Σαρδελάκι, η απόλυτη σχέση ποιότητας και τιμής ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

Η σημασία του εγχειρήματος είναι πολύ μεγαλύτερη από το –εκ πρώτης όψεως- μέγεθός του. Γιατί; Πολύ απλά επειδή αποδεικνύει ότι μπορεί να υπάρξει καλό φαγητό στα €15 το άτομο! Και αυτό είναι κάτι που, στην Αθήνα τουλάχιστον, είχαμε φτάσει να θεωρούμε απλά αδύνατον. Ε λοιπόν, στο «Σαρδελάκι» ο Γιώργος Κιρμίζογλου, ο Στάθης Ζαγορίτης και ο Γιώργος Παπαϊωάννου αποδεικνύουν ότι υπάρχει και αυτή η δυνατότητα.

Πήγα με κάποιες επιφυλάξεις, αν και το ξαναλέω το όνομα Παπαϊωάννου είναι εγγύηση. Περίμενα ότι θα φάω αξιοπρεπέστατα, ομολογώ όμως ότι δεν περίμενα ούτε τόσο καλό φαγητό, ούτε τέτοιες μερίδες και ήμουν βέβαιος ότι οι τιμές στη γειτονιά των €15 που είχα ακούσει ήταν urban legend. Κι όμως.

Ο χώρος είναι πολύ απλός και μικρός, στην λογική της μοντέρνας ταβέρνας. Ξέρετε… λευκές ψάθινες καρέκλες, παλιοί δίσκοι καφενείου, κατάλογος τύπου μαυροπίνακας και όλα τα συναφή κλισέ. Επίσης το μαγαζί δεν κάνει κρατήσεις αλλά αυτό είναι λογικό. Για τόσο χαμηλές τιμές πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για κάποιες παραχωρήσεις, το εστιατόριο πρέπει να εκμεταλλευτεί την ροή του κόσμου και να εξυπηρετεί πολλούς προκειμένου να βγαίνει οικονομικά. Κατανοητό, υποχρεωτικό θα έλεγα και ο καθένας κάνει τα κουμάντα του. Επειδή όμως μιλάμε για καμιά 500αριά κουβέρ την μέρα (!!) καλό θα είναι να πάτε 8.30-9.00 ή αργά, αν δεν θέλετε να ξεροσταλιάσετε στην Φοίβης. Πάμε στην ουσία τώρα.

Τα υλικά ακτινοβολούν φρεσκάδα και είναι πραγματικά καλοδιαλεγμένα. Και δεν μιλάω μόνο για τα ψάρια, αλλά και για τα λαχανικά και τα χόρτα και τις πατάτες και όλα! Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στο τηγάνι. Είναι πραγματικά κορυφαίο. Από τις πατάτες που είναι ολόστεγνες και τραγανές μέχρι τα τηγανισμένα φιλετάκια γαύρου (€5,5 ένα μικρό βουνό!) που είναι ζουμερά και πεντανόστιμα, εδώ έχουμε την απόλυτη έκφραση του fish n’ chips αλά ελληνικά! Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Η μελιτζανοσαλάτα με καπνισμένη μελιτζάνα λιωμένη με το πηρούνι κατά την αγιορείτικη συνταγή είναι θαυμάσια, βελούδινη, δροσιστική και σχεδόν φρουτώδης! Η φάβα της Σαντορίνης γευστικότατη, η ταραμοσαλάτα συμπαθής (απλά). Οι εμβληματικές σαρδέλες στην σχάρα είναι και πάλι φιλεταρισμένες, καμιά δεκαριά στην μερίδα, κοστίζουν €6,5 και είναι ψημένες στην εντέλεια κρατώντας όλους τους χυμούς τους. Το «Σαρδελάκι» είναι κατεξοχήν το μέρος που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν ταπεινές πρώτες ύλες, μόνο ταπεινή προσέγγιση, απρόσεκτη εκτέλεση και άγνοια επιλογής. Εδώ, γαύρος και σαρδέλα είναι απλά υπέροχα. Τώρα όμως που είναι η εποχή τους έχει και μικρές κουτσομούρες που τηγανίζονται επίσης φιλεταρισμένες και είναι αληθινό αριστούργημα. Αέρινο τηγάνι που θα το ζήλευε και το Matsuhisa στα καλύτερά του!

Δεν ήταν όλα τέλεια στο «Σαρδελάκι». Ο τηγανιτός μπακαλιάρος ας πούμε ήταν υπερβολικά αλμυρός και στεγνός. Το λευκό χύμα κρασί αδιάφορο και –λόγω εποχής- «κουρασμένο». Όμως αυτά είναι μικρά πταίσματα μπροστά στη γενική ποιότητα και την απίθανη σχέση ποιότητας και τιμής! Να πω τέλος, ότι σε ένα τέτοιο εστιατόριο η απουσία εμφιαλωμένου κρασιού είναι έως και δικαιολογημένη. Θα ήθελα ωστόσο να προσφέρουν μια μικρή επιλογή στο χύμα, μια και πλέον θα μπορούσαν να βρουν 2-3 ποικιλίες καλές, και θα μου άρεσε αν εδώ έβρισκα έστω ένα καλό αφρώδες εμφιαλωμένο κρασί. Όλα αυτά τα τηγανιτά με ένα καλό, ξηρό, λευκό αφρώδες θα ήταν αληθινό αριστούργημα.

Ανακεφαλαιώνοντας πάντως ένα πράγμα μπορώ να πω: τους βγάζω το καπέλο!