Όταν το καλοκαίρι που μας πέρασε επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά την Κω, ήμασταν μάλλον κουμπωμένοι. Την είχαμε βλέπετε στο μυαλό μας όπως ο περισσότερος κόσμος σαν έναν προορισμό για τουρίστες της νοοτροπίας του φτηνού all inclusive, και οι ιστορίες που ακούγαμε κάθε τόσο στις ειδήσεις για το hot spot στο Πύλι δεν βοηθούσαν πολύ στο να αντιμετωπίσουμε την περίσταση με μεγάλον ενθουσιασμό.
Ήρθε όμως η διαμονή μας στο πανέμορφο Aqua Blu και η γνωριμία μας με τον κύριο Γιώργο Κουτσό και τον διευθυντή των ξενοδοχείων του κύριο Πέτρο Κεφαλιανό και άλλαξαν την εικόνα άρδην. Και σήμερα, τόσους μήνες μετά, νοιώθω αφάνταστα τυχερή για αυτό το συναπάντημα, γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις έναν τόπο από το να τον δεις μέσα από τα μάτια ανθρώπων που τον αγαπούν με πάθος. Και γιατί πια, νοιώθω την Κω σαν το σπίτι μου, και την έχω αγαπήσει τόσο που έχω βάλει στόχο να την γνωρίσουν και να την εκτιμήσουν με τον ίδιο τρόπο που την γνώρισα και την εκτίμησα κι εγώ, όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται.
Πίσω στο Albergo Gelsomino όμως, με το που το πρωτοείδα, έπαθα έρωτα με την πρώτη ματιά. Σπάνια συναντάω μέρη που να ταιριάζουν στο γούστο και την αισθητική μου τόσο πολύ, και αυτό το πανέμορφα ανακαινισμένο Ιταλικό κτήριο του 1928 ήταν τόσο τέλεια στημένο σε όλα του τα επίπεδα, που πραγματικά το λάτρεψα. Και μια που δεν είχε δωμάτιο ούτε για δείγμα εκείνη την περίοδο αφού διαθέτει μόνο οκτώ σουίτες, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε με την πρώτη ευκαιρία για να το ζήσουμε.
Με την δουλειά που κάνουμε, και με το διαρκές τρέξιμο, η πρώτη ευκαιρία ήταν το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου οπότε Παρασκευή πρωί φτάσαμε στο νησί με την πρώτη πτήση, και με το που περάσαμε την επιβλητική είσοδο του Albergo, ένοιωσα πραγματικά σαν να επέστρεφα σπίτι μου μετά από καιρό. Και θέλω να πω εδώ πως από όλα όσα θα σας περιγράψω στην συνέχεια, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Albergo Gelsomino είναι αυτός ο συνδυασμός πολυτέλειας και χαλαρότητας που σε αποφορτίζει μαγικά από όλο το stress που μπορεί να κουβαλάς μαζί σου, και σε κάνει να αφήνεσαι σε αυτή την απολαυστική αίσθηση διακοπών που είναι ο καλύτερος αν όχι ο μόνος τρόπος για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να επιστρέψεις πίσω από εκεί που ήρθες γεμάτος και πανευτυχής.
Το lobby του ξενοδοχείου, όπως και ο χώρος του χειμερινού εστιατορίου έχουν Βρετανικές επιρροές, και από την ώρα του check in, τα μάτια δεν χορταίνουν να ρουφάνε την ομορφιά της κάθε μικρής αλλά καθοριστικής λεπτομέρειας. Από τις άνετες πολυθρόνες και την βιτρίνα με τα vintage πορσελάνινα πιάτα, μέχρι τις στρογγυλές art deco λάμπες του desk της υποδοχής και τα πράσινα βελούδινα stools του bar, όλα είναι προσανατολισμένα στο να δημιουργήσουν ένα σκηνικό που θυμίζει άλλες εποχές. Και το καταφέρνουν στην εντέλεια.
Οι οκτώ σουίτες είναι επίσης διακοσμημένες to perfection, άνετα κρεβάτια με απολαυστικά στρώματα King Koil – το ξέρω γιατί το ρώτησα μια που λάτρεψα το δικό μας και πρόκειται για την Rolls Royce των Αμερικάνικων στρωμάτων- με άνετους καναπέδες, εκπληκτικά σεντόνια, μαξιλάρια και παπλώματα, και υπέροχα πολυτελή μαρμάρινα μπάνια. Αν δεν ήταν τόσο όμορφοι και οι υπόλοιποι χώροι, νομίζω πως θα περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μου ξαπλωμένη σε εκείνο το συννεφένιο κρεβάτι…
Όμως η καρδιά του Albergo Gelsomino χτυπάει στους κοινόχρηστους χώρους. Στο εστιατόριο που τον χειμώνα προσφέρει μια απίστευτα ζεστή ατμόσφαιρα με την υπέροχη θέα της θάλασσας μέσα από τα μεγάλα παράθυρα του ενώ τουλάχιστον εννέα μήνες τον χρόνο απλώνει τα τραπέζια του στην μεγάλη μαρμάρινη βεράντα που τον χειμώνα θα κλείσει διακριτικά ώστε να φιλοξενεί τους καπνίζοντες, στο bar, και το καλοκαίρι στο sea lounge και στην πανέμορφη παραλία με τις ριγέ ομπρέλες και τις άνετες ξαπλώστρες που θυμίζουν Κυανή Ακτή.
Εμείς το τριήμερο που μείναμε εκεί και με τον καιρό στο τέλος του Οκτώβρη να είναι ακόμα καλοκαιρινός, ξεκινούσαμε την μέρα μας με ένα πλούσιο πρωινό στην βεράντα, στην συνέχεια κατεβαίναμε στο sea lounge για να διαβάσουμε τα περιοδικά και τα βιβλία μας και να χαζέψουμε την περατζάδα και την θάλασσα, το μεσημέρι τσιμπούσαμε κάτι ελαφρύ από τον all day κατάλογο του εστιατορίου, συνεχίζαμε με ένα ξεγυρισμένο nap, και αργά το απόγευμα επιστρέφαμε στην βεράντα για τα πρώτα ποτά της μέρας και για dinner από το βραδινό μενού που όπως όλο το F&B κομμάτι του ξενοδοχείου είναι επιμελημένο από τον ταλαντούχο chef Παύλο Κυριάκη. Γύρω μας είχαμε όλο το it crowd του νησιού και κοιτάζοντας μας όλους αποστασιοποιημένα, μας θύμιζα πρωταγωνιστές ταινίας έτσι που ήμασταν όλοι όσο πιο καλοντυμένοι και προσεγμένοι μπορούσαμε, για να είμαστε ταιριαστοί με το σκηνικό.
Και φυσικά πήγαμε να φάμε και αλλού δυο φορές, στο Ωρομέδων στην Ζία και στο Broadway στη πόλη, αλλά θα μπορούσαμε και να μην έχουμε κουνηθεί καθόλου, τόσο ωραίο ήταν αυτό το dolce far niente πρόγραμμα διακοπών.
Επίσης αν ήμασταν λίγο πιο αθλητικοί τύποι, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει δυο από τα καταπληκτικά ποδήλατα που το Albergo παρέχει στους πελάτες του – πόσο πιο πολύ να σε φροντίσει κάποιος δηλαδή?- για να πάμε βόλτα στην πόλη της Κω που διαθέτει από τους καλύτερους ποδηλατοδρόμους της χώρας, αλλά είπαμε. Είμαστε πιο πολύ του φαγητού παρά των σπορ.
Είδαμε όμως την παρέλαση που πέρασε ακριβώς από μπροστά μας, μάλιστα φλέρταρα σοβαρά με την ιδέα να βγω στο μπαλκόνι της σουίτας μας και να χαιρετίσω την μπάντα του στρατού αλλά ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική, και βέβαια, δημιουργήσαμε την αφορμή για να επιστρέψουμε τον Μάιο για ένα cigar FnL event που νομίζω πως θα γίνει sold out άμεσα αν δεν έχει γίνει ήδη, και το οποίο όλοι οι συμμετέχοντες θα απολαύσουν με την ψυχή τους.
Αυτό βέβαια αν δεν αποφασίσουμε να περάσουμε τις γιορτές στην Κω μια που το Albergo Gelsomino – το οποίο τώρα που το σκέφτομαι θα το παρομοίαζα εύκολα με την Grande Bretagne του νησιού- στολίζεται συγκλονιστικά για τα Χριστούγεννα, με τελετή ανάμματος των φώτων και όλα τα σχετικά, και φιλοξενεί και καταπληκτικά events ανήμερα και τις παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, και όπως το σκέφτομαι θα είναι η τέλεια ιδέα για να ξεσηκώσουμε δυο τρία ακόμα ζευγάρια φίλων και να οργανώσουμε ένα εορταστικό τριήμερο αλλιώτικο από τα άλλα.
In any case, το Albergo Gelsomino και η Κως είναι μέρη της καρδιάς μας πια, και θα γυρνάμε σ΄αυτά ξανά και ξανά για να συναντάμε τους καινούριους φίλους που έγιναν μέλη της εκλεκτικής μας οικογένειας και που μαζί τους οι στιγμές είναι τόσο όμορφες που στην σκέψη τους χαμογελάμε νοσταλγικά και η ψυχή μας γεμίζει φως. Οπότε σας προτείνω ανεπιφύλακτα να βάλετε το νησί στον χάρτη σας.
Υ.Γ. Επειδή πάντα προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και αντικειμενική, και πάντα γράφω και τις παρατηρήσεις ή τα μειονεκτήματα των ξενοδοχείων που επισκέπτομαι, το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό αυτή την στιγμή είναι τα κρεββάτια των δύο πιο μεγάλων σουιτών που είναι τόσο ψηλά που πραγματικά, μπορούν να δυσκολέψουν τους πιο κοντούς ή λιγότερο ευκίνητους πελάτες, και χρειάζονται επειγόντως ένα βοηθητικό – αλλά κομψό- σκαλάκι. Και τα amenities στα μπάνια που θα μπορούσαν να είναι πιο πλούσια σε ποικιλία.
My best off:
Τα στρώματα, τα μαξιλάρια, και τα λευκά είδη που είναι όλα του ονείρου, τα ποδήλατα με τα παστέλ χρώματα, τα αφράτα κεκάκια που σερβίρονται με τον καφέ, και το motto του ξενοδοχείου που αποτελεί και την φιλοσοφία του. “What you seek is seeking you”.