Ελληνική παραγωγή, ναι μεν αλλά....

09 Ιουλίου 2018
Άρτεμις Χάλαρη
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με πολύ χαρά και μεγάλες προσδοκίες να αναπτύσσεται με ραγδαίο ρυθμό η παραγωγή, κατά κανόνα αμιγώς, ελληνικών προϊόντων από νέους παραγωγούς.
  • ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ.... | Θέματα

Οδηγημένοι είτε από τη συνεχόμενη οικονομική κρίση στο τόπο μας, είτε από την αυξανόμενη ζήτηση για νέα προϊόντα, συνεπεία της ταχύτατα εξελισσόμενης γαστρονομικής τάσης , επιστέφουν σε οικογενειακά κτήματα και τοπικές επιχειρήσεις εκσυγχρονίζοντας τες, ή ξεκινούν από την αρχή νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στο χώρο καλλιέργειας και εμπορίας αγροτικών προϊόντων.

Σε μικρό λοιπόν χρονικό διάστημα η ελληνική αγορά έχει κατακλυστεί από παραδοσιακά προϊόντα δοσμένα με μια νέα, πιο φρέσκια, πιο σύγχρονη ματιά ή προϊόντα περισσότερο καινοτόμα που προσπαθούν να συμβαδίσουν με τις διεθνείς τάσεις. Αυτός ο αέρας φρεσκάδας και ανανέωσης συνήθως γίνεται πρόδηλος και στην συσκευασία που επιλέγεται, αξιοποιώντας επαγγελματίες του χώρου του design. Και όλα αυτό το γίγνεσθαι το παρακολουθούμε να αναπτύσσεται ξεπερνώντας δυσκολίες και τρικλοποδιές ενός -πολύ συχνά- εχθρικού κρατικού μηχανισμού.

Συνολικά μπορώ να πω, ότι τα περισσότερα ελληνικά προϊόντα δικαιούνται αδιαμφισβήτητα μιας θέσης σε ράφια παντοπωλείων στο εξωτερικό. Αλλά.....ναι, δυστυχώς  υπάρχει ένα αλλά. Ένα εμπορεύσιμο προϊόν οφείλει να είναι διαρκώς αξιόπιστο ως προς τη ποιότητα και τη σύσταση του. Με άλλα λόγια οφείλει να διατηρεί σταθερή τη ταυτότητα του.

Δεν θα αμφισβητήσω ότι ο δημιουργός ενός προϊόντος δικαιούται -και καλό είναι αν μπορεί- να επιφέρει βελτιώσεις και τροποποιήσεις σε αυτό. Μέχρι ποιού βαθμού όμως; Τόσο ώστε να μιλάμε για ένα διαφορετικής ταυτότητας προϊόν με την ίδια επωνυμία; Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένη, όταν δοκιμάζω και αναγνωρίζω συγκεκριμένες ιδιότητες γεύσης και υφής σε μια παρασκευή και βασισμένη σε αυτές τις ιδιότητες το προτείνω επώνυμα σε αναγνώστες, θα πρέπει να γράφω για τους καταναλωτές και μιαν υποσημείωση του τύπου: «ουδεμίαν ευθύνην φέρω αν το προϊόν που θα αγοράσετε, αντί για το γλυκοπικάντικο που δοκίμασα και σας προτείνω εγώ, σε μια μελλοντική παρτίδα μπορεί να προσομοιάζει περισσότερο σε μαρμελάδα;» Αν στην αρχική σύσταση τα στοιχεία του όξινου, του καυτερού και του γλυκού ισορροπούσαν σε μια αρμονία, αυτό θα περιμένω να συναντήσω και την επόμενη φορά που θα προμηθευτώ αυτό το προϊόν. Και βέβαια θα πρέπει η αρχική συνταγή να μην αντιμετωπίζεται ως θέσφατο και να μπορούν να αντιμετωπιστούν διαφοροποιήσεις εποχιακές ή και γεωγραφικές, όπως για παράδειγμα η διαφοροποίηση σε περιεκτικότητα σακχάρων ενός φρούτου ή  η εποχιακά κυμαινόμενη παραγωγή κατσικίσιου γάλακτος. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί αποκλίσεις, που αλλάζουν τη ταυτότητα ενός προϊόντος. Ειδάλλως ένα τσάτνευ μπορεί να πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι μαρμελάδα.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση