Βόλτα, μια νέα ταβέρνα σε ένα παλιό, γνώριμο χώρο

Το Η’ Μονοπώλιο, η πάλαι ποτέ νέο-ταβέρνα της κας Αγγελικής, δίπλα στον Ηλεκτρικό, στα Πετράλωνα μετονομάστηκε σε Βόλτα και την έχουν πάρει δυο νέοι άνθρωποι, που δηλώνουν αποφασισμένοι να τη «διαχειριστούν» με σεβασμό στο παρελθόν της, αλλά και σα να ήταν η τραπεζαρία του σπιτιού τους, όπου οι πελάτες-φίλοι τους θα έρχονται, όποτε θέλουν να φάνε δυο νόστιμες μπουκιές, σε ένα χαλαρωτικό περιβάλλον. Με τον Ξενοφώντα, που είναι οικοδεσπότης στη σάλα, είχα συναντηθεί σε άλλους χώρους. Εδώ μου έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθώ πως εννοούσε τη φιλοξενία και πως πράγματι σέβεται όλα όσα δήλωνε τα προηγούμενα χρόνια. Την Ελισάβετ πάλι τη γνώρισα μέσα από την κουζίνα της, που είναι λεπτή, διακριτική ή, πιο σωστά, κάπως διστακτική ακόμα, καθώς αφενός είναι αυτοδίδακτη και αφετέρου επιχειρεί να αφουγκραστεί τα γούστα του κοινού της, το οποίο, αναλόγως με τις ημέρες, κυμαίνεται σε ένα πολύ ευρύ ηλικιακό φάσμα.

Έτσι παρόλο που ήδη εκτίμησα τις δροσερές φακές της στη σαλάτα με το μαριναρισμένο κολοκυθάκι, τα μικροσκοπικά, σμυρναίικα σουτζουκάκια της, το μαγειρευτό χοιρινό με τα κεδρόμηλα, τις αρωματικές τηγανητές πατατούλες (κομμένες σε κυβάκια σαν rissolées) και τον εξαιρετικό καγιανά της, δυο αβγά μάτια, δηλαδή, μέσα μια πικάντικη σάλτσα ντομάτας με απάκι, έμεινα με την εντύπωση πως ως μαγείρισσα δεν έχει εκφράσει ακόμα όλο της το δυναμικό.

Δοκιμάζοντας τα φαγητά της αισθάνθηκα όλη την αγωνία των νέων ανθρώπων που γυρεύουν να βρουν μέχρι που μπορούν να φτάσουν την κουζίνα μας έτσι ώστε να μη χάσει την ταυτότητα της, αλλά και να συμβαδίζει με την εποχή μας. Στο μυαλό κάθε νέου μάγειρα καθρεφτίζονται οι ανησυχίες μας για το διατροφικώς ορθό, για τα ελεύθερα γλουτένης άλευρα, για τα ελαφρώς λαδωμένα φαγητά και, καμιά φορά, παραγνωρίζεται το γεγονός πως το αίτημα της πλειοψηφίας των ανθρώπων, που επιλέγουν την ταβέρνα ως έξοδο δεν είναι πάντα το τίμιο, σπιτικό φαγητό. Υπάρχουν κι αρκετοί που ψάχνουν και το μερακλίδικο μεζέ που τους απαγόρευσε η καθημερινότητα τους.

Για αυτό, γενικεύοντας πια, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν ακόμα ταβέρνες με την κλασική έννοια του όρου, αφού στις νέο-ταβέρνες οι νέοι μάγειροι δεν τα πάνε καλά με τις κατσαρόλες και αγνοούν τι σημαίνει μεζεκλίκι, μια που αυτές οι έννοιες δε διδάσκονται σε κανενός είδους σχολείο.

Ναι, σας προτείνω να την πάτε αυτή τη βόλτα μέχρι τα Κάτω Πετράλωνα κι αν είστε του γλυκού, αφεθείτε να σας κανακέψουν με τις ντελικάτες μους χαλβά, τη λεμονόπιτα και το γλυκό του έρωτα (μια μινιατούρα-πανακότα με ροδοζάχαρη).