Fabrizio’s: Buliani’s come-back. ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

Ο Φαμπρίτσιο Μπουλιάνι είναι από τους σπουδαιότερους ξένους σεφ που έχουν δουλέψει στην Ελλάδα. Προσωπικός chef του Giannfranko Ferre για χρόνια, και πολιτογραφημένος Έλληνας πια, έχει συνδέσει το όνομά του με μερικά από τα κορυφαία ιταλικά εστιατόρια της Αθήνας. Κατά καιρούς έχουμε φάει σπουδαία από τα χέρια του, η καλλιτεχνική του φύση και ψυχή όμως τον εμπόδιζε τόσο να μακροημερεύει σε πολλά εστιατόρια όσο και να αποδίδει πάντα σταθερά. Όσοι τον γνωρίζουν καλά περίμεναν πάντα να φτάσει η στιγμή που θα άνοιγε ένα δικό του εστιατόριο και θα μπορούσε να κάνει πραγματικά ότι θέλει.

Η στιγμή αυτή έφτασε λοιπόν! Εν τω μέσω της χειρότερης κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, ο Μπουλιάνι αποφάσισε να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Δεν έπεσε στην παγίδα να μας αποδείξει πόσο σπουδαίο εστιατόριο είναι ικανός να δημιουργήσει. Αφουγκράστηκε τις ανάγκες των καιρών και εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες της ιταλικής κουζίνας -και τις δικές του φυσικά- και στο Fabrizio`s προτείνει απλό, καλοφτιαγμένο, ιταλικό comfort food με πολύ καλά υλικά, άψογη τεχνική και αρκετά καλές τιμές (θα τις ήθελα ακόμη λίγο καλύτερες).  Επιπλέον, έδωσε στην τρατορία του μια ακόμη ιδιαιτερότητα. Την έκανε το πρώτο –επίσημο- bring your own wine εστιατόριο στην Αθήνα! Μια μικρή, καλόσχεδιασμένη λίστα κρασιών υπάρχει ασφαλώς για όσους δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να φέρουν το δικό τους κρασί, αλλά ακολουθήστε την προτροπή και φέρτε το κρασί σας. Είναι η ευκαιρία σας όχι μόνο να γλυτώσετε χρήματα, αλλά και να δοκιμάσετε σπουδαία κρασιά αγοράζοντάς τα από μια κάβα και –επιτέλους- πίνοντάς τα με την κουζίνα ενός σημαντικού σεφ και όχι με ότι μπορείτε εσείς να φτιάξετε σπίτι!

Ο φίλος του Μάριος Βουτσινάς έχει διακοσμήσει τον χώρο στα χρώματα της ελιάς. Έχει προσθέσει διάφορες ενδιαφέρουσες πινελιές όπως το παραβάν στον ένα τοίχο ή η υπέροχη φωτισμένη ψωμιέρα που κρέμεται με αλυσίδα πάνω από την μπάρα,  έχει συμπληρώσει χιουμοριστικές νότες, όπως αυτό το σκυλί στην εξώπορτα που κάθε φορά που η αυτόματη, συρόμενη πόρτα ανοίγει για να μπει ή να βγει κάποιος του φέρνει στο στόμα ένα –επίσης ζωγραφιστό- χοιρομέρι, αλλά τελικά ούτε εκείνος έχει πέσει στην παγίδα να μας δείξει πόσο εντυπωσιακό μαγαζί θα μπορούσε να σχεδιάσει!

Και αυτό εγώ το θεωρώ σπουδαίο τελικά. Δυο άνθρωποι ώριμοι που δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια κομψή, ζεστή τρατορία. Ένα casual, καθημερινό εστιατόριο που όμως έχει να πει κάτι ιδιαίτερο. Ένα καθημερινό στέκι από αυτά που τόσο λείπουν από την Αθήνα του δήθεν, του –ξεπεσμένου πια- γκλάμουρ και της βαρετής ταβέρνας.

Δεν σας είπα ακόμη για την κουζίνα όμως. Είναι καλή! Δεν είναι ότι δεν έχω παρατηρήσεις όπως για παράδειγμα ότι βρήκα τον κιμά της πάπιας στα ραβιόλι μου με ραντίτσιο λίγο στεγνό και ανούσιο. Όμως έχει αυθεντικότητα, έχει πολύ καλά υλικά και σε ποσοστό 99% είναι πεντανόστιμη. Δοκιμάστε αυτά τα άψογα βρασμένα λιγκουίνι σε συμπυκωμένο ζωμό κοτόπουλου με καλοκαιρινή τρούφα. Συνεχίστε με την τραγανοτηγανισμένη σε βούτυρο, υπέροχα ζουμερή κοτολέτα Μιλανέζε, ολοκληρώστε με την περίφημη και τόσο αντιγραμμένη AbFab (ας την πούμε κάτι μεταξύ κρέμας καραμελέ και πανακότας) και αν δεν μετράτε τις μέρες για να ξαναφάτε εκεί ελάτε να μου πείτε!