Πλάνο πρώτο: ζεστός καφές στο τραπέζι, κάτω από ένα πλατάνι που αρχίζει σιγά σιγά να ρίχνει τα φύλλα του. Πλάνο δεύτερο: κρουασάν που μυρίζει βούτυρο, μπαμπάτσικος λουκουμάς και τηγανίτες με μέλι. Βάλτε τα όλα αυτά μαζί και θα έχετε το καινούργιο σκηνικό του Mind the Cup στο Περιστέρι. Για αυτό το μαγαζί σας είχα γράψει πριν λίγα χρόνια. Ήταν από τα πρώτα που τόλμησαν να σερβίρουν ποιοτικό καφέ στο Περιστέρι, την ώρα που ο φραπέ και ο εμπορικός freddo espresso ή cappuccino λίγα μέτρα πιο πάνω γνώριζε στιγμές δόξας και λατρείας. Από εκείνη τη μέρα μέχρι σήμερα έχουν περάσει περίπου οκτώ χρόνια –ίσως και να είναι κάτι λιγότερο από οκτώ αλλά ελάχιστη σημασία έχει. Το Mind the Cup άντεξε στο χρόνο, έφτιαξε το δικό του κοινό και συνεχίζει να κερδίζει όλο και περισσότερους. Τελευταία –από τα μέσα του καλοκαιριού δηλαδή- άνοιξε και τον διπλανό χώρο και άρχισε να σερβίρει και φαγητό. Δηλαδή αυτό που του έλειπε για να ολοκληρωθεί.
Να γίνω λοιπόν λίγο πιο συγκεκριμένος: δίπλα λοιπόν, στο χώρο που ήταν κλειστός, έφτιαξαν μια ολόκληρη κουζίνα-εργαστήριο από την αρχή στο πίσω μέρος. Τον υπόλοιπο, τον στόλισαν με ένα μοναστηριακού τύπου τραπέζι, άφησαν ασοβάτιστο ένα μέρος από τους τοίχους, ένα άλλο το έντυσαν με άσπρες λαμαρίνες και ένα ακόμα με ξύλο. Μπήκε και ένας μεγάλος πράσινος καναπές, κάτι vintage φωτιστικά και μια γιρλάντα από λαμπάκια καθώς και δύο μαρμάρινα τραπεζάκια. Με λίγα λόγια ένας βιομηχανικός χώρος με ρουστίκ αναφορές. Σε αυτόν πρωταγωνιστής είναι ένας φούρνος όπου ψήνονται όλα τα ζυμάρια που φτιάχνουν πίσω στο εργαστήριο. Ψωμιά που μετά γίνονται νόστιμα σάντουιτς, πίτες με τραγανό φύλλο- κάθε μέρα διαφορετική-, ελιόψωμο και αφράτες πίτσες –σε δύο μεγέθη. Επίσης βουτυράτα κρουασάν, επιβλητικοί λουκουμάδες, τηγανήτες, cinnamon rolls, cookies και τάρτες. Κοινώς καλύπτουν όλα τα γούστα: αλμύρα και γλυκά.
Ας περάσουμε όμως και στον καφέ. Δοκίμασα σε espresso ένα φλιτζάνι από Κόστα Ρίκα που μύριζε κανέλα. Γλυκός, με ισορροπημένη οξύτητα, μακριά επίγευση που άφηνε στο στόμα τη γεύση μπισκότου κανέλας. Το δεύτερο φλιτζάνι ήταν από την Αιθιοπία. Λίγο πιο όξινος, λίγο πιο έντονος, λίγο πιο επιθετικός θα έλεγα που θα ήταν καλύτερος στην κρύα του εκδοχή. Αντίθετα η geisha από τη Γουατεμάλα στη ζεστή της παρασκευή (δηλαδή σε espresso) είχε ένα πιο περίπλοκο προφίλ-geisha είναι άλλωστε- με ανθικό χαρακτήρα και ωραίες οξύτητες και bitter. Στο freddo espresso γινόταν πιο γλυκιά με γεμάτο σώμα που έδινε στη γεύση περισσότερα μπαχαρικά. Είχε ενδιαφέρον για όσους αγαπούν αυτού του είδους τους πιο δύσκολους, αν θέλετε, καφέδες. Τέλος δοκίμασα και την Κένυα που έχουν σε φίλτρο. Γεμάτος καφές, με τη χαρακτηριστική του γεύση ντομάτας χωρίς όμως να γίνεται δυσάρεστη. Στη μύτη έβγαζε πολλά κόκκινα φρούτα που όσο κρύωνε τόσο περισσότερο αντιληπτά γίνονταν.
Το Mind the Cup λοιπόν, είναι πιο ολοκληρωμένο τώρα, αφού έβαλε και κουζίνα. Αν βρεθείτε σ` εκείνα τα μέρη περάστε να καθίσετε κάτω από τον πλάτανο και να απολαύσετε μια καλή κούπα καφέ, ένα αλμυρό ή γλυκό έδεσμα και να χαζέψετε την κίνηση της Αιμιλίου Βεάκη. Κοινώς, να το επισκεφτείτε. Αξίζει.
Αιμιλίου Βεάκη 29, Περιστέρι, τηλ. 21 0577 6010
Να γίνω λοιπόν λίγο πιο συγκεκριμένος: δίπλα λοιπόν, στο χώρο που ήταν κλειστός, έφτιαξαν μια ολόκληρη κουζίνα-εργαστήριο από την αρχή στο πίσω μέρος. Τον υπόλοιπο, τον στόλισαν με ένα μοναστηριακού τύπου τραπέζι, άφησαν ασοβάτιστο ένα μέρος από τους τοίχους, ένα άλλο το έντυσαν με άσπρες λαμαρίνες και ένα ακόμα με ξύλο. Μπήκε και ένας μεγάλος πράσινος καναπές, κάτι vintage φωτιστικά και μια γιρλάντα από λαμπάκια καθώς και δύο μαρμάρινα τραπεζάκια. Με λίγα λόγια ένας βιομηχανικός χώρος με ρουστίκ αναφορές. Σε αυτόν πρωταγωνιστής είναι ένας φούρνος όπου ψήνονται όλα τα ζυμάρια που φτιάχνουν πίσω στο εργαστήριο. Ψωμιά που μετά γίνονται νόστιμα σάντουιτς, πίτες με τραγανό φύλλο- κάθε μέρα διαφορετική-, ελιόψωμο και αφράτες πίτσες –σε δύο μεγέθη. Επίσης βουτυράτα κρουασάν, επιβλητικοί λουκουμάδες, τηγανήτες, cinnamon rolls, cookies και τάρτες. Κοινώς καλύπτουν όλα τα γούστα: αλμύρα και γλυκά.
Ας περάσουμε όμως και στον καφέ. Δοκίμασα σε espresso ένα φλιτζάνι από Κόστα Ρίκα που μύριζε κανέλα. Γλυκός, με ισορροπημένη οξύτητα, μακριά επίγευση που άφηνε στο στόμα τη γεύση μπισκότου κανέλας. Το δεύτερο φλιτζάνι ήταν από την Αιθιοπία. Λίγο πιο όξινος, λίγο πιο έντονος, λίγο πιο επιθετικός θα έλεγα που θα ήταν καλύτερος στην κρύα του εκδοχή. Αντίθετα η geisha από τη Γουατεμάλα στη ζεστή της παρασκευή (δηλαδή σε espresso) είχε ένα πιο περίπλοκο προφίλ-geisha είναι άλλωστε- με ανθικό χαρακτήρα και ωραίες οξύτητες και bitter. Στο freddo espresso γινόταν πιο γλυκιά με γεμάτο σώμα που έδινε στη γεύση περισσότερα μπαχαρικά. Είχε ενδιαφέρον για όσους αγαπούν αυτού του είδους τους πιο δύσκολους, αν θέλετε, καφέδες. Τέλος δοκίμασα και την Κένυα που έχουν σε φίλτρο. Γεμάτος καφές, με τη χαρακτηριστική του γεύση ντομάτας χωρίς όμως να γίνεται δυσάρεστη. Στη μύτη έβγαζε πολλά κόκκινα φρούτα που όσο κρύωνε τόσο περισσότερο αντιληπτά γίνονταν.
Το Mind the Cup λοιπόν, είναι πιο ολοκληρωμένο τώρα, αφού έβαλε και κουζίνα. Αν βρεθείτε σ` εκείνα τα μέρη περάστε να καθίσετε κάτω από τον πλάτανο και να απολαύσετε μια καλή κούπα καφέ, ένα αλμυρό ή γλυκό έδεσμα και να χαζέψετε την κίνηση της Αιμιλίου Βεάκη. Κοινώς, να το επισκεφτείτε. Αξίζει.
Αιμιλίου Βεάκη 29, Περιστέρι, τηλ. 21 0577 6010
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση