Το αξεπέραστο στυλ του Cary Grant

Η ρομαντική αρρενωπότητα του, διέθετε παράλληλα μια ευαίσθητη τραχύτητα. Τα καλοραμμένα κοστούμια, το ιδιαίτερο preppy casual look, τα ψηλόμεσα φαρδιά παντελόνια, η πάντα σενιαρισμένη στην εντέλεια κόμη του και το σχεδόν μόνιμο, αχνό χαμόγελο που διαγραφόταν στα χείλη του, συμπλήρωναν την εικόνα του χαρισματικού συμβόλου μιας διαχρονικής κομψότητας. Γεννημένος στις 18 Ιανουαρίου του 1904, ο Archibald Alexander Leach, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήρθε στον κόσμο από την  Elsie Maria Leach και τον Elias James Leach και μεγάλωσε στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Η ιδιαίτερα προβληματική του οικογένεια, τον οδήγησε από νωρίς σε παραβατικές συμπεριφορές, ενώ μόλις στα δεκαέξι του χρόνια ταξίδεψε στις Ηνωμένες πολιτείες με έναν θίασο και δεν γύρισε ποτέ στη χώρα του μια και ερωτεύτηκε το αμερικανικό όνειρο και τον εκεί τρόπο ζωής. Με φυσική γοητεία και χάρη που λίγοι διέθεταν, ο Cary Grant ήταν ένας ηγετικός άνθρωπος που εκτοξεύτηκε στα ύψη ως το αστέρι του Blonde Venus το 1932, ακολουθούμενο από τις ταινίες με πρωταγωνίστρια την Mae West, She Done Him Wrong και I’m No Angel.

Το The Awful Truth, η ταινία που κυκλοφόρησε το 1937 τον καθιέρωσε πλήρως ως έναν εκλεπτυσμένο αλλά στιβαρό άνδρα με μια απαλή κωμική πινελιά. Σπάνιο πράγμα σε μια εποχή επιβεβλημένων σούπερ αρσενικών σταρ που δύσκολα έσκαγε ακόμα και το χαμόγελο στα χείλη τους, ο Grant όμως χρησιμοποίησε το χάρισμα του ως τρόπο για να ελαφρύνει τα πράγματα και να παίξει διάφορους ρόλους, σε αντίθεση με το να είναι απλώς ένας όμορφος άντρας. Ο ίδιος, είχε κάποια στιγμή δηλώσει για την προσωπικότητα του έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά την μετακίνηση του στην Αμερική «Προσποιήθηκα ότι ήμουν κάποιος που ήθελα να είμαι και τελικά έγινα αυτό το άτομο». Ο Γκραντ ξόδεψε ώρες ερευνώντας και παρακολουθώντας άλλους άντρες που θαύμαζε σε μια προσπάθεια να μοιάζει λιγότερο με τον χούλιγκαν που υπήρξε ως νεότερος, ειδικότερα στα χρόνια της εφηβείας του στο Μπρίστολ. Ο ρόλος του στο The Awful Truth υμνήθηκε από τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής ως «η πιο θεαματική πορεία για έναν ηθοποιό σε αμερικανικές ταινίες». Η προσήλωση του στο αψεγάδιαστο στυλ ήταν πρωτοφανής και σίγουρα διέθετε το twist ενός σούπερ σταρ, η εντυπωσιακή φυσική εμφάνιση του ήταν μοναδική και κυριολεκτικά κυριάρχησε στο Χόλυγουντ. Μάλιστα, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ είπε κάποτε ότι ο Γκραντ ήταν «ο μόνος ηθοποιός που αγάπησα ποτέ σε όλη μου τη ζωή». Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, απλησίαστους σταρ, εκείνος ήταν σπάνιο να αρνηθεί μια συνέντευξη, να πει όχι σε ένα παιδί που ήθελε ένα αυτόγραφο ή να ποζάρει για μια φωτογραφία με έναν συγκινημένο θαυμαστή του. Ο διάσημος ηθοποιός ήθελε να κάνει τους άλλους να αισθάνονται πιο άνετα, πιθανώς επειδή ποτέ δεν ένιωθε πραγματικά άνετα ο ίδιος, μια και μέσα του ήταν ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος που από την εφηβεία και μετά μεγάλωσε χωρίς οικογένεια.

Πολλοί πιστεύουν ότι φορούσε πάντα κοστούμια κατά παραγγελία, στην πραγματικότητα όμως, στις περισσότερες φωτογραφίες τον βλέπουμε με επιλογές από τα έτοιμα ενδύματα των Macy`s, Men`s Wearhouse και Jos. A Bank. Ήταν όμως εκείνος και η έμφυτη κομψότητα του που χάριζε στο ντύσιμο του ένα twist ποιότητας. «Μερικά από τα κοστούμια μου είναι δέκα έως είκοσι ετών, πολλά από αυτά έτοιμα και σε λογικές τιμές», είχε πει ο Γκραντ σε μια συνέντευξη του με τίτλο Grant on Style. «Πιστεύω ότι τα αμερικανικά έτοιμα κοστούμια είναι τα καλύτερα στον κόσμο και ο καλοντυμένος Αμερικανός έχει την καλύτερη εμφάνιση από τον καλοντυμένο άνδρα οποιασδήποτε άλλης χώρας». Ποτέ δεν υπήρξε επιδεικτικός, αρνήθηκε τις τάσεις επιμένοντας στις κλασσικές αρχές, χωρίς όμως να υποπέσει σε συντηρητικές εμφανίσεις, αντίθετα, όπως συχνά έλεγε «Η απλότητα, για μένα, θα είναι πάντα η ουσία του καλού γούστου». Πώς λοιπόν μπορεί κανείς να μιμηθεί το στυλ του θρύλου του Χόλυγουντ; Θα λέγαμε εξαιρετικά δύσκολα και σίγουρα με κάποιους βασικούς κανόνες. Για παράδειγμα, ένα προσιτό κοστούμι θα μοιάζει πάντα καλύτερο αν έχει σωστή εφαρμογή, ένα καλό ζευγάρι δερμάτινα oxfords παπούτσια είναι απαραίτητα και δεδομένου ότι ο Grant δεν είχε πάντα χρήματα στην τράπεζα και ζούσε μια ζωή όπου πάντα πίστευε ότι θα μπορούσε να ξυπνήσει πάλι φτωχός, συμβούλευε τους άντρες που τον ρωτούσαν, ότι αν έχουν μόνο ένα κοστούμι να επιλέξουν, να προτιμήσουν ένα απλό σκούρο μπλε χωρίς έντονα χαρακτηριστικά. Θεωρούσε τα πολλά αξεσουάρ περιττά, αρκούσε ένα ρολόι, μία pochette, μια γραβάτα ή ένα φουλάρι. Τα v-neck πουλόβερ και οι μάλλινες ζακέτες όφειλαν να ανήκουν στην ανδρική ντουλάπα, όπως και το λευκό πουκάμισο. Keep it simple.