Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στο Τηλέμαχος BBQ Club όταν είχε πρωτοανοίξει. Με ξάφνιασε η ακραία αισθητική του με τα χρυσά, τα πορφυρά και τα σκουροπράσινα στοιχεία αλλά και τις βαριές καρέκλες και τους καναπέδες με την καφέ δερματίνη. Εύκολα μπορεί να κάνει κάποιος πλάκα με τη διακόσμηση, η ουσία όμως είναι ότι με έναν παράξενο τρόπο αισθάνεσαι πολύ ωραία και άνετα μέσα εδώ. Ωστόσο η αυλή του είναι μια άλλη υπόθεση. Καταπράσινη και περιποιημένη, άνετη και δροσερή είναι από τις πιο ωραίες ιδέες για τα ζεστά, καλοκαιρινά βράδια.
Αλλά και το μενού του είναι ...περίεργο. Το κρέας παίζει παντού και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πάντα περιμένω την στιγμή που θα έρθει ο Γιώργος όλο χαρά να μας προτείνει και ένα γλυκό... με κρέας! Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι τόσο το μενού όσο και το ίδιο το εστιατόριο έχουν προσωπικότητα. Δεύτερο τέτοιο εστιατόριο στην Αθήνα δεν υπάρχει. Σε πολλά μπορεί να ασκήσει κανείς κριτική- και πιστεύω ότι πολλά θα μπορούσαν να είναι καλύτερα- στο όνομα της ιδιαιτερότητας όμως πάω πάσο σε ορισμένα από αυτά. Εκεί που όμως έχω απαιτήσεις και είναι ο λόγος που δεν βάζω 7 / 10 (βαθμό που πραγματικά τον διεκδικεί με πολλά πιάτα του) είναι στο κύριο θέμα. Απαιτώ εδώ οι βοδινές μπριζόλες να είναι κορυφαίες. Και δεν είναι πάντα. Ο Γιώργος Τσιλιγκίρης το ψάχνει το κρέας και το γνωρίζει όσο λίγοι για αυτό και θέλω εδώ να βρίσκω καλοσιτεμένο κρέας με όλη την βαθιά νοστιμιά που μπορεί να διαθέτει αυτό. Θα πω επίσης ότι θέλω το κρέας να είναι σωστά στραγγισμένο, ώστε ακόμη και medium rare να μην πλημμυρίζει το πιάτο με αίμα.
Πέρα από τις βοδινές μπριζόλες όμως εδώ βρίσκουμε λιχουδιές σπάνιες. Ο καβουρμάς είναι απίθανος, η «μαγειρίτσα» πάνω στα φρυγανισμένα ψωμάκια έξοχη, το καρπάτσιο ασυναγώνιστο, το ταρτάρ πολύ καλό αν και περισσότερο καρυκευμένο από ότι θεωρώ ότι θα έπρεπε. Την τελευταία φορά δοκίμασα επίσης εξαιρετικές παπαρδέλες (είναι πολύ δυνατοί στα ζυμαρικά γενικώς) με σάλτσα κρέατος, λεμονιού και θυμαριού με κιλότο που έλιωνε στο στόμα, ένα εξαιρετικά μαριναρισμένο και τρυφερό χοιρινό σουβλάκι που θύμιζε περισσότερο λουκάνικο στα αρώματα (!) και μοσχαρίσιες «παντσέτες», από το καπάκι της σπάλας που αν και εξαιρετικές ως ιδέα και γεύση ήταν λίγο πιο στεγνές και σκληρές από ότι θα τις ήθελα.
Από τις αναφορές στα πιάτα νομίζω ότι συνειδητοποιείτε το θεματάκι στο οποίο αναφέρθηκα στην αρχή της κριτικής. Το κρέας είναι παντού! Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα το αντιληφθεί και ο Γιώργος Τσιλιγκίρης και θα αρχίσει να προτείνει και ορισμένα πρώτα πιάτα που απλά θα ταιριάζουν σε έναν «καρνιβορικό ναό» χωρίς απαραίτητα να περιέχουν κρέας. Ξεχωριστή μνεία τέλος αξίζει η κάβα του εστιατορίου με πολλές ενδιαφέρουσες –δικές του- εισαγωγές από Νότιο Αφρική (κυρίως), Ισπανία και Γαλλία και πολύ καλές τιμές για την ποιότητα των επιλογών.