Γράφω από ένα συννεφιασμένο Λονδίνο που αυτή την φορά απολαμβάνω λιγότερο από συνήθως, όχι όμως επειδή δεν περνάω ωραία ή επειδή η πόλη χάλασε. Ακριβώς το αντίθετο. Περνάω υπέροχα και η πόλη σφύζει από ζωντάνια, διαφορετικότητα, ρυθμό. Κάθε βράδυ όμως ξαπλώνοντας η χαρά μου μετριάζεται από μια υποβόσκουσα ζήλια που καταπνίγω.
Μην με παρεξηγείτε, δεν αναφέρομαι ξανά στην κρίση. Αυτό μάλλον το έχουμε πάρει απόφαση, άλλωστε σκοπεύω να περιοριστώ στην στενή μας θεματολογία.
Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία τέσσερις χώρες που ζηλεύω γαστρονομικά όχι επειδή έχουν πλήθος τριάστερων και διάστερων εστιατορίων, αλλά επειδή έχουν μια υπέροχη γαστρονομική καθημερινότητα. Είναι χώρες γεμάτες από ζεστά, φιλόξενα, καθημερινά εστιατόρια με τοπικό στιλ, comfort food γεύσεις και απροσποίητη λειτουργία. Είναι τόσο συντριπτική η σύγκριση με τα αντίστοιχα αθηναϊκά εστιατόρια! Αντίστοιχα είπα; Μα δεν υπάρχουν αντίστοιχα! Στις gastro-pub, τις brasserie, τις τρατορίες και τα tapas-bar τι έχουμε να αντιπαρατάξουμε; Ταβέρνες του κ... και μεζεδοπωλεία της πλάκας!
Λείπει από την πόλη και το comfort food και τα comfort restaurants. Και όταν κάποιοι προσπαθούν να φέρουν ένα concept απ’ έξω (θεμιτό και άκρως επιθυμητό) γιατί πρέπει να το κάνουν τόσο δήθεν ρε γαμώτο; Γίνονται ακόμη και σήμερα επενδύσεις, έχουμε καλά εστιατόρια, γιατί να είναι τόσο δύσκολο να δημιουργηθούν και στην Αθήνα εστιατόρια απλά, γοητευτικά, ζεστά, με νόστιμο, καλομαγειρεμένο φαγητό σερβιρισμένο με «επαγγελματικά σπιτικό» τρόπο;
Η φωτό είναι από ένα τέτοιο εστιατόριο στο Λονδίνο, το Tom’s Kitchen. Η Αθήνα έχει πολλά καλύτερα εστιατόρια από αυτό. Είναι κρίμα που δεν έχει κανένα πιο...comfort!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
ξερετε καλυτερο comfort food απο το σουβλακι?