Δύο πράγματα απεχθάνομαι μεταξύ άλλων στην ζωή μου: τον δυόσμο και τα λογοπαίγνια. Και να, που λόγω δουλειάς κάποιες φορές τα συναντώ και τα δυο και πρέπει να τα υποφέρω.
Τι να πεις στον μπαρτέντερ ή στον σεφ; Μη βάζεις σε παρακαλώ δυόσμο στα ποτά γιατί θα βάλω και εγώ αναπνευστήρα; Δεν γίνονται αυτά. Όσο για τα λεκτικά παιχνίδια του προφορικού λόγου, τα περισσότερα μου φαίνονται κακόγουστα και χωρίς υπόβαθρο αν και οι ρίζες τους είναι αρχαίες παρακαλώ. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις.
Η θρυλική Φρουτοπία του συγγραφέα Ευγένιου Τριβιζά και του σκιτσογράφου Νίκου Μαρουλάκη άφησε εποχή γιατί εκτός από την ιντριγκαδόρικη και πρωτότυπη πλοκή της είχε ένα μεγαλό αβαντάζ: επέτρεπε σε αναγνώστες όλων των ηλικιών να την παρακολουθήσουν. Εδώ ακριβώς έρχεται και το πρώτο, ουσιαστικό κοινό χαρακτηριστικό με την Φρουτοποτία, το νέο απολαυστικό, μενού του Theory Bar στο Χαλάνδρι που υπογράφουν οι Λορέτα Τόσκα, ο Έλληνας νικητής του World Class για το 2016 Αλέξης Σιμωνίδης, ο Γιώργος Μπάγκος και η υπόλοιπη αξιόλογη teamwork του μπαρ. Διασκευάζουν το σενάριο της Φρουτοπίας και δημιουργούν μια σειρά από προσεγμένα, δροσιστικά και θεματικά cocktail, αναδεικνύοντας με έναν ευρυματικό τρόπο την φωτεινή πλευρά ενός mainstream bar που πλέον γίνεται conceptual και γλυκοκοιτάζει πιο σίγουρο πλέον και την κατηγορία high end χωρίς να χάνει την ταυτότητά του.
Το ζήτημα είναι όμως άλλο: Χάθηκε ο Μανώλης από το μπαρ, όπως είχε χαθεί και ο Μανώλης ο Μανάβης από την Φρουτοπία, σπέρνοντας τον πανικό σε όλους του μανάβηδες της χώρας και δίνοντας φυσικά στα φρούτα την ανεξαρτησία τους.
Η πριμαντόνα Λορέτα Τόσκα, εμπνέεται και επιμελείται μαζί με την ομάδα της, ένα φεύγα χιουμοριστικό μενού με πρωταγωνιστές τα φρούτα τα οποία είναι χωρισμένα σε τέσσερις κατηγορίες, ανάλογα με το χρώμα τους και ασφαλώς οι κύριοι πρωταγωνιστές των cocktail. Φράουλες, μπανάνες, ντομάτες, αγγούρια, καρύδες, μήλα και μπανάνες παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους πίσω από το μπαρ του Theory και η Ελεονώρα Τόσκα εικονογραφεί με μεγάλη μαεστρία το μενού κόμικ που από μόνο του σηκώνει καταρχήν χειροκρότημα. Τα cocktail είναι ανάλαφρα, διασκεδαστικά, εποχιακά, και καλοφτιαγμένα. Δοκίμασα σχεδόν τα πάντα και έχω να πω για την Λορέτα το εξής: η εξέλιξή της τα τελευταία δυο χρόνια είναι ραγδαία γιαυτό και της "συγχωρώ" που έχει εμπνευστεί αρκετές girly συνταγές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και πιο σκληροπυρηνικές επιλογές στον κατάλογο. Βρίσκω πολύ γοητευτικό άλλωστε το ότι μια γυναίκα μπαρτέντερ βλέπει με την δική της sui generis ματιά τον κοσμό των cocktail, μ´αρέσει που δεν κρύβεται πίσω από το δαχτυλό της και που πατάει πια σταθερά στα πόδια της και ας έχουν φτερά. Την παρατηρούσα να δουλεύει γρήγορα και μεθοδικά, έχει βελτιώσει πολύ την τεχνική της αλλά και την αίσθηση της ισορροπίας στις συνταγές.
Αποφάσισα και εγώ για να μην πέσω στο αμάρτημα να παράγω περισσότερο σασπένς απ´όσο μπορώ να καταναλώσω, να μην αποκαλύψω καμία συνταγή σε αυτό το κείμενο το οποίο δεν είναι κριτική αλλά μια πρώτη ματιά στην νέα εποχή του Theory. Θα επανέλθω αλλά μέχρι τότε αξίζει να δοκιμάσετε τα νέα τους cocktail. Όσο για τον Μανώλη και την εξαφάνισή του, νομίζω και εγώ ότι η μπανάνα πρέπει σύντομα να απολογηθεί για το προκλητικό σύνθημα: "Κάτω το μπλέντερ, κάτω και ο μπαρτέντερ".
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση