360 degrees Cocktail Bar: Θέμα timing, ξεκάθαρα

Όχι, δεν είναι. Και δεν θα μακρηγορήσω σε αυτό.

Το να διαθέτεις μια πλούσια συλλογή αποσταγμάτων, δυστυχώς πλέον με τόσο μεγάλο ανταγωνισμό δεν αρκεί αν δεν ξέρεις άψογα, άρτια και χωρίς “κακές μέρες” πώς να την αξιοποιήσεις.

Το να διαθέτεις την ίδια εντυπωσιακή λίστα, να βλέπεις πως το κοινό σου δεν είναι εκπαιδευμένο στα spirits και απλώς να του την παρατάς μπροστά του χωρίς να εξηγήσεις ή να ασχοληθείς περαιτέρω, επίσης δεν σε κάνει “το καλύτερο”.

Το να έχεις φτιάξει έναν κατά τα άλλα υπέροχο χώρο με φόντο τη μαγική Ακρόπολη και μάλιστα με το να έχεις το unique προνόμιο του να την φέρνεις τόσο κοντά στον πελάτη σου που λες και θα την πιάσει, ούτε αυτό είναι αρκετό, ειδικά αν δεν ξέρεις να “πουλάς” το υπερθέαμα-Αθήνα.

Γιατί θα το ξαναπώ: Όταν έχεις ένα τέτοιο μεγαλείο να απλώνεται μπροστά σου πρέπει και το προϊόν σου να είναι σχετικό. Να έχει εμμονή ή έστω να δείχνει μια κάποια παραπάνω προτίμηση στην Ελλάδα και να μην υπερηφανεύεται μόνο για τις Maracame Anejo τεκίλες, ενώ εγώ –και ο κάθε εγώ- ήρθα εδώ και θέλω να μυρίσω μαστίχα. Και θέλω να δαγκώσω θυμάρι. Και θέλω να βουτήξω στο κουμκουάτ.

Αλλά θα μου πεις επιλογές είναι αυτές και στο 360o προτιμούν το international, κάτι που σαφώς θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μια άψογη επιλογή μιας και το μενού είναι τόσο πλούσιο, τόσο μελετημένο και τόσο σωστά δομημένο στα περισσότερα σημεία του που κρίνοντας και μόνο από αυτό τα συχαρίκια τα έχουν στο τσεπάκι.

Τι έχουμε λοιπόν ως τώρα; Ένα καλό bar. Ένα bar όμως που απέχει από το να είναι το “καλύτερο”, έστω και ανάμεσα στις νέες αφίξεις.

Ο κατάλογος ξεκινά με τα house cocktails που μας ενώνει τα κλασικά με τα Tikis, που μας προτείνει τα νέα και τα καινοτόμα και που τέλος πάντων δεν θέλει να μπει παραπάνω σε αναλύσεις.

Οι αναλύσεις όμως ακολουθούν και αυτό είναι ευχάριστο:

Ακολουθούν 5 επιλογές σε cocktails με τεκίλα, αλλά και ισάριθμες σε προτάσεις με ρούμι, vodka, και bourbons.

Κι αν προτιμάτε τα ποτά σκέτα, στο 360 θα βρείτε πολλούς λόγους να χαμογελάσετε μιας και στον κατάλογο υπάρχουν από ρούμι Zacapa 23 Solera και περισσότερες από 20 προτάσεις σε τεκίλα, ενδιαφέρουσες κατηγοριοποιήσεις στα whisky που ξεχωρίζουν τα Scotch από τα Irish και τα malt από τα bourbon.

Έκπληξη ωστόσο αποτελεί και μια ακόμη ενδιαφέρουσα κατηγορία που θέλει cognac και brandy να κατέχουν τη δική τους θέση στον κατάλογο και να προσφέρουν από το δικό μας Metaxa ως και Courvoisier Napoleon, γνωστό και ως “το κονιάκ των αυτοκρατόρων”.

Δεν κρύβω πως απόρησα με την τόση διάθεση για πλούσια λίστα και τα τόσο μελετημένα ποτά που θα περιλαμβάνει, ωστόσο σα γεγονός αυτό, μόνο αισιόδοξα οφείλεις να το αντιμετωπίσεις.

Δοκίμασα το Tiki Offspring, το πρώτο tiki της χρονιάς μου. Ήρθε σε ένα εντυπωσιακό, ως όφειλε, ανάλογο ποτήρι, έξυπνα γαρνιρισμένο και εναρμονισμένο με το σήμερα, με ένα στικ βανίλιας και μπόλικο δυόσμο. Το ginger κυριαρχούσε τόσο και σε μύτη και σε γεύση που μάταια προσπάθησα να καταλάβω το Bacardi και το Angostura, τη μαγική φρουτώδη ιδιαιτερότητα του Calvados, ακόμα και του ουίσκι. Και δεν ξέρω αν έφταιγε όντως η εποχή του ginger που είναι “πιο πικάντικο αυτό τον καιρό” όπως μου εξήγησε ο bartender Άγγελος Κιάμος ή αν έφταιγε “το ότι η ginger beer είναι χειροποίητη” γι’ αυτό μου ακούστηκε τόσο πολύ, πάντως στάθηκα στο “χειροποίητο” της υπόθεσης και συνέχισα το βράδυ μου με αισιοδοξία.

Ένα βράδυ που συνεχίστηκε με δύο ακόμη δοκιμές του Aviation φτιαγμένου με Hayman`s dry gin και ενός κλασικού Daiquiri, όχι frozen, με δύο φέτες lime και εν αντιθέσει με τις προσδοκίες μου χλιαρό σε θερμοκρασία.

Ο κόσμος όμως γύρω μου, ο νεαρόκοσμος για την ακρίβεια που είχε έρθει απλώς για να χαλαρώσει μετά ο γραφείο με παρέα, που είχε βγει ρομαντικό ραντεβού κάτω από τον Βράχο, που τέλος πάντων αδιαφορεί πλήρως για τον υπερβάλλοντα ζήλο του ginger, ή για την ανεπαίσθητη μυρωδιά βιολέτας σε ένα cocktail που την ήθελε ως βασικό συστατικό, περνούσε υπέροχα.

Άκουγε έντονες όσο έπρεπε, και pop όσο έπρεπε μουσικές, χαμογελούσε και έριχνε κλεφτές ματιές στην Ακρόπολη και μου επιβεβαίωνε κάπου εκεί την αρχική μου ιδέα για το 360: Ο σκοπός του είναι το spending time.

“Time” που μπορεί κανείς να περάσει από νωρίς το πρωί για καφέ και που μάλιστα θα ευχόμουν να μπορούσα να κρατήσω εκείνο το γωνιακό τραπέζι που μοιάζει λες και πέφτει πάνω στην πλατεία Μοναστηρακίου, το επόμενο Σάββατο στη βόλτα μου. “Time” που μπορώ να περάσω ρομαντικά στην απερίγραπτης ομορφιάς ταράτσα του στην οποία και πάλι θα ευχόμουν να μπορώ να κάτσω εκεί όλο το βράδυ.

“Time” όμως που δεν θα συνέστηνα σε έναν spirit lover.

Και μάλλον τελικά αυτό το “time” φταίει για όλα, γιατί κάπου κάτι έχει χαθεί και αυτό σίγουρα οφείλεται στην τόσο νεαρή ηλικία του συγκεκριμένου spot που μετρά λιγότερους από 5 μήνες ζωής.

Βέβαια, μόλις στις 20 πρώτες μέρες λειτουργίας του, βραβεύτηκε ως το “καλύτερο νέο cocktail bar της Αθήνας” στα πλαίσια του Athens Bar Show, οπότε η αίσθηση του χρόνου ή μάλλον της πορείας ωρίμανσης είχε χαθεί προ πολλού.

Στα επόμενα χρόνια το 360 ξέρω πως θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Και το ξέρω όχι λόγω χαρίσματος αλλά γιατί η ίδια του η ομάδα είναι από μόνη της χαρισματική. Εδώ βρίσκουμε σε ρόλο bar leader τον Γιώργο Γαϊτανίδη που μας γνώρισε το A for Athens και μας έκανε να το αγαπήσουμε απ’ την πρώτη στιγμή. Βρίσκουμε τον Άγγελο Κιάμο που το μάτι του δείχνει πως ξέρει και πως έχει εκπαιδευτεί σωστά. Τη Δήμητρα Antonakopoulos που μπορεί να μην γνώρισα, είδα όμως τις υπογραφές της σε ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες συνταγές cocktails του καταλόγου.

Όσο για το παρόν, το 360 είναι ακόμα μωρό και κάπως έτσι θα πρότεινα να αντιμετωπιστεί: Χαριτωμένα, αισιόδοξα και με πολλές πολλές προσδοκίες για το μέλλον.

(Ηφαίστου 2, Πλατεία Μοναστηρακίου, 2103210006)