Είναι ένα από τα ομορφότερα κτίρια της πόλης, με μια καταπράσινη αυλή που έχει διαμορφωθεί υπέροχα δημιουργώντας γωνιές, μπαρ, ανοίγματα με ατμόσφαιρα και στιλ. Το Balthazar το καλοκαίρι είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο ζωντανά bar-restaurants της πόλης, με καλή μουσική, όσο δυνατά πρέπει και ωραίο, λαμπερό κόσμο.
Αυτή η πάντα trendy διάθεση του Balthazar και η επαφή των ιδιοκτητών, των αδελφών Πιτσιλή, με αυτόν τον κόσμο και –θεωρητικά- τα γούστα του είναι νομίζω και η αιτία πίσω από την απόφαση να συστεγάσουν την μοντέρνα ελληνική κουζίνα της Κωνσταντίνας Φάκλαρη με το σούσι. Ειλικρινά, πέρα από το ότι και δύο κουζίνες είναι της μόδας σήμερα, δεν βλέπω τι άλλο κοινό θα μπορούσαν να έχουν. Στο –δικό τους- Gaspar όταν ξεκίνησε, έκαναν περίπου το ίδιο. Όμως εκεί ο Πολυχρόνης Δαμαλάς με τον Μανώλη Ασλάνογλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα μενού με ενιαία φιλοσοφία, εδώ απλά συνυπάρχουν δύο άσχετα πράγματα. Και δυστυχώς οι πελάτες παρασύρονται από αυτή την συνύπαρξη και τρώνε συχνά αλλοπρόσαλλα. Μην με παρεξηγήσετε. Και οι δυο κουζίνες είναι ικανοποιητικές, αν και το σούσι δεν είναι κορυφαίο. Αρκετά καλά κομμένο, σωστά τυλιγμένο, δεν έχει όμως την αρτιότητα που περιμένει κανείς σε ένα κορυφαίο σούσι, ούτε και την ακρίβεια στις αναλογίες των επιμέρους υλικών του.
Η Κωνσταντίνα Φάκλαρη από την άλλη, δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ελληνική κουζίνα με καλές ιδέες και αρκετά καλή τεχνική. Μπολιάζει κλασικότατα πιάτα με έξυπνες πινελιές όπως αυτό το παγωτό πιπεριάς-τσίλι στα κλασικά κεφτεδάκια με πατάτες ή η μους καπνιστής φέτας με τσίλι στις καλοτηγανισμένες γαρίδες. Καμιά φορά την προδίδει η όχι κορυφαία πρώτη ύλη, όπως στις γαρίδες για παράδειγμα…ένα πιάτο που θα ήταν σαφώς καλύτερο με συμιακό γαριδάκι ή μεγαλύτερες γαρίδες από την περιοχή της Άρτας. Άλλες φορές την προδίδει η τεχνική, όπως στα έξυπνα αποδομημένα γεμιστά που εδώ σερβίρονται σε εκδοχή ριζότο. Ένα γευστικότατο πιάτο που συνοδεύεται με πούδρα γιαουρτιού που όμως χάνει την υφή της σε 1-2 λεπτά, ενώ και το ίδιο το ριζότο δεν είναι σωστά χυλωμένο και μάλλον παραβρασμένο. Η τάρτα πράσου αντίθετα, ετοιμάζεται επιτόπου και είναι πραγματικά νοστιμότατη όπως και το παγωτό παλαιωμένου ανθότυρου που την συνοδεύει, τη δροσίζει και την αναδεικνύει, ενώ το τραγανό προσούτο Ευρυτανίας προσθέτει στη γεύση και το παιχνίδι των υφών.
Γενικά, το Balthazar έχει ενδιαφέρουσα κουζίνα και θεωρώ ότι ο χρόνος θα λειτουργήσει υπέρ του και θα βρει τις ισορροπίες που χρειάζονται. Στα συν του είναι οι σωστές τιμές για το είδος του μαγαζιού, το έξοχο σέρβις που προσέχει τα πάντα και βέβαια το γεγονός ότι εδώ περνάς καλά. Άλλωστε σε ένα bar-restaurant όπως αυτό, κανείς δεν πάει μόνο για την κουζίνα!