Αφροί και αέρηδες, πέπλα και ζελέ, χώματα και σφαιροποιήσεις και τόσα άλλα εφευρέθηκαν για να προσθέσουν παιχνίδι, έκπληξη και εντυπωσιασμό στην σύγχρονη γαστρονομία, παράλληλα όμως -όταν χρησιμοποιούνται σωστά- συμπυκνώνουν γεύσεις και αρώματα, κάνουν τα πιάτα ελαφρύτερα και επιτρέπουν στους δημιουργούς να αναδείξουν υλικά, να δημιουργήσουν κοντράστ και νέες υφές. Με δυο λόγια, οι μοντέρνες τεχνικές μπορούν να κάνουν την κουζίνα πιο ενδιαφέρουσα.
Η φράση κλειδί είναι: «όταν χρησιμοποιούνται σωστά». Και προσέξτε, υπάρχουν μερικές ακόμη προϋποθέσεις: πρέπει να συνδυάζονται με στέρεες βάσεις και κλασική τεχνική, να χρησιμοποιούν καλά υλικά και βέβαια τα απλά πράγματα της μαγειρικής -όπως το σωστό αλάτισμα- να είναι δεδομένα. Όταν όλα τα παραπάνω δεν συντρέχουν τότε, κατά την ταπεινή άποψή μου πάντα, οι μοντέρνες τεχνικές είναι απλά μια γελοιότητα! Τι να τον κάνω τον αφρό όταν δεν καταλαβαίνω το άρωμά του, τι να μου πει το πέπλο όταν σκεπάζει κάτι ανάλατο και κακοψημένο κ.ο.κ.
Οι δεκαπέντε διαφορετικές τεχνικές σε ένα πιάτο χωρίς ουσία, χωρίς γεύση, χωρίς κορυφαία πρώτη ύλη, χωρίς αληθινό concept μπορεί να περνάνε στις δοκιμασίες του MasterChef και την εικονική πραγματικότητα του Instagram αλλά έξω, στην πραγματική ζωή δημιουργούν απλά «θόρυβο», κουράζουν και προσπαθούν να καλύψουν με …κολπάκια την ουσία που απλά απουσιάζει!
Για να βοηθήσω τους επαγγελματίες αναγνώστες να διευκρινίσω ότι το παραπάνω είναι απλά ένα σχόλιο προς προβληματισμό και όχι μια συνολική αποδόμηση των προσπαθειών τους. Μπορεί η διευκρίνιση να φαίνεται πλεονασμός, αλλά πρόσφατα ένα χιουμοριστικό «μούτρωσα» για την μάστιγα των αρωματικών λαδιών έγινε αφορμή για report στο Facebook από κάποιους που το θεώρησαν hate speech!!! Και υποθέτω ότι οι «κάποιοι» δεν ήταν καταναλωτές που αδυνατούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς τα φωσφορίζοντα πράσινα λάδια στο πιάτο τους…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση