Δοκίμασα πρόσφατα την ρώσικη του Τσάρου, τη ρώσικη σαλάτα που παρασκευάζει η Sary και ομολογώ ότι την βρήκα γευστική, ισορροπημένη,«φρέσκια», απαλή, δροσερή και ανάλαφρη, με «ζωντανά στο δόντι» και εύκολα αναγνωρίσιμα όλα τα λαχανικά που συμμετέχουν. Ακόμη στα πλεονεκτήματά της είναι η ελαφριά, καλής ποιότητας μαγιονέζα, που συνδέει τα λαχανικά αυτά, αλλά και απουσία συντηρητικών που είναι ο λόγος για τον οποίο η σαλάτα δεν "καίει" στον ουρανίσκο.Της ταιριάζουν πολύ τα βραστά αυγά -για να θυμηθούμε τα αυγά αλά ρους- αλλά και οι βραστές γαρίδες, το καβούρι, τα αλλαντικά ή το κρύο, ψητό κρέας.
Θα την βρείτε στα Καραμανλίδικα του Φάνη, Σωκράτους 1, Αθήνα
και στα γαλακτο-παντοπωλεία της οικογένειας Γαϊτανίδη, http://www.oikogeneia-gaitanidi.gr/
Υ. Γ Για ιστορικούς και μόνο λόγους, θα πρέπει να πω ότι σαλάτα με το όνομα «ρώσικη», όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, δεν θα πρέπει να είχε δοκιμάσει ποτέ κανένας Τσάρος της Ρωσίας. Μια παρεμφερής σαλάτα πρωτοεμφανίζεται γύρω στο 1860, στην τσαρική Ρωσία, την οποία οι Ρώσοι αποκαλούν μέχρι σήμερα «Olivier», σε ανάμνηση του Lucien Olivier, του Βέλγου σεφ του Hermitage,του διασημότερου εστιατορίου της Μόσχας, πριν την οκτωβριανή επανάσταση.Εκείνη η σαλάτα περιείχε διάφορα εκλεκτά είδη κρέατος, θαλασσινά και χαβιάρι, ενώ η σος της παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Η Olivier, παρότι εξελίχθηκε, διαφέρει σημαντικά τη δική μας ρώσικη, δεδομένου ότι περιέχει πάντα κάποιο τύπο αλλαντικού ή κατεργασμένου κρέατος.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση