Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Μου είχε κινήσει αρχικά τις υποψίες ένα post του Παπανικολάου στο Facebook που έδειχνε ότι μελετούσε τα garganelli. Μετά τον είδα να οργώνει την Τοσκάνη: Φλωρεντία, Λούκκα, Σαν Πόλο. Μέχρι και τον Ατλαντικό διέσχισε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία. Ήξερα ότι ετοιμάζει προσεχτικά και αθόρυβα την επόμενη κίνησή του. «Στην σιωπή όμως δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα, όπως μπορείς στα λόγια», όπως είπε κάποτε πολύ σωστά ένας Σουηδός θεατρικός συγγραφέας. Τώρα, αν κάνω ένα rewind κάθε φορά που ερχόταν η κουβέντα στην ιταλική κουζίνα, το μάτι του Θοδωρή γυάλιζε. Ή για την ακρίβεια, πετούσε σπίθες. Ο ίδιος, άλλωστε, δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία που είχε στη γαστρονομική κουλτούρα της γειτονικής χώρας. Τόσο στην εμβληματική Σελήνη του Γιώργου Χατζηγιαννάκη που θήτευσε με σπουδαία δείγματα γραφής για τρία ολόκληρα χρόνια, όσο και στο αθηναϊκό Sense στο οποίο τα πήγε εξίσου πολύ καλά, δεν πέρασε μενού που να μην γλυκοκοίταζε την Ιταλία. Ο Παπανικολάου ρούφηξε επίσης σαν σφουγγάρι όσα έζησε για μια διετία στην μπριγάδα του μονάστερου Ora d’Aria στην Φλωρεντία, όταν δούλευε εκεί, πριν αποβιβαστεί στην Σαντορίνη και αρχίσει την καριέρα του στην Ελλάδα. Πήγε, όμως, την ιστορία αυτή πολλά βήματα παραπέρα, πάλι με αθόρυβο τρόπο. Συντήρησε και ανέπτυξε ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα την επαφή του με ένα δίκτυο κορυφαίων Ιταλών παραγωγών, εξασφαλίζοντας έτσι μια γκάμα από πρώτες ύλες, τις οποίες θα προτάξει στο νέο του βόρειο πόστο. Ποιο είναι όμως αυτό;
Το Parla ανοίγει μέσα στις επόμενες μέρες σε ένα από τα γοητευτικότερα κτίσματα του 19ου αιώνα, στην Κηφισιά (δίπλα ακριβώς στην Cava Vinifera). Πρόκειται για ένα αριστοκρατικό νεοκλασικό απόλυτα εναρμονισμένο με το κοσμοπολίτικο πνεύμα των βορείων προαστείων και έναν ονειρεμένο, κινηματογραφικό κήπο για ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές σεκάνς. Οι αισθητικές επεμβάσεις που έχουν γίνει διατηρούν αναλλοίωτη την στιλάτη θέρμη που είχε ούτως ή άλλως το οίκημα, αλλά προσδίδουν και μια έξτρα διάχυτη οικειότητα, η οποία θα χαρακτηρίζει κιόλας την κουζίνα του Θοδωρή Παπανικολάου, στη νέα της εποχή. Ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο θα κινείται το Parla είναι η pasta fresca, τα χειροποίητα ζυμαρικά δηλαδή που θα αποτελούν την βάση για μια γκάμα από σπεσιαλιτέ, οι οποίες σκοπεύουν να αποτυπώσουν τον γαστρονομικό πλούτο κυρίως της Τοσκάνης και της Εμίλια Ρομάνια. Το μενού θα είναι ενιαίο, χωρίς κατηγορίες, αφού το κάθε πιάτο θα αποτελεί μια αυτοτελή ιστορία, που θα συνδέεται και με τα σενάρια των υπόλοιπων, με τελικό προορισμό την χαρά της μοιρασιάς σε μια απολαυστική κουζίνα που ενώνει και υπόσχεται μεγάλες συγκινήσεις. Εκτός από τα ζυμαρικά στο ρεπερτόριο του Parla, θα παρελαύνουν και διάφορες avant garde δημιουργίες του σεφ με κρέας και ψάρι. Ο ιταλικός αμπελώνας θα έχει σαφώς την τιμητική του, η λίστα των κρασιών όμως είναι υπό διαμόρφωση, οπότε θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες μόλις το επισκεφτούμε. Το come back του Θοδωρή Παπανικολάου αποτελεί αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες γαστρονομικές ειδήσεις του 2018 και είμαι βέβαιος ότι θα κανακέψει με τον τρόπο του, ξανά τους γευστικούς μας κάλυκες, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην αναβάθμιση της ιταλικής κουζίνας στην Αθήνα. Το αξίζουμε!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση