Το Θαλασσάκι, Τήνος: καλοκαιρινή γοητεία, συμπυκνωμένη σε ένα εστιατόριο

Το Θαλασσάκι κατέχει την δική του προβλήτα στον όρμο Υστερνίων εδώ και 22 χρόνια.  Το μικρό αυτό λιμανάκι είναι ένα ήσυχο σημείο του νησιού, σε απόσταση μισής ώρας περίπου με το αμάξι από την χώρα της Τήνου. Έως την δεκαετία του `70 τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, καθώς η επικοινωνία της δυτικής Τήνου με τον Πειραιά  γίνονταν από τον συγκεκριμένο όρμο, μιας και δεν υπήρχε οδικό δίκτυο για την χώρα του νησιού. Μπορεί ο ναυτεμπορικός ρυθμός του όρμου Υστερνίων να ανήκει πλέον στο παρελθόν, το λιμανάκι όμως παραμένει ζωντανό χάρη στο γαστρονομικό παλμό του «Θαλασσάκι».

Πρόκειται για μία επιχείρηση οικογενειακή, αυτή της Αντωνίας Ζάρπα και του Άρη Τάτση, αφού μαζί με το Θαλασσάκι μοιράζονται και τη ζωή. Ζουν μόνιμα με την οικογένεια τους στην Τήνο, η Αντωνία είναι υπεύθυνη για τις δημιουργίες της κουζίνας, ενώ ο  Άρης κατέχει ένα ρόλο επιτελικό. Συζητώντας με την ιδιοκτήτρια και σεφ, Αντωνία, θα μου διηγηθεί ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού που λέγεται Θαλασσάκι, ιστορίες άλλοτε με φουρτούνες και κύματα, άλλοτε με θάλασσα ήρεμη σα λάδι.

Όταν καθίσεις λοιπόν στο Θαλασσάκι, το συναίσθημα που σε καταβάλει είναι αυτό της ευγνωμοσύνης. Ευγνωμοσύνη για τις όμορφες εικόνες που σου χαρίζει απλόχερα η Ελλάδα και τα πανέμορφα νησιά της. Θαρρώ επίσης πως δεν υπάρχει πιο ιδανική στιγμή για γεύμα στο Θαλασσάκι, από αυτή του ηλιοβασιλέματος. Το γαλάζιο υποχωρεί και δίνει τη θέση του στις αποχρώσεις του πορτοκαλί, του μωβ, του ροζ. Για λίγο όμως, έως να εμφανιστεί το σεληνόφωτος. Σε όλο αυτό το διάστημα, το κύμα θα έρχεται, θα σκάει στην προβλήτα και θα φεύγει, ρυθμικά και ακούραστα. Η καλύτερη μελωδία.

Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον κατάλογο και εντοπίζοντας τους κύριους άξονές  του: τις σαλάτες, τους μεζέδες και τα θαλασσινά, και διαβάζοντας στη συνέχεια τις επιμέρους προτάσεις της κουζίνας, αντιλαμβάνεσαι πως το γεύμα σου θα έχει νότες ταβέρνας και εστιατορίου ταυτόχρονα. Θα ισορροπεί κάπου ανάμεσα. Σας εγγυώμαι όμως πως η επιμέλεια στις τεχνικές από την Αντωνία Ζάρπα, σε συνδυασμό με την πολύ προσεγμένη πρώτη ύλη, σε παραπέμπουν μονομιάς σε ένα εστιατόριο ψαροφαγίας, με ρίζες γερές στην γαστρονομία του τόπου.

Ανοίγω μία παρένθεση. Θα ρωτήσετε εύλογα: Τι κακό έχει δηλαδή μία ταβέρνα; Ο όρος εστιατόριο εμπεριέχει μεγαλύτερη αξία; Φυσικά και όχι. Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις που η νοστιμιά και η απλότητα μιας ταβέρνας υπερνικά την έλλειψη ταυτότητας και βαθιάς γεύσης ορισμένων εστιατορίων. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, δεν μπορεί να μην διακρίνει κανείς πως το Θαλασσάκι πήρε από το χέρι την γοητευτική κατηγορία της ψαροταβέρνας και την ανύψωσε με τρόπο ουσιαστικό στην κατηγορία του εστιατορίου. Η ψαρόσουπα ντελικάτη, με τα υπέροχα λαχανικά του μποστανιού τους βρασμένα στην εντέλεια, ενώ τα κρεμμύδια στον φούρνο με τα φρέσκα μυρωδικά, τα αμύγδαλα και τα εσπεριδοειδή σε οδηγούν σε νέα, πιο πολύπλοκα μονοπάτια γεύσης. Από την άλλη το χταπόδι στη σχάρα με σιτάρι, καθώς και ο αφράτος ταραμάς διώχνουν κάθε υπόνοια επιτηδευμένου. Ακόμη, τα κυρίως πιάτα που διαλέξαμε, η σουπιά με το μελάνι της και τα ζυμαρικά,  καθώς και οι μικρές πέννες με αυγοτάραχο, αποδεικνύουν με μισή μπουκιά το υψηλό επίπεδο της κουζίνας. Ιδανικές επιλογές ζυμαρικών με άψογο βράσιμο,  εξαιρετικό δέσιμο της σάλτσας τόσο στην περίπτωση του μελανιού, όσο και στην αντίστοιχη λευκή με το αυγοτάραχο. Μοναδικό αχνό σημείο στις πέννες με αυγοτάραχο, το υπέρμετρο κρεμμύδι στη συνταγή. Κάλυπτε ελαφρώς την πληθωρική γεύση του αυγοτάραχου, αν και ήταν άφθονο είτε σε τρίμμα, είτε σε φιλέτα. Τέλος, οφέιλουμε να ομολογήσουμε πως αντίστοιχη γαστρονομική πρόοδο δεν συναντάμε στα γλύκα, με το παράδειγμα των πτι-μπερ με κρέμα σοκολάτας να επιβεβαιώνει την συγκριμένη παρατήρηση.

Κλείνοντας θα πω ότι είναι σαφές πως στο Θαλασσάκι, το όλο εγχείρημα διακατέχεται από πολύ αγάπη και ειλικρίνεια. Ενώ γαστρονομικά, έχουν επενδύσει σε όλους τους άξονες: τεχνική, πρώτη ύλη, service. Τους αξίζουν εύσημα και βέβαια το αστέρι στα FNL Best Restaurant Awards 2022 και προσωπικά υπόσχομαι πως θα παρακολουθώ στενά κάθε επόμενο βήμα τους.

Photo: Dimitris Spyrou -Pentaprism / DNE Architects