Είναι αναμφισβήτητα το opening της σεζόν! Ένα all-day bar-restaurant που προετοιμαζόταν και καθυστερούσε αρκετό καιρό μέχρι να κάνει τελικά opening στην καρδιά της κρίσης, σε ένα εμπορικό κέντρο που ακόμη δεν έχει καταφέρει να ανοίξει τις πόρτες του. Οι αδελφοί Πιτσιλή (ex Rock n’ Roll, Balthazar) προσέθεσαν έναν ακόμη μάγο στην συλλογή τους, έτσι μοιραία σκέφτομαι κι εγώ αν κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει να περιμένουμε και το …Melchior!
Το Gaspar είναι το καμάρι τους. Μπαίνοντας στο μαγαζί, ακόμη και περπατώντας απ’ έξω βλέπεις, σχεδόν νιώθεις τα εκατομμύρια που έχει κοστίσει. Αν άρχιζα να απαριθμώ τους designers των επίπλων δεν θα έμενε χώρος ούτε για τα ονόματα των σεφ! Και όμως παρόλα αυτά, και παρόλη την αρχική αίσθηση που μου έδωσε τις πρώτες μέρες λειτουργίας του που ήταν ακόμη «τριζάτο», τοGaspar είναι ένα θερμό, φιλόξενο μαγαζίμε διαφορετικό είδος γοητείας κάθε ώρα της ημέρας και κάθε εποχή του χρόνου!
Οι καναπέδες δημιουργούν γωνιές και σεπαρέ, οι πολυθρόνες είναι αναπαυτικές ακόμη και όταν δεν τους φαίνεται, και το βράδυ, στον χώρο γύρω από το κυρίως μαγαζί με την μπάρα, η μουσική ίσα που ακούγεται. Και όμως η ατμόσφαιρα έχει την funky διάσταση του bar-restaurant, αφήνοντας όμως ταυτόχρονα την κουβέντα να κυλά ανεμπόδιστα. Ακόμη και το σέρβις που έχει ακόμη κάποια θεματάκια με τον συντονισμό και την ενημέρωση, έχει το σωστό ύφος, την κατάλληλη διάθεση για να ταιριάζει άψογα στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα συν το γεγονός ότι το Gaspar βρίσκεται σε μια από τις πιο δυνατές, πλέον, πιάτσες στην πόλη, θα περίμενε κανείς ότι το φαγητό θα αντιμετωπιζόταν πιο χαλαρά, πιο συμβατικά. Όμως όχι, ο Γιώργος και ο Ανδρέας Πιτσιλής προσπαθούν και εδώ για το καλύτερο. Μιλάμε άλλωστε για τους ίδιους ανθρώπους που είχαν κλείσει τόσο χρόνια στην κουζίνα του Rock n’ Roll τον σεφ Χριστόφορο Πέσκια!! Στο Gaspar λοιπόν εξασφάλισαν τρεις από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες σεφ της νέας γενιάς: τον Μανώλη Ασλάνογλου (Βασίλαινας), τον Χρόνη Δαμαλά (Sea You Up, στο Sani της Χαλκιδικής και στο Kiku πέρσι) και τον ζαχαροπλάστη Διονύση Αλέρτα (παλιότερα στην ομάδα της Σπονδής).
Με δεδομένο αυτό το team στην κουζίνα, θα πω εξαρχής ότι οι προσδοκίες μου είναι υψηλότερες! Άλλωστε εγώ προσωπικά είμαι φαν και της μοντέρναςελληνικής κουζίνας του Ασλάνογλου και της fusion Japanese του Δαμαλά. Θα μου πείτε πως συνδυάζονται αυτές οι δυο κουζίνες σε ένα εστιατόριο; Έλα ντε! Το εγχείρημα έχει σαφέστατα ενδιαφέρον, όμως το μενού είναι ακόμη μάλλον αμήχανο. Χρειάζεται δουλειά ακόμη για να δέσει και μάλλον η επιτυχία του μαγαζιού και τα εκατοντάδες κουβέρ δεν έχουν αφήσει ακόμη τους σεφ να ασχοληθούν με την φιλοσοφία του μενού. Δεν είναι όμως μόνο η φιλοσοφία που χρειάζεται δούλεμα ακόμη, πρέπει και ορισμένα πιάτα να επιλεγούν πιο έξυπνα ώστε να μπορούν να βγαίνουν πάντα καλά, χωρίς να επηρεάζονται από την πολυκοσμία.
Ωστόσο, παρά τις αδυναμίες της νεανικής ηλικίας, είναι σαφές ότι η κουζίνα του Gaspar είναι πολύ ενδιαφέρουσα και έχει βάλει πλώρη για διακρίσεις! Πιάτα όπως το συννεφένιο Black cod με miso sauce που ισορροπεί έξοχα με μια «σαλάτα» με μήλο, μελιτζάνα και κύμινο ή τα πιάτα ημέρας (εμείς δοκιμάσαμε ένα εξαιρετικό λαβράκι ταρτάρ αλλά και φιλέτο μαριναρισμένο σε miso με τηγανιτό ριζότο με λεμόνι και yuzu) δείχνουν τις πραγματικές δυνατότητες της κουζίνας, αλλά και εκθέτουν αδυναμίες όπως αυτό το στεγνό και αδιάφορο ιβηρικό γουρουνάκι (κρίμα στην πρώτη ύλη!) με άνοστη πολέντα.
Η συνολική τελική εικόνα και επίγευση είναι τόσο καλή όμως που θα δεν θα τελειώσω σχολιάζοντας τις τσιμπημένες τιμές, αλλά τα εξαιρετικά γλυκά του Αλέρτα (θεϊκό εκλαίρ!), το άψογο μεσημεριανό burger και τέλος τα υπέροχα μικροσκοπικά κεκάκια που έρχονται στο πιατάκι του καφέ από το πρωί έως το απόγευμα!