Κάθε φορά που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη οι επιλογές μου για το πού θα απολαύσω μια καλή κούπα καφέ είναι περιορισμένες. Ίσως να μετριούνται και στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ίσως να έχω "καλομάθει" και οι απαιτήσεις μου να είναι μεγάλες. Τέλος πάντων, το γεγονός είναι ότι στη Θεσσαλονίκη ο ποιοτικός καφές ή αν θέλετε το "τρίτο κύμα" δεν έχει "χτυπήσει" την πόλη. Οι προσπάθειες λίγες λοιπόν. Ανάμεσα σε αυτές και εκείνη του Βαλάντη Λαμπριανίδη, που εδώ και πολλά χρόνια εκπαιδεύει κι ενημερώνει επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες σχετικά με τον πράσινο κόκκο.
Τον Βαλάντη είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν από τέσσερα χρόνια περίπου και από τότε μια από τις πολλές συζητήσεις μας σχετιζόταν με το πότε θα άνοιγε τον δικό του χώρο στη Θεσσαλονίκη. «Όταν οι συνθήκες ωριμάσουν» μου έλεγε. Και να που ο καιρός πέρασε και οι συνθήκες ωρίμασαν. Έτσι πριν από μερικούς μήνες, στον ανερχόμενο πεζόδρομο της Ικτίνου, ο Βαλάντης έστησε το δικό του χώρο έτσι ακριβώς όπως τον ονειρευόταν.
Το Valenio λοιπόν, εμπνευσμένο από το παρατσούκλι του Βαλάντη, είναι φωτεινό, ψηλοτάβανο, σε γήινες αποχρώσεις με το ξύλο να πρωταγωνιστεί, που θα σας κερδίσει αμέσως με την καθαρή και ζεστή του ατμόσφαιρα. Μπαίνοντας στα δεξιά η μπάρα ντυμένη με άσπρα πλακάκια και στολισμένη με μια όμορφη εσπρσομηχανή La Marzocco ενώ πίσω της 4 μύλοι στοιχισμένοι έτοιμοι να πιάσουν δουλειά.
Ξεκίνησα δοκιμάζοντας έναν καφέ από τη Βραζιλία. Είναι εκείνος που έχουν για την καθημερινή τους ροή. Γεμάτο σώμα, μέτριες οξύτητες, που άφηνε πολλές νότες σοκολάτα στο στόμα ενώ στην επίγευση "λεμόνιζε" λίγο. Τον δοκίμασα και κρύο αλλά η αλήθεια είναι ότι ζεστός ήταν πολύ καλύτερος. Αντίθετα ο γλυκός Ελ Σαλβαδόρ κέρδιζε περισσότερο στην κρύα εκδοχή του espresso. Πάντως και οι δύο καφέδες ήταν ισορροπημένοι που έδιναν ένα ευχάριστο αποτέλεσμα, τέτοιο που δεν πήγαινε κόντρα με τις συνήθειες των θεσσαλονικιών. Συνέχισα με τον τρίτο που έχουν σε espresso –αυτός αλλάζει με τη διαθεσιμότητα που έχουν. Αυτή την περίοδο προσφέρουν έναν από την Ονδούρα που έχει φρουτένιο και γλυκό προφίλ με μακριά και ωραία επίγευση.
Εκείνος που έχει πολύ ενδιαφέρον να δοκιμάσετε είναι ο piccolo freddo espresso. Στην ουσία πρόκειται για έναν καφέ που έχει μονή δόση espresso. Αφού τον χτυπήσουν λίγο στην φραπίερα για να κάνει αφρό, του προσθέτουν ένα μόνο παγάκι και τον σερβίρουν σε μικρό ποτήρι και χωρίς καλαμάκι- ζητήστε το έχει πλάκα.
Φυσικά δοκίμασα και φίλτρου. Σε αυτή την κατηγορία διαθέτουν δύο: έναν από την Αιθιοπία και έναν ακόμα από την Κολομβία. Ο πρώτος δίνει ένα φλιτζάνι γεμάτο με νότες από σοκολάτα και πυρηνόκαρπα φρούτα (πιο πολύ ροδάκινο και βερίκοκο), με δυνατό άρωμα και γεμάτο σώμα. Όσο κρυώνει τόσο πιο πολύ απελευθέρωνει τον φρουτένιο του χαρακτήρα. Αντίθετα ο δεύτερος χαρίζει έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό βανίλιας και καραμέλας.
Εκτός από καφέ στο Valenio σερβίρουν αλμυρά και γλυκά πιάτα- εννοείται και brunch. Όλα τα φτιάχνουν μόνοι τους κάτω στην κουζίνα και απ` όσο είδα όση ώρα ήμουν εκεί, έχουν ήδη αποκτήσει φανατικό κοινό. Εγώ δοκίμασα κάτι βουτυρένια μπισκότα με σοκολάτα και τζίντζερ αλλά και με πορτοκάλι.
Τέλος αυτό που ζήλεψα είναι το εργαστήρι που έχει φτιάξει ο Βαλάντης στο πατάρι του μαγαζιού. Το έχει στολίσει με όλα τα "παιχνίδια" του καφέ και μοιάζει πιο πολύ με σαλόνι σπιτιού. Εκεί λοιπόν δίνει τα σεμινάρια και εγώ πολύ θα ήθελα να το κάνω γραφείο!
Ικτίνου 6, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2311291518
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση