Ριγάνι, γευστική βόλτα στο Λουτράκι

Πρωτοπήγα στο «Ριγάνι» πριν τέσσερα ή πέντε χρόνια και με κέρδισε από τότε, ιδιαίτερα που το Λουτράκι αλλά και η Κορινθία γενικότερα δεν φημίζεται για τις επιλογές της στο φαγητό… Το θέτω κομψά για να είμαι ευγενής, η πικρή αλήθεια είναι ότι γενικότερα η …κοιτίδα του πολιτισμού και πατρίδα μου, η Πελοπόννησος, από γαστρονομικής πλευράς είναι άστα να πάνε! Οι λίγες φωτεινές, και πάντως όχι λαμπρές, εξαιρέσεις δεν αλλάζουν δυστυχώς την πραγματικότητα. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Το «Ριγάνι» λοιπόν είναι μια πολύ προσεγμένη ταβέρνα ή μάλλον εστιατόριο, όμορφο μέσα, αλλά υπέροχο έξω (δυστυχώς οι φωτογραφίες το αδικούν). Η αυλή του είναι κούκλα, καταπράσινη, με τεράστιες μουριές και ειδικά εκείνο το τραπέζι στο βάθος με το μεταλλικό ντιβάνι είναι παράδεισος! Έχει ωραία ατμόσφαιρα, προσεγμένες μουσικές (κάθε χρόνο μάλιστα κυκλοφορούν και ένα CD!) και ένα πλούσιο μενού με άφθονα πιάτα ημέρας. Έχει επίσης άψογο σέρβις, ευγενέστατο και φιλικό και ταυτόχρονα ενημερωμένο, αλλά και μια επαρκέστατη λίστα κρασιών. Ήδη μέχρι εδώ έχετε συνειδητοποιήσει υποθέτω ότι μιλάμε για ένα μαγαζί που βάζει υποψηφιότητα για το top 1% της ελληνικής επαρχίας (δυστυχώς)! Δεδομένου μάλιστα ότι βρίσκεται σε απόσταση 45’ από την Αθήνα, αλλά και το ότι το βρίσκεις πανεύκολα σας το προτείνω ένθερμα για μια γευστική εκδρομούλα…ακόμη και αν δεν βρεθείτε στο Λουτράκι για κάποιον άλλο λόγο.

Η κουζίνα του είναι καλοφτιαγμένη, με ολόφρεσκα υλικά. Από τις δροσερές σαλάτες με τις πρασινάδες που ακτινοβολούν φρεσκάδα μέχρι τις τέλειες τηγανιτές πατάτες, όλα πείθουν ότι εδώ υπάρχει μεράκι και γνώση. Αυτό που λείπει δηλαδή από την μέση ελληνική ταβέρνα. Οι λαδερές μελιτζάνες είναι όλο γλύκα, τα κολοκυθοκεφτεδάκια στεγνά και σχεδόν τραγανά, με άφθονο τυρί (οκ σκεπάζει λίγο το κολοκύθι, αλλά είναι τόσο νόστιμα), τα μανιτάρια στην σχάρα κρατούν όλους τους χυμούς τους, το σνίτσελ είναι τεράστιο και άψογα τηγανισμένο, οι παντσέτες ζουμερές, χυμώδεις με εξαιρετική σάλτσα από φρέσκια ντομάτα, ελιές και κάπαρη (το ίδιο το κρέας πάντως δεν έχει την θεσσαλονικιώτικη νοστιμιά για να είμαι ειλικρινής), τα σουτζουκάκια αφράτα και όλο άρωμα, οι κεφτέδες με σάλτσα ντομάτας και τυρί είναι μπουκιά και συγχώριο! Προσθέστε ότι θα φύγετε σκασμένοι στο φαγητό με €20 το άτομο αν δεν πιείτε εμφιαλωμένο κρασί (να πιείτε) και ότι δεν θα σας πέσει και βαρύ και έχετε όλη την εικόνα μπροστά στα μάτια σας. Καλή βόλτα!