Duo, gastro-bistrot ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

Η συνεργασία Λαζάρου και Φανιόνι στον χώρο που ο δεύτερος είχε για χρόνια το Al Milanese και το Stars, δίπλα στο ιστορικό Abreuvoir του Κολωνακίου, είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα είδηση. Μάλιστα, για τα φτωχά δεδομένα της αθηναϊκής γαστρονομικής σκηνής θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια συνεργασία δυο ιστορικών μορφών των αθηναϊκών εστιατορίων.

Η ιδέα του μπιστρό ενός μεγάλου σεφ δεν είναι καινούργια, αν και στην Ελλάδα δεν το πολυβλέπουμε ακόμη. Τολμώ ωστόσο να προβλέψω ότι σε λίγο μόνο τέτοια θα βλέπουμε… τουλάχιστον αν οι αξιόλογοι σεφ μας πάρουν πραγματικά χαμπάρι τι γίνεται γύρω. Όπως και να έχει λοιπόν το «Duo» αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να είναι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως δυο τόσο έμπειροι εστιάτορες την πατάνε σε λεπτομέρειες τύπου «οχλαγωγία». Το μαγαζί είναι πολύ απλό αλλά συμπαθητικό σαν διακόσμηση, σχεδόν κατάλευκο. Έχει όμως τόση φασαρία! Η απουσία υφασμάτων, μόνωσης,  ή μιας μελέτης ήχου το κάνει σχεδόν club-restaurant όπου στον ρόλο του dj είναι οι φωνές όλων μας!

Για να μην σας κρατάω σε αγωνία πάντως θα σας πω ότι σε γενικές γραμμές μου άρεσε αυτό το εστιατόριο. Και το λέω αυτό γιατί πήγαμε επτά άτομα Σάββατο βράδυ, με πολύ κόσμο, φάγαμε σχεδόν όλον τον κατάλογο και τα περισσότερα ήταν καλά. Επιπλέον, ήπιαμε τρία ή τέσσερα μπουκάλια κρασί και πληρώσαμε τελικά €310 που το θεωρώ δίκαιο. Συνεπώς ο συνολικός απολογισμός είναι σίγουρα θετικός. Ιδιαίτερα αν ανακαλέσω στην μνήμη μου αυτή την ζουμερή σαρδέλα με κρούστα ψωμιού και βελούδινη μελιτζανοσαλάτα, το τρυφερό αρνίσιο κότσι σιγομαγειρεμένο σε κενό αέρος με αέρινο αλλά βαθιάς νοστιμιάς πουρέ σελινόριζας ή εκείνο το υπέροχο κριθαρότο με χταποδάκι! Από την άλλη μεριά, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το μπιφτέκι πρέπει να είναι τόσο αδιάφορα ταβερνίσιο ή οι σαλάτες ένα τίποτα! Κάποιος θα μπορούσε να παραπονεθεί και για τις μερίδες των πρώτων πιάτων, όμως η λογική τους είναι λογική μεζέ και οι τιμές ανάλογες. Εμείς ας πούμε, για τον λογαριασμό που προανέφερα, πήραμε τελικά 12 πρώτα πιάτα! Και μπορεί από κάποια πιάτα να απουσίαζε αυτό το σπέσιαλ άγγιγμα που θα μπορούσαν να είχαν σε ένα ακριβό, γκουρμέ εστιατόριο (το ταρτάρ λαβράκι για παράδειγμα ξέφευγε λίγο στην γλύκα, το συμιακό γαριδάκι αν και πολύ καλό δεν ήταν τόσο αέρινα τηγανισμένο) όμως ήταν πιάτα υψηλού επιπέδου.

Στο Duo θα δοκιμάσετε κάποια από τα παλιά ορεκτικά του «Βαρούλκου» που δεν έχουν χάσει τίποτα από την γοητεία τους, αλλά και πιάτα με κρέας. Πολύ καλή ήταν για παράδειγμα και η πικάνια (και αυτή αργοψημένη σε κενό αέρος) με αρωματισμένο ελαιόλαδο. Τα επιδόρπια είναι αρκετά καλά σε γενικές γραμμές, χωρίς να φτάνουν πάντως το επίπεδο του φαγητού.

Αν εξαιρέσουμε την φασαρία και μια-δυο γευστικές αποτυχίες, το μόνο που πραγματικά με χάλασε εδώ ήταν το θέμα κρασί. Μπορεί η κρίση να απομακρύνει τον κόσμο από το εμφιαλωμένο κρασί, είναι όμως και ορισμένα εστιατόρια που μοιάζουν έτοιμα να πετάξουν έξω τα κρασιά αμαχητί. Και αυτό θα αποδειχθεί μεγάλο λάθος τους! Τέλος πάντων, όπως και να ‘χει η λίστα εδώ είναι απαράδεκτα περιορισμένη και αδιάφορη, και επιπλέον θα έλεγα ότι είναι και ελαφρώς τσιμπημένη στις τιμές. Ελπίζω να τη διορθώσουν γρήγορα, είναι το μεγαλύτερο φάουλ σε ένα εστιατόριο που έχει τις γευστικές προδιαγραφές να κάνει μεγάλη επιτυχία!