Η ιστορία της κέτσαπ έχει αρκετό ενδιαφέρον. Εμείς τη γνωρίσαμε ως τη γλυκοπικάντικη σάλτσα τομάτας που συνήθως συνοδεύει χάμπουργκερ, πατάτες τηγανητές, σάντουιτς, χοτ ντογκς. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, όπου η κατανάλωση της τομάτας άρχισε να διαδίδεται, ξεπερνώντας τις αναστολές που τη θεωρούσαν δηλητηριώδη, κέτσαπ ονομάζονταν πικάντικες σάλτσες που φτιάχνονταν από ποικίλα άλλα υλικά, με επικρατέστερα τα μανιτάρια και τις αντζούγιες, ως προσαρμογή της ομώνυμης σάλτσας της νοτιοανατολικής Ασίας στο δυτικό κόσμο. Η ευρεία κατανάλωση της κέτσαπ, με τη μορφή που τη ξέρουμε σήμερα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αμερικάνικη εταιρεία Heinz, που κατάφερε να την καθιερώσει παγκόσμια. Πέρα όμως από τα όποια ιστορικά στοιχεία και τις διαμάχες για τη προέλευση και την ονομασία της, είναι αδιαμφησβήτητο γεγονός ότι η κέτσαπ αγαπήθηκε πολύ, ίσως λόγω της γλυκιάς της γεύσης – προσθήκη των αρχών του 20ου αιώνα, ως φυσική μέθοδος συντήρησης της.
Η πικάντικη σάλτσα που φτιάχνεται από το Αγρόκτημα Καταχά είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Τομάτα, ζάχαρη, ξύδι, κρεμμύδι, μπαχάρι, τσίλι, μουστάρδα, σκόρδο και θαλασσινό αλάτι, χωρίς συντηρητικά, δημιουργούν μια κέτσαπ, που δίνει την εντύπωση σπιτικής φρεσκάδας. Κυκλοφορεί σε δύο εκδοχές απλή και έξτρα πικάντικη. Με λίγο πιο ρουστίκ υφή και λιγότερη γλυκύτητα από τη διάσημη αμερικάνικη, αλλά με πολύ πιο καθαρή τη γεύση της τομάτας, γεννά ένα μεγαλύτερο πεδίο εφαρμογής της, πέραν των φάστ φουντ.
Κεφτέδες με κρέας ή λαχανικά πχ μελιτζάνας, πιπεριάς, γλυκόξινες σάλτσες, γλασαρισμένα κρέατα, γιαουρτλού, σάλτσα κοκτέιλ, μπουγιουρντί, σαγανάκι γαρίδων είναι μερικές παρασκευές όπου η συγκεκριμένη σάλτσα θα ταίριαζε πολύ. Και βέβαια ισχύει ότι μια μικρή δόση της προσθέτει νοστιμιά σε οποιαδήποτε σάλτσα τομάτας.
Τη βρήκα στα γαλακτοπαντοπωλείο της οικογένειας Γαϊτανίδη στο Παγκράτι, Φιλολάου 174
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση