρκετή όρεξη που έφτιαξε ο Σπύρος και την εμπιστεύτηκε για να στήσει την νέα λίστα που ξεκινά να σερβίρεται από αυτή την εβδομάδα. Μια λίστα που βασίζεται στα κλασικά ποτά- η επιστροφή σε αυτά είναι και η τάση που επικρατεί στο χώρο- αλλά έχουν ένα twist. Μια τσαχπινιά που θέλησαν να δώσουν στα αυτά οι τέσσερις νεαροί bartenders.
Ξεκίνησα την επίσκεψή μου με ένα aperitivo, το Bitter End. Ένα πολύπλοκο ποτό σε υλικά –μιας και μπλέκει τρία aperitivi μαζί- που όμως δεν χάνονται στο ποτήρι και βγάζουν όλα τον χαρακτήρα τους. Για παράδειγμα γίνονται αντιληπτά το περγαμόντο από το Italicus, το ξηρό προφίλ από το λευκό βερμούτ, ο ανθικός χαρακτήρας του gin αλλά και ο στιβαρός ρόλος του ουίσκι. Ήταν ό,τι πρέπει για να μου ανοίξει την όρεξη για τα επόμενα. Και πιο συγκεκριμένα για το Malty & Foamy, μια παραλλαγή του Old Fashioned με καραμελένιο προφίλ και μια όμορφη αλμυρή επίγευση. Σερβιριζόταν με ένα δαντελένιο τσιπ από μελάνι σουπιάς και αφρό από αλμυρή καραμέλα. Όσο έμενε στο ποτήρι και «άνοιγε» περισσότερο, τόσο πιο πολύ άφηνε στο στόμα την καραμέλα. Αντίθετα το Poppy Dollars (παραλλαγή του Boylevardier) είχε μια βουτυράτη αίσθηση, γλυκά στοιχεία –τα έπαιρνε από το κρασί πόρτο- και στο τελείωμά του άφηνε την πικράδα από το Campari με νότες από κακάο και καφέ. Ένα ποτό που ταίριαξε στα δικά μου γούστα, αν και θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο αν ήταν ελαφρώς λιγότερο γλυκό.
Η παραλλαγή του Bloody Mary, το Spicy Hacienda, ναι μεν ήταν ευχάριστη –άφηνε στο στόμα την γεύση του μανταρινιού και των passion fruit- και το ανθρακικό την έκανε ευκολόπιοτη, όμως της έλειπε το σώμα. Ήταν μια πιο «ανάλαφρη» θα μπορούσα να πω εκδοχή του κλασικού κοκτέιλ που όμως δεν υστερούσε σε τεχνική. Τέλος το The Milky Punch ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Παρά τον συνδυασμό από Bulleit Rye, ρούμι Zacapa 23 και Metaxa 12άρι που θα περίμενε κανείς να γευτεί ένα στιβαρό αλκοολικό ποτό, η πραγματικότητα ήταν άλλη. Το γάλα αμυγδάλου στο οποίο είχαν εμποτιστεί δημητριακά Cheerios, έδινε μια ευχάριστη και γλυκιά γεύση όπου το «επιθετικό» αλκοόλ περιοριζόταν. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν ένα «ύπουλο» κοκτέιλ λόγω του ότι μπορεί να καταναλωθεί εύκολα -αν το δοκιμάσετε θα θέλετε να το πιείτε με την μία- όμως περιέχει αρκετή ποσότητα αλκοόλ που δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή.
Ολοκληρώνοντας, έχω να διαπιστώσω ότι οι τέσσερις νεαροί bartenders μαζί με τον Σπύρο, παρουσιάζουν έναν πολύ ενδιαφέρον κατάλογο που καλύπτει όλα τα γούστα και όπως σας είπα και πιο πάνω κρύβει εκπλήξεις.
Info: Κολοκοτρώνη 3, Σύνταγμα, τηλ. 2130052153
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση