Περί ευγένειας

Ένα πρόβλημα που συναντάται σε αυτή την χώρα και τους ανθρώπους της είναι η συμπεριφορά. Σε μία γενικότερη μορφή της, με κύρια χαρακτηριστικά την επιθετικότητα, την αδιαλλαξία, την απάθεια, την αγένεια. Είναι τρόπος ζωής από εκείνους, που δυστυχώς συναντώνται κυρίως στον Έλληνα ίσως γιατί έτσι έχει γαλουχηθεί από τον τρόπο διδαχής της ιστορίας του και εκείνος μένει προσκολλημένος σε αυτή την λανθασμένη αντίληψη των πραγμάτων. Ίσως να φταίει σε αυτό η έλλειψη παιδείας, ίσως η στασιμότητα στην αποδοχή βασικών αρχών, ίσως να φταίει το DNA. Δεν θα αποδειχτεί σε αυτό το κείμενο το τι φταίει, μόνο κάποιες προσωπικές διαπιστώσεις. Aυτό όμως μπορεί να αποδειχτεί εν μέρει από το γεγονός ότι μόλις συναναστραφείς με κάποιον δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, και δη Έλληνα, αμέσως εξυψώνεται, στα μάτια σου, η προσωπικότητά του παρόλο που η απουσία τους θα έπρεπε να είναι δεδομένη.

Σίγουρα δεν πρέπει να γίνει ομαδοποίηση όλων των Ελλήνων σε αυτή την υποτιμητική είναι η αλήθεια συμπεριφορά αλλά όλοι έχουμε τουλάχιστον ένα αρνητικό παράδειγμα που να πληροί αυτές τις προϋποθέσεις. Η ενίσχυση του «σνομπισμού» του λαού μας γιγαντώνεται δε όταν βρεθούμε σε μία χώρα του εξωτερικού (τουλάχιστον για τις περισσότερες ευρωπαϊκές όπου ο συντάκτης έχει κάποιες εικόνες) όπου εμείς φαινόμαστε εξωγήινοι και φυσικά αλλάζουμε συμπεριφορά στον δρόμο, σε ένα εστιατόριο, στον τρόπο που θα απευθυνθούμε στο γείτονα. Αλλά τον χαμαιλεοντισμό τον έχουμε και αυτόν έμφυτο. Παράξενο κράμα ο Έλληνας.

Φυσικά το bar δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, είτε από την πλευρά του ανθρώπου πίσω από την μπάρα είτε από εκείνου απέναντι , του πελάτη.

Το bar είναι ένα θέατρο. Ανάλογα με το bar,ανάλογη και η παράσταση. Ο barman/bartender/mixologist είναι ο ηθοποιός, το υπόλοιπο προσωπικό οι ταξιθέτες και ο πελάτης το κοινό. Όπως ο ηθοποιός δίνει την ίδια παράσταση εφτά μέρες την εβδομάδα έτσι και ο άνθρωπος πίσω από το bar. Οι πελάτες δεν είναι όλοι ίδιοι ,το προσωπείο του barman όμως πρέπει να είναι. Αναλλοίωτος, άνετος, σοβαρός όχι σοβαροφανής, προσιτός και πάνω από όλα ευγενικός. Η ευγένεια είναι το παν ειδικότερα σε ένα περιβάλλον που η πληθώρα του κόσμου μειώνει τις πιθανότητες να αντιμετωπιστεί και εκείνος/η με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δεν έχει σημασία. Φυσικά αποκλίνουσες συμπεριφορές χειρίζονται αναλόγως αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Με λιγότερα λόγια δεν πρέπει να υιοθετεί την γενικότερη συμπεριφορά του κλασικού Έλληνα. Εκτός του χαμαιλεοντισμού. Αυτή θα αποδειχτεί χρήσιμη. Εκπαιδεύει και εκπαιδεύεται ,αναγνωρίζει ότι ένα ποτό/cocktail δεν αρέσει σε κάποιον όχι επειδή είναι απαραιτήτως άνοστο ή επειδή ο πελάτης είναι περίεργος αλλά επειδή ο ίδιος έκανε λάθος επιλογή στην πρότασή του. Εξάλλου δεν είναι όλα τα ποτά για όλους. Η διαλλακτικότητα και όχι επιβολή που γεννάται από την  παντογνωσία όσο και να ισχύει αυτή(πάντα θα υπάρξει κάποιος που θα το αναιρέσει αυτό) εκτιμάται δεόντως. Το να προβεί σε μία αντικατάσταση του προϊόντος μπορεί να ζημιώσει το εγώ του και πρόσκαιρα το ταμείο της επιχείρησης ,θα κερδίσει όμως από το τελικό χαμόγελο του πελάτη του οποίου η ικανοποίηση είναι και το ζητούμενο. Και εκείνος θα επανέλθει. Ευγένεια.

Enjoy