Ronnie Cox, το πρόσωπο του Glenrothes

Ποιος θα μπορούσε να είναι ιδανικότερος για να μας εισάγει στο μοναδικό vintage concept του Glenrothes και να ξεκινήσει αυτή την σειρά συνεντεύξεων, από τον Ronnie Cox, τον άνθρωπο που πρεσβεύει το εκλεκτό αυτό malt σε ολόκληρο τον κόσμο; Στην στήλη αυτή θα σας συστήσουμε ορισμένους ανθρώπους με γνώση και πάθος για την δουλειά τους και το ουίσκι, θα μας μιλήσουν για τις ιδιαίτερες στιγμές τους και θα διαλέξουν τη χρονιά που τους αντιπροσωπεύει από την "βιβλιοθήκη" του Glenrothes. Ας ξεκινήσουμε όμως με τον Ronnie Cox!

Η κουβέντα μαζί του ξεκινά αναπόφευκτα με το σκεπτικό πίσω από την δημιουργία της μοναδικής αυτής σειρά από ουίσκι. Ο Ronnie Cox είναι χειμαρρώδης: «Για να μπορέσει κάποιος να εκτιμήσει απολύτως το concept Glenrothes Vintage, πρέπει πρώτα να κατανοήσει την διαφορά ανάμεσα στον χρόνο και την ωριμότητα. Γιατί στο Glenrothes ο όρος Vintage σημαίνει την επιλογή του καλύτερα ωριμασμένου ουίσκι από βαρέλια μιας συγκεκριμένης χρονιάς και σκεφτείτε το αυτό σε αντιδιαστολή με την «απλοϊκή» ένδειξη ηλικίας που δηλώνει απλώς πόσα χρόνια πέρασε μέσα στα συγκεκριμένα βαρέλια».

Το πάθος για τη δουλειά του και η πίστη του στην μοναδικότητα του Glenrothes είναι προφανή καθώς μιλά: «Μέσα στα τελευταία 40 χρόνια, μετά από έρευνες, πειραματισμούς και διαρκή παρατήρηση, γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα για την διαδικασία ωρίμανσης του ουίσκι απ΄ ότι μάθαμε μέσα στα προηγούμενα πεντακόσια! Είμαστε πια σε θέση να παράγουμε vintage whiskies που πραγματικά σηκώνουν τον πήχη πολύ ψηλά. Παρόλα αυτά, ήταν η  φιλοσοφία του Glenrothes που με κέρδισε με την πρώτη δοκιμή πέρα από την εκπληκτική ποιότητα του…».

Και συνεχίζει:«Στο Glenrothes εμφιαλώνουμε το ουίσκι όταν έχει φτάσει στο σημείο να αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη διάθεση, να μιλάει και στα συναισθήματα πέρα από τον ουρανίσκο...».

Του ζητάμε να μας διηγηθεί μια προσωπική του εμπειρία, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να μας δώσει να καταλάβουμε τι εννοεί: «Θυμάμαι ένα περιστατικό πριν μερικά χρόνια, στην διάρκεια μιας πτήσης από το Trinidad στο Miami. Η τζαμαϊκανής καταγωγής κυρία που καθόταν δίπλα μου, μου εκμυστηρεύτηκε πως ήταν διευθύντρια της World Development Bank και επέστρεφε από μια συνάντηση στο Port of Spain. Μου εξήγησε πως αυτά τα meetings συχνά τραβάνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και πως την προηγούμενη μέρα, γύρω στη 1.30, κουρασμένη από την κουβέντα που συνεχιζόταν και από τις διαρκείς αντιρρήσεις ενός στελέχους από την Ασία, έσκυψε κάτω από το τραπέζι και ανέσυρε από την τσάντα της ένα μπουκάλι-μινιατούρα whisky και ήπιε στα κρυφά μια απολαυστική γουλιά. Ο αντιρρησίας που καθόταν δίπλα της την είδε και την ρώτησε τι ήταν αυτό. Σχεδόν απρόθυμα, μοιράστηκε το υπόλοιπο περιεχόμενο του και ...ως εκ θαύματος, πέντε λεπτά αργότερα η επιμονή του κάμφθηκε και έφυγαν όλοι ευχαριστημένοι! Δεν της είχα πει ούτε ποιος ήμουν ούτε τι δουλειά έκανα, την ρώτησα όμως όλος περιέργεια ποιο ήταν αυτό το…. θαυματουργό ουίσκι. Φανταστείτε την έκπληξη αλλά και την ικανοποίηση μου όταν έσκυψε και ανέσυρε από την τσάντα της άλλο ένα μικρό μπουκάλι. Ήταν Glenrothes!  “Όπως και με την American Express” μου είπε χαμογελώντας… ”Δεν φεύγω ποτέ από το σπίτι χωρίς αυτό!”»