Το F+W είναι ένα από τα πιο δραστήρια γαστρονομικά εστιατόρια της Αθήνας, ο chef-patron Olivier Campanha βρίσκεται σε διαρκή δημιουργικό αναβρασμό και παράγει μονίμως ειδήσεις και νέα πιάτα. Είχα γράψει στην προηγούμενη κριτική μου ότι αν καταφέρει να αυτοσυγκρατηθεί λίγο και όταν δημιουργεί ένα πιάτο να στέκεται μία στιγμή και να αφαιρεί κάτι, τότε θα ανέβει σκαλοπάτια στις επιδόσεις του. Άλλωστε η άψογη τεχνική του, η φαντασία του, η ικανότητά του να βρίσκει κορυφαία υλικά και το ταλέντο του για σύνθεση και αρμονία του δίνουν την στόφα του εξαιρετικού σεφ. Η αυτοσυγκράτηση και η ωριμότητα μπορούν να τον πάνε από την κατηγορία του εξαιρετικού σε αυτή του μεγάλου.
Αυτό το καλοκαίρι το πέτυχε σε ένα βαθμό και είμαι βέβαιος ότι έχοντας κατανοήσει τον δρόμο, θα τελειοποιήσει τις δημιουργίες του. Ο υψηλός βαθμός σε αυτή την κριτική (ένας ολόκληρος «δύσκολος» βαθμός πάνω από την προηγούμενη, μερικούς μήνες νωρίτερα) είναι ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά και το μοιραίο αποτέλεσμα ορισμένων αξέχαστων πιάτων.
Θα ξεκινήσω από ένα αριστουργηματικό πιάτο, ένα από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει ποτέ στην Ελλάδα: μια αέρινη μους από φουαγκρά εγκλωβισμένη σε «μαλλί της γριάς» με fleur de sel και lime. Ένα πιάτο υψηλής τεχνικής και σπάνιας αρμονίας που θα ζήλευε οποιοδήποτε τριάστερο εστιατόριο του κόσμου! Και δεν ήταν μόνο αυτό. Η έξοχη τερίνα από κουνέλι απογειωνόταν κάθε φορά που την άγγιζε μια από τις αξιομνημόνευτες «μπίλιες» μέσα στο πιάτο: μουστάρδα με κασίς και σιναπόσπορο, κρέμα από λεμόνι κοφί, κουλί από εστραγκόν. Και η εμπειρία ολοκληρωνόταν με μια μπουκιά χωριάτικο ψωμί Mouillette βουτηγμένο στον αμαρτωλό ζωμό του κουνελιού: ποίημα! Το ριζότο από μαύρο ρύζι Black Venere (ένα φυσικά μαύρο, κινέζικης καταγωγής ρύζι ολικής άλεσης που καλλιεργείται τα τελευταία 20-30 χρόνια στην Ιταλία) με άψογα ψημένα, βελούδινα χτένια περιείχε μια κρέμα από μασκαρπόνε με διακριτικό κάρι και μια μους από ανανά και κόλιναδρο και ήταν μια σύνθεση καλοζυγισμένης έντασης και απίθανης αρμονίας. Θα τελειώσω την αναφορά μου στα αξέχαστα πιάτα της βραδιάς με τον άψογα ψημένο τόνο με λαρδί (Lardo di Colonata) που υπογραμμιζόταν στην εντέλεια από τα ζελεδάκια της σόγιας και τις κουκίδες γλυκόξινης σάλτσας με πιπέρι Espelette (μια ποικιλία από την ομώνυμη γαλλική περιοχή της χώρας των Βάσκων), ενώ συνδυαζόταν στην εντέλεια με τραγανά σπαράγγια και πίκλες από μανιτάρια ενόκι. Η εμπειρία ολοκληρωνόταν με ένα άλλο πιατάκι από μαριναρισμένη κοιλιά τόνου (otoro) με τρούφες σε ρυζόφυλλο!
Όλα τα παραπάνω εντυπωσιακά πιάτα είχαν από κάτι δίπλα τους (σε ένα άλλο πιατάκι ή ποτηράκι) που ενώ ήταν πολύ καλό, θα ήταν ακόμη καλύτερα αν έλειπε. Άλλωστε, οι εκπληκτικοί συνδυασμοί με ποτήρια κρασί που κάνει ο ικανότατος οινοχόος Γιάννης Μακρής, εκμεταλλευόμενος μια εντυπωσιακή λίστα κρασιών, αρκούν με το παραπάνω για να ολοκληρώσουν τις εμπειρίες που σας περιέγραψα. Στην περίπτωση αυτή, ο βαθμός του F+W θα πάταγε ακόμη πιο γερά στο 8/10 και θα κοίταζε προς τα πάνω! Όπως και να έχει όμως μιλάμε για ένα από τα πέντε-έξι καλύτερα εστιατόρια της πόλης που θα έπρεπε να έχει αστέρι Michelin, ενώ αξίζει να σημειώσω την εξαιρετική σχέση ποιότητας και τιμής. Τα €47,5 για το μενού των 5 πιάτων, με το κρασί ή τα €95 για το εντυπωσιακό μενού των 9 πιάτων μαζί με τα κρασιά αξίζουν κάθε ευρώ τους με το παραπάνω!