Θα σε κάνω βασίλισσα, Long live the Queen!

Τη Νάντια και το Δημήτρη Λίτινα τους ξέρουμε από παλιά, πολύ παλιότερα από το «Αριστερά-Δεξιά» ή το «Απλά». Τον Δημήτρη οι οινόφιλοι θα πρέπει να τον γνώρισαν νωρίτερα, γύρω στο 1995, στο Aspro, το πρώτο του wine-bar, στου Ψυρρή, έναν χώρο που όχι μόνο έβαλε τη γειτονιά αυτή στο χάρτη της νυχτερινής ζωής της Αθήνας, αλλά ταυτόχρονα όρισε και το πως θα έπρεπε να είναι ένα πραγματικό μπαρ κρασιού. Λιτό, ουσιαστικό, εστιασμένο στο κρασί, αλλά γενικώς στο κρασί, όχι με τη σχεδόν σοβινιστική αντίληψη που επικράτησε την τελευταία πενταετία, λόγω κρίσης, φαντάζομαι, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε να περιγράφεται με φράσεις του τύπου «κρασάκι από τον τόπο σου κι ας είναι και οξειδωμένο». Στο Aspro πίναμε καλά και ποιοτικά και συχνά μας δινόταν η ευκαιρία να δοκιμάσουμε μερικά από τα wine hits του παγκόσμιου αμπελώνα.

Η επιστροφή, λοιπόν, των Λίτινα, πάλι σε συνεργασία με τον Kirios Criton, ήταν αναμενόμενο πως θα έδινε το πιο «conceptual bar της πόλης», όπως έγραψε κι ο Πάνος Δεληγιάννης στο The Food & Leisure Guide, στις 12 Νοεμβρίου, την παραμονή του opening. Το «Θα σε κάνω Βασίλισσα», άνοιξε και οι ευκαιρίες να δοκιμάσουμε κρασιά και ουίσκι από την εξαιρετική κάβα του «Αριστερά-Δεξία», την καλύτερη (ποιοτικά κι όχι μόνο ποσοτικά) που είδε ποτέ η Αθήνα, θα είναι πολλές. Άλλωστε, στο κελάρι του εδώ βρίσκουμε περισσότερες από χίλιες φιάλες από σπάνια, παλαιωμένα κρασιά από όλο τον κόσμο σε τιμές που συναρπάζουν.

Το «Θα σε κάνω βασίλισσα» στοχεύει να είναι ένα κλασικό wine & whisky bar, όπου θα μπορεί κανείς να διαλέξει το κρασί -μερικά ακόμα και με το ποτήρι- που θέλει. Αλλά και σίγουρα το ποτό που θέλει, γιατί ο Δημήτρης Λίτινας προτείνει πολλά «σοβαρά» αποστάγματα (ουίσκι, ρούμι, κονιάκ και αρμανιάκ), σε πολύ λογικές τιμές, ήτοι πολύ λίγο πιο πάνω από την τιμή αγοράς τους, κάτι που σπάνια πια συμβαίνει στα ελληνικά εστιατόρια, που συνήθως αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά την τιμολόγηση των όσων πίνουμε. Η βασική του λίστα κρασιών έχει άποψη και χαρακτήρα, είναι στημένη με γνώση και οι τιμές είναι πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη!

Ο κατάλογος του φαγητού είναι μικρός μεν, αλλά σχεδιασμένος να συνοδεύει το κρασί κι όχι να το ανταγωνίζεται. Και το πετυχαίνει. Ακόμα και οι σαλάτες, είναι έτσι αρτυσμένες που να μην πνίγουν με τα ξίδια τους το κυρίως θέμα, το κρασί. Εκτός των αναμενόμενων κρεάτων, από τα οποία ξεχωρίζει μια πολύ hearty σπαλομπριζόλα, υπάρχουν διάφορα deli συνοδευτικά, μια ποικιλία αλλαντικών και μια καλή ποικιλία τυριών, που από άποψη του Δημήτρη Λίτινα γενικολογεί, δεν επιδιώκει δηλαδή την εξειδίκευση της σχέσης της με το κρασί.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χαλαρωτική κι ουδόλως ελιτίστικη ατμόσφαιρα, όπου ένα πολυποίκιλο και ηλικιακά κοινό πίνει κυρίως, αλλά και τρώει καλά, ακούγοντας μουσικές που κι αυτές ξεφεύγουν από τις κοινότοπες επιλογές. Η χαλαρότητα οφείλεται βέβαια και στον ίδιο το χώρο. Η παρέμβαση του Kirios Criton, σε αυτή την παλιά αποθήκη του ’30 με την πανύψηλη ξύλινη οροφή, είναι εντυπωσιακή. Το σκηνικό που έχει στήσει, μ’ έναν απροσδιόριστο τρόπο, θυμίζει τις παλιές bodegas στο Haro της La Rioja ή στη Ribera del Duero, χωρίς αυτό να στερεί την ελευθερία στον κόσμο να φερθεί χαλαρά, φιλικά, σα να βρίσκεται στο αγαπημένο του μπαρ. Να νιώσει, δηλαδή, πως επιτέλους βρίσκεται σε ένα μέρος που θα περάσει καλά.

* Φωτογραφίες Ioannis Moutis