Στη Σαντορίνη επιστρέφω κάθε χρόνο και μάλιστα σχεδόν για μια δεκαετία. Λένε πως ή την ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα ή πως τη μισείς και φεύγεις πριν καν τελειώσει η πρώτη επαφή σου με το νησί. Το πρώτο έπαθα και καθόλου δε μετανιώνω γι’ αυτό. Και αν αρχίσω να «δικαιολογούμαι» για τους λόγους… τι να πρωτοπώ; Πως είναι ένα νησί πρώτο στις λίστες με τα ομορφότερα του κόσμου; Πως καλντέρα κατοικήσιμη και γεμάτη ζωή πρωί αλλά και βράδυ δεν θα βρεις όπου κι αν πας; Πως η ενέργεια του κρατήρα που «παραφυλάει» ενεργός σου βγάζει μετά από λίγες μέρες όσα έντονα συναισθήματα δεν μπόρεσες ποτέ να συνδυάσεις, ταυτόχρονα μαζί; Κι αν αυτά παρά είναι «γυναικεία», ποιος να αρνηθεί και τα «πρακτικά» της προτερήματα; Την Κυκλαδίτικη ομορφιά της, την σπάνια υπόσκαφη αρχιτεκτονική της; Την οινική της παράδοση που δημιουργεί κρασιά ζηλευτά σε όλο τον κόσμο; Αλλά και το εξαιρετικό της φαγητό που όχι μόνο διαπρέπει για τις gourmet του εμφανίσεις αλλά ακόμα και στο πιο παραδοσιακό ταβερνάκι να πας θα δοκιμάσεις άνυδρο, γλυκό σα φρούτο ντοματάκι, κατσούνια (ξυλάγγουρα) τραγανά, μελιτζάνα λευκή μαγειρεμένη με τους πιο απίθανους συνδυασμούς, καππαρόφυλλα ξυδάτα και φάβα που λες και άλλη γεύση της έδωσαν εδώ;
How to spend it… 2012 version
Τη φοβήθηκα φέτος. Σκέφτηκα πως Έλληνας στο νησί σπάνια θα κατέβει. Μα πόσο με ξάφνιασε αυτή η μείωση σε όλα! Απ’ τον Απρίλη τα ξενοδοχεία της καλντέρας των Φηρών μαζεύτηκαν για να βρουν κοινή πολιτική στις τιμές ανεξάρτητα με το πόσα αστέρια είχε το καθένα. Δεν ήθελαν ο ένας να φάει το ψωμί του άλλου και τα κατάφεραν μειώνοντας τις τιμές όλα και χωρίς εξαιρέσεις. Μα και στα εστιατόρια και τα ταβερνάκια, τα μπαράκια και τα clubs. Όλοι κατέβασαν τιμές σε τέτοιο βαθμό που πλέον μπορεί κανείς να υπολογίσει πως με €25 θα φάει πράγματι καλά, στα «καλά» ή στα «απλά» στα καινούργια μα και στα «μυστικά».
Νέα… πραγματικά!
Πέρα από το κομμάτι της διαμονής και της εστίασης, είναι και η τέχνη αυτή που φέτος πιο έντονα από ποτέ θα προσελκύσει κόσμο στο νησί. Από 1η Ιουλίου ως και τέλη Σεπτεμβρίου, στον Πύργο θα προβάλλεται η πρώτη διεθνής Biennale Σαντορίνης, η οποία θα στηθεί στο πανέμορφο χωριό της ενδοχώρας, στα σπίτια και στα λευκά του τα σοκάκια, κάτω απ’ το Κάστρο και όπου αλλού «χωράει» η τέχνη των καλλιτεχνών. Καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο οι οποίοι στην πρώτη φετινή προσπάθεια καλούνται να αποτυπώσουν με όποια μορφή επιθυμούν το «Παρελθόν» μέσα από δημιουργίες ιστορίας, χρόνου, αναμνήσεων ή και νοσταλγίας. Είναι τόσο όμορφη η προσπάθεια του Πύργου που δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως φέτος θα είναι αυτός ο πρωταγωνιστής, κάτι που άλλωστε «προσπαθεί» τα τελευταία χρόνια. Όλα ξεκίνησαν πριν λιγότερο από μια 5ετία, όταν το ιστορικό Franco’s, το μπαρ που σέρβιρε τον κόσμο του σε σεζλόνγκ και που έπαιζε μόνο κλασική μουσική αποφάσισε να μαζέψει την σικάτη φήμη του και να τη μεταφέρει στον Πύργο, σε ένα τότε «νεκρό» χωριό. Ακολούθησε το εστιατόριο Σελήνη του Γιώργου Χατζηγιαννάκη, επίσης ένα απ’ τα καλύτερα του νησιού, το οποίο θα λειτουργήσει μακριά από το «sunset view» για τρίτη, επιτυχημένη χρονιά. Σημαντική ώθηση στο χωριό, έδωσαν όμως και τα περσινά εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Δρόσου – Χρυσού όπου μέσα από περίπου 15 διαφορετικούς χώρους μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα για τη ζωή και την καθημερινότητα των παλιών Σαντορινιών, ενώ το αποκορύφωμα ήρθε φέτος μέσα από το πανέμορφο και ιδιαίτερο Voreina Gallery Suites, ένα boutique στολίδι χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του Πύργου, με αμφιθεατρική θέα προς όλο το νησί, με μόλις 9 σουίτες που δεν είναι απλώς πολυτελείς, αλλά έκαστη φιλοτεχνείται και από διαφορετικό καλλιτέχνη, δημιουργώντας την αίσθηση στον επισκέπτη πως μένει σε μια «κατοικήσιμη γκαλερί». Κι αν η τέχνη και η φυσική ομορφιά του Πύργου δεν φέρουν τον κόσμο που «πρέπει» στο νησί, τότε αφίξεις σαφέστατα θα δούμε και χάρη στην επαναλειτουργία του Αρχαιολογικού Χώρου Ακρωτηρίου που από φέτος περιμένει το κοινό έπειτα από 7 χρόνια που παρέμενε κλειστό, και έχει σκοπό φυσικά να αναδείξει τους λόγους για τους οποίους θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους της Μεσογείου.
Κλασικές επιλογές
Το θέμα με τη Σαντορίνη είναι, όπως άλλωστε και στις περισσότερες περιπτώσεις, να ξέρεις πού να πας. Και μπορεί το να σας βγάλω πρόγραμμα να μην γίνεται, μπορώ όμως να σας δώσω τα tips που έχω σημειώσει όλα μου τα χρόνια στο νησί: (Σημείωση: Υπάρχουν δεκάδες επιπλέον επιλογές στη Σαντορίνη, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα. Οι πολύ τουριστικές, μαζικές ή που θα σας ταλαιπωρήσουν, απουσιάζουν)
Για μπάνιο:
Η παραλία του Περίβολου είναι η πιο «φασαριόζα» και ιδανική για ηλικίες 15-25. Έχει πολλά Beach bars με δυνατή μουσική και σχεδόν καθημερινά parties, μαύρη άμμο και εγκαταστάσεις για sports.
Λίγα μέτρα πιο κάτω, θα συναντήσετε την παραλία του Αϊ Γιώργη. Μπορείτε να επιλέξετε το Anemos Beach Lounge για τη διαμονή σας, ή και το Sea Side by Notos, όπου ο εκπληκτικός Τάσος Μπαχαρίδης έχει δημιουργήσει έναν από τους πιο όμορφους, κομψούς και ταυτόχρονα χαλαρούς χώρους all day διασκέδασης με πολύ καλό φαγητό και μια σικάτη ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη παντού.
Ήρεμη αλλά πανέμορφη παραλία είναι αυτή της Βλυχάδας, όπου το τοπίο πράγματι είναι Σεληνιακό και οι προτάσεις εστίασης αξιόλογες.
Οι πιο «ανεξάρτητοι» και λάτρεις της καλοκαιρινής ελευθερίας, μπορούν να στραφούν προς την παραλία του Κολούμπο, λίγο πριν την Οία, η οποία είναι άγρια, ανοργάνωτη αλλά σαφέστατα πανέμορφη και «μαύρη».
Για φαγητό:
Θα ήταν το ιδανικό αν καταφέρετε να επισκεφθείτε όλα τα «καλά» και καταξιωμένα εστιατόρια του νησιού: Τον Κουκούμαβλο στα Φηρά του highly creative chef Νίκου Πουλιάση, το Ασύρτικο του ιδίου στην ίδια περιοχή που όμως κρατά πιο ταπεινή γραμμή στην κουζίνα μιας και μαζί του συναντάμε τον εξίσου ταλαντούχο και γνωστό Βασίλη Ζαχαράκη από το εστιατόριο Νυχτέρι στο Καμάρι με την πολύ καλή ελληνική κουζίνα, και το Saltsa του Δημήτρη Λαζάρου με τη νόστιμη Σαντορινιά κουζίνα, τις δημιουργικές πινελιές με γεύσεις Μεσογείου και την πολύ ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Πέρα από τα Φηρά, «βραβευμένες» γεύσεις θα συναντήσετε στο 1800 στην Οία που μπορεί να μην είναι πάνω στην καλντέρα, αποτελεί όμως λόγο από μόνο του για να έρθετε στο νησί, αλλά και στο Σελήνη στον Πύργο την κουζίνα του οποίου μπορείτε να δοκιμάσετε στον κυρίως χώρο του εστιατορίου, στο χώρο του Meze & Wine με τα ενδιαφέροντα fix menus, αλλά και μένοντας στις σουίτες του Voreina στην ίδια περιοχή.
Αν αναζητάτε κάτι πιο «απλό» τότε κατευθυνθείτε προς την Έξω Γωνιά όπου θα συναντήσετε το Μεταξύ Μας, ένα κρητικό ταβερνάκι απ’ τα πιο όμορφα του νησιού που δεν έχει απλώς πολύ καλή, παραδοσιακή κουζίνα αλλά είναι και τόσο παρεϊστικο που θα το αναζητήσετε ξανά. Παρόμοιο concept, θα βρείτε και στο Ρακί στο Μεγαλοχώρι και μάλιστα ακόμα και με τακτικά lives με ελληνική μουσική. Θυμηθείτε απλώς πως και στις δύο περιπτώσεις θα βρίσκεστε μακριά απ’ την Καλντέρα, πως θα δείτε ελάχιστους τουρίστες, πολύ νεαρόκοσμο, τους ντόπιους επιχειρηματίες του νησιού και αυτό που γενικότερα αποκαλούμε «ανέμελες καλοκαιρινές στιγμές».
Στον παραδοσιακό Οικισμό του Μεγαλοχωρίου, θα αναζητήσετε και το Gioiello, ένα πανέμορφο ιταλικό εστιατόριο με ελάχιστα τραπέζια και διακόσμηση που βασίζεται στο ξύλο και την πέτρα.
«Hidden» καλό φαγητό, θα βρείτε και στην παραδοσιακή ταβέρνα Κρινάκι στην Φοινικιά, ενώ ενδιαφέρον προκαλεί και το ότι στεγάζεται σε μια κάναβα του 1832.
Όσο για το Αμμούδι και τις ξακουστές του ψαροταβέρνες, ειδικά εκείνη της Κυρά Κατίνας, προσφέρουν καλό φαγητό, γεύσεις θάλασσας και ένα concept υστεροφημίας σαν της Τασίας στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς, όπου σε άλλους αρέσει, άλλοι το θεωρούν απλώς τουριστικό.
Νύχτα:
Η νυχτερινή διασκέδαση αν και έντονη είναι περιορισμένη. Οι περισσότεροι δίνουν ραντεβού στο Tango όπου το πάρτι κρατά μέχρι το πρωί και τα ιστορικά και αντικριστά Koo και Enigma που μετρούν σχεδόν 30 χρόνια προσφοράς στη διασκέδαση. Πέρα απ’ τα Φηρά, στιγμές καλοκαιρινής διασκέδασης θα αναζητήσετε και στις παραλίες Περίσσας και Περιβόλου σε κάποιο από τα beach bars, ενώ σε ό, τι αφορά την Οία, και επειδή είναι ένας ήσυχος οικισμός, για ένα χαλαρό ποτό θα έρθετε στο όμορφο Χασάπικο.
Οι αεροφωτογραφίες είναι από την Luft & Stahl Photography
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση