Άννη Ηλιοπούλου, Απόστολος Τραστέλης, Νίκος Κανελλόπουλος, Ηλίας Μαμαλάκης
Ξεκινώ με τους Χρυσούς Σκούφους. Μπορεί να μην είχαμε μεγάλες εκπλήξεις, είχαμε όμως μια σοβαρή αλλαγή που πέρασε λίγο στο ντούκου. Το ανέβασμα των βάσεων, από το 14,5/20 στο 15/20 για τους Χρυσούς Σκούφους και από 13,5/20 στο 14/20 για τα βραβεία ελληνικής κουζίνας. Σιγά τη διαφορά θα μου πείτε. Δεν είναι έτσι όμως, το ανέβασμα των βάσεων είναι μια σημαντική «πολιτική» κίνηση που θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια γαστρονομική πρόοδο της ελληνικής εστιατορικής σκηνής. Κάτι τέτοιο όμως δεν διαπιστώνει κανείς, σε σχέση με πέρσι. Και είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο σε μια χρονιά κρίσης. Όταν λοιπόν η αφορμή δεν είναι το υψηλότερο επίπεδο, τότε η βράβευση πολύ λιγότερων εστιατορίων εντοπισμένων κυρίως σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και μεγάλα τουριστικά κέντρα εύκολα μπορεί να σε κατηγορηθεί για ελιτισμό.
Μια ματιά ειδικά στα βραβεία ελληνικής κουζίνας, πιστοποιεί ότι αυτή η άνοδος έχει σαν αποτέλεσμα να «φωτίζονται» πολύ λιγότερες αξιόλογες προσπάθειες κυρίως εκτός Αθήνας και ιδιαίτερα στις λιγότερο τουριστικές περιοχές. Αυτό κατά την γνώμη μου είναι λυπηρό και αναιρεί σε ένα βαθμό και την λογική αυτής της 2ης κατηγορίας βραβεύσεων που αποφάσισαν το «Αθηνόραμα» και ο Alpha Guide λίγα χρόνια πριν. Όπως και να ‘χει τα βραβεία δίνουν τροφή για σκέψη και σχολιασμό και φυσικά διαφωνίες. Το ουσιαστικό όμως είναι να τολμάς να εκφέρεις άποψη, από εκεί και πέρα προφανώς δεν μπορούν να συμφωνούν όλοι με αυτή. Έτσι, ορισμένα αποτελέσματα μπορεί να προκαλούν απορίες, ενώ κάποιος θα μπορούσε να υποδείξει εστιατόρια που ενδεχομένως θα άξιζε να βραβευτούν. Το θέμα όμως είναι ότι για μια ακόμη χρονιά οι Σκούφοι αναδεικνύουν σεφ και εστιατόρια και προκαλούν συζήτηση.
Σε διεθνές επίπεδο και σε άλλο βεληνεκές προφανώς, το ίδιο γίνεται και με τα αστέρια Michelin. Μπορεί πολλοί –κι εγώ πολύ συχνά- να κατηγορούν τον οδηγό Michelin για συντηρητισμό και αργά αντανακλαστικά δεν μπορεί κανείς ωστόσο να αρνηθεί την επιρροή του. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο πανευρωπαϊκός οδηγός και στην Αθήνα τίποτα δεν άλλαξε. Η Σπονδή διατήρησε τα δύο της αστέρια, η Hytra, το Βαρούλκο, ακόμη και το Vardis (που βρίσκεται σε μεταβατική φάση και έχασε τον σεφ του) διατήρησαν το ένα αστέρι τους. Ενώ το «Οικείο» πήρε και πάλι το μοναδικό Bib Gourmand (καλή κουζίνα σε προσιτή τιμή) αφήνοντάς μας για μια ακόμη χρονιά με την απορία! Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αυτό που συζητήθηκε περισσότερο ήταν ένα τρίτο αστέρι που δεν δόθηκε! Και ο λόγος φυσικά για το πολυσυζητημένο, δανέζικο Noma του σεφ Rene Redjepi.
Σε επόμενο upload θα σχολιάσουμε λίγο περισσότερο τα ευρωπαϊκά αστέρια. Μέχρι τότε, μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η ενασχόληση με τα ελληνικά βραβεία των Χρυσών Σκούφων. Έτσι, για το 2011 τα βραβεία έχουν ως εξής:
Χρυσοί Σκούφοι 2011
Με 17/20 και 2 χρυσούς σκούφους
Σπονδή, Αθήνα
Με 16,5/20 και 2 χρυσούς σκούφους
Ettrusco, Κάτω Κορακιάνα Κέρκυρας
Με 15,5/20 και 1 χρυσό σκούφο
ArtO2, Θεσσαλονίκη
Βαρούλκο, Αθήνα
Funky Gourmet, Αθήνα
Squirrel, Νικήτη Χαλκιδικής
Με 15/20 και 1 χρυσό σκούφο
Alfredo’s, Θεσσαλονίκη
Απλά, Αθήνα
Γαλάζια Hytra, Αθήνα
Εδωδή, Αθήνα
Electra Restaurant, Αθήνα
Hytra, Αθήνα
Κουκούμαβλος, Σαντορίνη
Matsuhisa, Αθήνα
Matsuhisa, Μύκονος
Sea You Up, Σάνη Χαλκιδικής
Βραβεία Ελληνικής Κουζίνας 2011
Με 15,5 / 20
Βαρούλκο, Αθήνα
Με 15 / 20
Electra Restaurant, Αθήνα
Με 14,5 / 20
Cibus, Αθήνα
MilosEstiatorio, Αθήνα
Ντομάτα, Σάνη Χαλκιδικής
Σελήνη, Σαντορίνη
Με 14 / 20
Αλέκος, Αρμένοι Ρεθύμνου
Aleria, Αθήνα
Aneton on the Verandah, Σπέτσες
Βασίλαινας, Αθήνα
Cochard, Θεσσαλονίκη
Ελιά & Δυσόμος, Ηράκλειο
G.B. Corner, Αθήνα
Θωμάς, Σκλήθρο Φλώρινας
Κοντοσώρος, Ξινό Νερό Φλώρινας
Λεβέντης, Άνω Σταλός Χανίων
Μαρίνα, Νέα Ποτίδαια Χαλκιδικής
Μαυρίκος, Λίνδος Ρόδου
Τάσος, Θεσσαλονίκη
Τηλέμαχος BBQ Club, Αθήνα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση