Ήταν πριν από τέσσερα χρόνια περίπου όταν μάθαμε ότι ο Ντίνος Τορνιβούκας (Excelsior, Eagles Palace κλπ) «πήρε» το Όλυμπος Νάουσα. Από τότε μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι και η Grivalia και η προσμονή όλων για το τελικό αποτέλεσμα ήταν μεγάλη. Η πανδημία δημιούργησε καθυστερήσεις στο ξεκίνημα αλλά πλέον το Όλυμπος-Νάουσα, μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια, είναι πάλι εδώ!
Η ανακαίνιση του αρχιτεκτονικού κοσμήματος του Ζακ Μοσέ είναι πραγματικά εντυπωσιακή και οι μοντέρνοι όροφοι που προστέθηκαν δένουν αρμονικά με το νεοκλασικό του 1926. Η απίθανη ψηλοτάβανη σάλα του εστιατορίου «επικοινωνεί» με την παραλία μέσα από την μεγάλη τζαμαρία και, την ημέρα, λούζεται από το φως του ήλιου. Η Γαλλίδα διακοσμήτρια Φαμπιέν Σπαν έχει επιμεληθεί ένα νέο-artdeco στιλ με εξαντλητική προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ και τα λευκά σακάκια και τα μαύρα παπιγιόν των σερβιτόρων μας ταξιδεύουν στο παρελθόν. Πρόσθετο ατού, η «κρυφή» πίσω αυλή με το γκαζόν και το σιντριβάνι.
έχει αφετηρία την αστική ελληνική και διεθνή κουζίνα του χθες και, διατηρώντας την ιστορική ταυτότητά του, δημιουργεί μια νέα αστική κουζίνα που έχει και έμπνευση και ουσία
Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, το μεγάλο στοίχημα είναι η κουζίνα και η κατεύθυνσή της. Το concept είναι πολύ σημαντικό, η επαφή με το παρελθόν επίσης, αλλά και η προσαρμογή στο σήμερα καθοριστική. Το Όλυμπος Νάουσα έπρεπε να αγκαλιάσει την ιστορία του και ταυτόχρονα να σταθεί στην απαιτητική εστιατορική σκηνή του 2022. Να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα σε ένα all-day «οικογενειακό» εστιατόριο και τη fine dining αίσθηση που σου υποβάλει ο χώρος και ο θρύλος του (και όχι η ιστορία του). Να έχει αφετηρία την αστική ελληνική και διεθνή κουζίνα του χθες και, διατηρώντας την ιστορική ταυτότητά του, να δημιουργήσει μια νέα αστική κουζίνα που θα πρέπει να έχει και έμπνευση και ουσία. Το εγχείρημα είναι αναμφίβολα δύσκολο, το έχουμε δει άλλωστε να αποτυγχάνει σε πολλές σχετικές περιπτώσεις στο παρελθόν, όμως εδώ πέτυχε!
Την κουζίνα
ανέλαβε ο Δημήτρης Τασιούλας (από την ομάδα του Σέμπρικο που στην συνέχεια δημιούργησε
το Thria) και όλα δείχνουν
ότι έχει πιάσει ακριβώς τον σφυγμό του όλου εγχειρήματος. Αφοσιώθηκε με πάθος
στο project αυτό,
μίλησε με παλιούς μάγειρες, βρήκε παλιούς καταλόγους, μελέτησε τις συνταγές και
ανασυνθέτει σταδιακά μια νέα-αστική κουζίνα που ταιριάζει γάντι στον χώρο. Δεν λέω
ότι δεν υπάρχουν αδυναμίες, είναι άλλωστε πολύ νωρίς καθώς το εστιατόριο μετρά
δύο εβδομάδες λειτουργίας και όλη η πόλη περνάει από εκεί, όμως το γενικό
αποτέλεσμα είναι και πολύ ικανοποιητικό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο.
Τα πρώτα πιάτα είναι πιο φαντεζί, αλλά και εκείνα που θέλουν την περισσότερη δουλειά (πχ τα σαρμαδάκια, τα εβραϊκά αβγά με τον καβουρμά ή οι κροκέτες που έξυπνα «αντικαθιστούν» το σνίτσελ χόφμαν), όμως τα κύρια είναι ήδη πολύ καλά. Ξεχωρίζω το «μυδοπίλαφο» που αν ήταν λίγο πιο προσεκτικά βρασμένο (ή μάλλον …άβραστο) θα ήταν πραγματικά κορυφαίο χάρη στη βαθιά γεύση του. Αυτό το γευστικό βάθος, την αβίαστη νοστιμιά και την καλοζυγισμένη ένταση είναι που θα ήθελα να διακρίνω σε όλα τα πιάτα στο μέλλον. Χαρακτηριστικά που ήδη βρήκα στο απίθανο φρικασέ (εξαιρετικό το αρνάκι, άψογος ο αφρός αβγολέμονο, ωραία τα χόρτα αν και θα έπρεπε να είναι πιο “al dente”) και στο εμβληματικό χουνκιάρ μπεγεντί με τον αέρινο πουρέ (αφρό) μελιτζάνας.
Κλείνοντας θα πω ότι πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσετε χώρο για την εξαιρετική νέο-νουγκατίνα και να δώσω συγχαρητήρια στο σέρβις αλλά και στον σχεδιασμό μιας πλήρους λίστας, εξαιρετικά τιμολογημένων κρασιών!
Info: Λεωφόρος Νίκης 5, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310275715, 2310021000
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση