Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά 2014: το δείπνο!

Σε μια εποχή που όλοι ασχολούνται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλα τέτοια ανιαρά που δεν ενδιαφέρουν την καθημερινή ζωή κανενός, μια διαφορετική ακτίνα (φεγγαρό-)φωτου έλαμψε στην υπέροχη αίθουσα του tudor hall. Οικοδεσπότες με ποιότητα και γνώσηστο καλό φαγητό και κρασί, άνθρωποι ζεστοί και καταδεκτικοί πέρασαν όλο το βράδυ γυρνώντας από τραπεζι σε τραπέζι και μιλώντας με όλους τους καλεσμένους. Φαγητό ποιοτικό, καλομαγειρεμένο που επέτρεπε την ανάδειξη των πολύπλοκων γευσεων και αισθήσεων που αναδείκνυε το καθε κρασί. Στο ξεκίνημα η Μεγαλη Κυρια των γαλλικών καμπανιτών δροσισε τα χειλια ολων μας και συνδυάστηκε υπεροχα με το πρώτο πιάτο. Στη συγκριση με την αλλη μεγαλη έκδοση που ειναι η dom perignon, ειναι σαφές οτι η Μεγαλη Κυρια έχει ελαφρο προβαδισμα καθως οι φυσαλιδες ειναι πιο ευγενικές και κινούνται σε καθετη πορεία προς τα άνω θυμίζοντας έντονα στο σημειο αυτο την μεγαλη crystal. Η ξυροτητα πιο ήπια από την dom perignon και η φρεσκάδα πολύ έντονη. Μετά περάσαμε σε ενα Νάουσα κόκκινο Μπουταρη, ευκολο, γρηγορο κρασι, με γευση απο κάστανο οριμο, ελαφριά κανέλλα και αρκετά φρουτώδες. Κρασι που πινεται όλες τις ωρες και ευκολα. Μετα υποδεχθήκαμε ενα Μετόχι του 2001 κόκκινο. Το κρασί αυτό μου θυμησε μετά απο αρκετή περιπέτεια ένα καλό château ausone ή ενα καλό Angelus. Στη αρχή (δεν ειχε μεινει αρκετή ωρα ανοιχτο) ο κέδρος, η οξύτητα και μια επίγευση πίσσας στο τελείωμα μας ειχε (μαζι με τον οινογευστη φίλο Π. Βαρβιτσιώτη και τον πολλά υποσχόομενο στην οινογευσία Ν. Κατσαρό) κυριολεκτικα απογοητεύσει. Όμως, μετα απο ενα 20λεπτο το κρασι μεταβλήθηκε, φρουτώδες, με πολυ ταννίνη, με πιο δυνατο κέδρο και αγουρα φρούτα φθινοπωρινά, οχι μόνο μας κέρδισε αλλα ήρθε να υπερκαλύψει γευστικά ακομη και το στακοβούτυρο (εννοώ εκείνο το λιπαρό κρητικό βούτηρο) μεσα στο οποίο ειχε μαγειρευτεί το αρνάκι (το μόνο ίσως φαγητό που δεν με ενθουσίασε). Στο τελος δοκιμασαμε ενα εξαιρετικο αποσταγμα Μεταξα που μας αφησε εξαιρετικη τελευταια νοτα στο στομα, παροτι μπορουσαμε να συνεχισουμε ολο το βραδυ με το Μετόχι. Όσοι δεν το εχουν δοκιμασει ας ψαξουν να βρουν ενα και ας το ανοιξουν καμια ώρα πριν το γευτουν. Δεν εχει τιποτε να ζηλεψει σε σχεση με τα γαλλικα, και ιδιως αυτα απο την περιοχη Saint-Émilion. Το overall οπως λενε και στο χωριό μου ηταν μια ακτινα στην καθημερινή ανιαρότητα, με ωραίους ανθρώπους που μοιραζονται το ίδιο πάθος με το κρασί όπως εμείς. Η οργάνωση άψογη, το στυλ διακριτικό, και η ποσοτητα και επιλογες κρασιού κορυφαιες. Αναμένουμε από την Πάνο και την Εύη το επόμενο eventμε κρασια από το Νεο Κόσμο (οχι την γνωστη συνοικια) ή με μεγαλα Ιταλικα ή Γαλλικά: νομίζω το έχουμε όλοι ανάγκη για να σπάει η μονοτονία της καθημερινότητας!!