Le Vistamar: Η ωραιότερη βεράντα στο Μόντε Κάρλο

Δεν ξέρω αν έτυχα σε λάθος βράδυ ή απλά έχουν προσλάβει όλο το προσωπικό από το Fawlty Towers αλλά ένιωσα ότι παίζαμε εν αγνοία μας σε sitcom. Από την αρχή κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν παρ`όλο που μίλησα γαλλικά έκαναν 3 λεπτά να βρουν την κράτηση από τις 3 συνολικά που είχαν εκείνο το βράδυ. Αφού καθήσαμε και παραγγείλαμε ήρθε το ψωμί σκέτο χωρίς βούτυρο. Κι όταν ζήτησα μου είπαν ότι δεν το συνηθίζουν αλλά μου έκαναν τη χάρη και έφεραν.

Και μετά άρχισε η περιπέτεια για να παραγγείλουμε κρασί. Που τους πήρε ένα τέταρτο να βρουν το sommelier. Και παραγγέλνω ένα Corton Charlemagne Bonneau du Martray. Φεύγει ο sommelier κι έρχεται ένας άλλος που ΑΥΤΟΣ  ήταν τελικά ο sommelier για να επιβεβαιώσει την παραγγελία. Για να μην τα πολυλογώ στο λογαριασμό βρήκα ότι με είχαν χρεώσει για ένα ωραιότατο κόκκινο Bordeaux. Που το βρήκα σχεδόν προσβλητικό γιατί είχαμε φάει μόνο ψάρια.

Άλλωστε ο σεφ Joel Garrault υποτίθεται ότι φημίζεται για τα πιάτα με βάση το ψάρι. Εγώ προτίμησα να πάρω την bouillabaise φτιαγμένη με 3 διαφορετικούς τρόπους. Ο maitre d`,που πρέπει να με είχε συμπαθήσει ιδαίτερα αν κρίνω από το γεγονός ότι μου έκλεινε συνεχώς το μάτι, με προειδοποίησε ότι είναι 3 διαφορετικά πιάτα και ίσως να μου πέσει βαρύ. Αυτό που ξέχασε να μου πει είναι ότι επρόκειτο για την ίδια bouillabaise σερβιρισμένη σε 3 διαφορετικα σκεύη. Δεν ήταν άσχημη αλλά θα κάνω να ξαναφάω χρόνια. Επίσης είχε το ίδιο χρώμα με τα κοστούμια του προσωπικού, ένα ψυχρό καταθλιπτικό καφέ κατευθείαν από τη δεκαετία του 70. Τα γλυκά ήταν μέτρια αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τι πήρα κι ας έψαξα το blackberry για φωτογραφιες, δεν βρηκα τίποτα. Φαίνεται είχα χάσει κάθε ίχνος θέλησης μέχρι τότε και βιαζόμουν να γυρίσω στο ξενοδοχείο για να παραγγείλω παγωτό στο room service. Κι αυτό έκανα.