Η επικαιρότητα μας κάνει καμιά φορά να ξεχνάμε σταθερές αξίες ή ακόμη και να χάνουμε εξελίξεις σε εστιατόρια που «αθόρυβα» κάνουν βήματα προόδου. Μια τέτοια περίπτωση –για μένα- είναι το Malconi’s. Βέβαια μόνο για αθόρυβο δεν μπορεί να το «κατηγορήσει» κανείς καθώς συνεχίζει να γεμίζει κόσμο και να πάλλεται από ζωντάνια και θετική ενέργεια όπως και τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του.
Το «αθόρυβο» πήγαινε περισσότερο στην σεμνή και σταθερή παρουσία του σεφ Γιάννη Κοσμαδάκη που ηγείται της κουζίνας του Malconi’s από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Η σταθερότητα αυτή αποδίδει καρπούς πλέον και η κουζίνα του εστιατορίου είναι σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψή μου, πριν από τέσσερα χρόνια σχεδόν.
Η προσθήκη του προσδιορισμού «Italian gastropub» στο Malconi’s δίνει την κατεύθυνση της κουζίνας καθώς η comfort διάσταση του φαγητού εδώ έχει πλέον σαφές ιταλικό πρόσημο. Το μενού του Malconi’s αλλάζει τις επόμενες ημέρες, όμως η βάση και η ουσία παραμένουν. Δοκίμασα εδώ μια υποδειγματική ιταλική πίτσα Margherita από τον ξυλόφουρνο: ήταν ακριβώς όπως έπρεπε με λεπτή, τραγανή ζύμη με μια διακριτικά καπνιστή αίσθηση, μια ολόφρεσκη και αρωματική σάλτσα τομάτας και όση μοτσαρέλα χρειάζεται για να έχει γεύση και ουσία χωρίς να βαραίνει και να χαλά την ισορροπία της πίτσας και την υφή της ζύμης. Πολύ καλό και το βοδινό ταρτάρ πάνω σε μια φίνα κρέμα μοτσαρέλας Burrata. Όμως το πιάτο που με ενθουσίασε ήταν τα σπαγγέτι με αχινό και αβγοτάραχο. Έξοχα βρασμένα, με μια φίνα κρεμώδη μπισκ που τα έδενε και τους χάριζε μια υφή «καρμπανάρα» με όλα τα αρώματα από τον αχινό και το αβγοτάραχο να υπογραμμίζονται στην εντέλεια: με δυο λόγια μια από τις απολαυστικότερες θαλασσινές μακαρονάδες της πόλης!
Αν υπάρχει ένα θεματάκι στην κουζίνα του Malconi’s είναι το γενναιόδωρο αλάτι. Η παρουσία του αλμυρού μπορεί να είναι αναπόφευκτη στην παραπάνω μακαρονάδα, όμως χάλαγε λίγο την εικόνα στο κατά τα άλλα πληθωρικό και γευστικό ριζότο με οσομπούκο (δεν ταίριαζε και με την αρκετά γλυκιά σάλτσα του) και το βρήκα υπερβολικό και στην ζουμερή και ωραία ψημένη –στον josper- πικάνια (προτιμώ να προσθέτω ο ίδιος όσο αλάτι θέλω σε τόσο ωραία κρέατα). Θα κλείσω με την εξαιρετική κοτολέτα μιλανέζε: ζουμερό, χοντροκομμένο κρέας, τραγανή και βουτυράτη κρούστα.
Η γευστική κουζίνα, η ενισχυμένη και πολύ ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών και βέβαια η ζωντανή και ζεστή ατμόσφαιρα εξηγούν πολύ εύκολα τη διαχρονική επιτυχία του Malconi’s.