Νήσων Γη, casual νοστιμιά

Κρυμμένο πίσω από μια ήσυχη και πολύ όμορφη εσωτερική αυλή αν και πάνω στην λεωφόρο Μεσογείων, το σχετικά καινούργιο «Νήσων Γη» είναι ένα ακόμη από τα αναρίθμητα περιποιημένα και απλά ελληνικά εστιατόρια που έχουν ανοίξει στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Έχει αποφύγει ευτυχώς το κλισέ της «μοντέρνας ταβέρνας», υιοθετώντας έναν κομψό μινιμαλισμό με στοιχεία παράδοσης. Αυτό που δεν έχει αποφύγει δυστυχώς είναι η βοή. Όπως στα περισσότερα εστιατόρια με τις γυμνές επιφάνειες και τα πολλά τζάμια, έτσι και σε αυτό επικρατεί οχλαγωγία και ενοχλητική φασαρία όταν είναι γεμάτο.

Χαζεύοντας τον κατάλογο βλέπω πολλά πράγματα που θα ήθελα να δοκιμάσω και άφθονο νησιώτικο χρώμα στις επιλογές (ο σεφ και συνιδιοκτήτης ήταν στο κοντινό «Κρίθαμος»). Οι τιμές επίσης φαίνονται καλές με τα πρώτα να ξεκινούν από τα €6 και τα κύρια από τα €12-14, ενώ σωστά τιμολογημένα είναι και τα κρασιά. Τότε όμως γιατί γκρινιάζω για τις τιμές; Σε αυτά τα εστιατόρια με ελληνική κουζίνα, υπάρχουν ορισμένες «παγίδες». Στην μέση του τραπεζιού μπαίνουν διάφορα ορεκτικά (αφού δεν υπάρχει η λογική του ατομικού πρώτου και κύριου πιάτου), ενώ τα πιάτα ημέρας είναι πιο τσιμπημένα σε τιμές. Για να μην σας τα πολυλογώ, ο τελικός λογαριασμός καταλήγει στα €40 το άτομο εύκολα (με ένα απλό εμφιαλωμένο κρασί) και θεωρώ ότι ένα τέτοιο εστιατόριο θα έπρεπε τελικά να είναι φτηνότερο.

Το φαγητό είναι γευστικό και καλοφτιαγμένο, χωρίς όμως να συγκλονίζει. Ίσως το νοστιμότερο πράγμα που δοκίμασα ήταν το λανταρούδι, ζυμαρικά χειροποίητα κρητικής προέλευσης, σε ζωμό κρέατος με απάκι, ξινομυζήθρα και παλαιωμένο ανθότυρο τριμμένο. Ένα πιάτο με βαθιά, σύνθετη γεύση που επιπλέον ήταν απρόσμενα φίνο και ελαφρύ, δεδομένων των υλικών του! Πολύ νόστιμο και το οσομπούκο με μανιτάρια και πατάτες τηγανιτές, ήταν ζουμερό και όλο αρώματα, όπως και το συκώτι με σάλτσα από σαμιώτικο, γλυκό κρασί. Στον αντίποδα αυτών ήταν η γλώσσα. Νόστιμο ψάρι, ζουμερό, αλλά η κρούστα διαλυόταν αφήνοντας στο στόμα την αίσθηση ότι έχεις φάει μια χούφτα…ψίχουλα. Αδιάφορη και η φέτα σφυρίδα, αν και η πρώτη ύλη ήταν και πάλι ικανοποιητική. Τα χοιρινά μπριζολάκια με σάλτσα ντομάτας ήταν απλά συμπαθητικά, ενώ από τα πρώτα ξεχώρισα τα πιτάκια με κιμά και –ελαφρύ- παστουρμά, και το σωστά βρασμένο –αν και όχι «άγριο»- σταμναγκάθι. Από τα επιδόρπια δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε κάποιο, αλλά ήταν όλα αξιοπρεπή με εξαίρεση τους πολύ «ψωμένιους» και μάλλον ατηγάνιστους λουκουμάδες που αποδεικνύονται δυσκολότεροι από ότι θα περίμενε κανείς σε πολλά εστιατόρια!

Ξεπερνώντας ορισμένες αδυναμίες, αντιμετωπίζοντας τη βοή και προσέχοντας λίγο παραπάνω το θέμα των τιμών, θεωρώ πως το «Νήσων Γη» θα αποδειχθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για καθημερινή έξοδο.