Το El Jirón άνοιξε τις πόρτες του, πριν από πολύ λίγο καιρό, στο γνωστό «τρίγωνο» (Δημητρίου Βασιλείου-Σικελιανού-Κηφισίας) που συγκεντρώνει όλες τις προτάσεις για έξοδο στην περιοχή του Νέου Ψυχικού. Στεγάζεται σε μια μονοκατοικία του 30, με αυλή η οποία μόλις ο καιρός επιβάλλει να βγουν όλα τα τραπεζάκια έξω θα επεκταθεί και στον πίσω κήπο. Τον χώρο επιμελήθηκε η αρχιτέκτων και interior designer Αμαλία Λ. Ποντίκα, δίνοντάς του έναν αέρα παλιού γαλλικού μπιστρό, με κομψά ρετρό φωτιστικά στο μπαρ, αλλά διαχωρίζοντας τον, στιλιστικά, από τη διπλανή, λιτή σάλα της salumeria, απ’ όπου μπορεί κανείς να επιλέξει αλλαντικά.Έχοντας την εικόνα της στο μυαλό μου και συνδυάζοντας την με τη μικρή, αλλά σωστά διαλεγμένη συλλογή ελληνικών και ξένων τυριών, που παρουσιάζονται με τον κλασικό τρόπο των Γάλλων, σε τρόλεϊ, από όπου και τα σερβίρουν, κατέληξα πως θα ερχόμουν ευχαρίστως στο El Jirón μόνο για την wine bar διάσταση του, θεωρώντας αυτές τις προτάσεις αρκετές για να συνοδεύσω το κρασί μου.
Προς το παρόν, από τα λίγα πιάτα που δοκιμάσαμε,ένιωσα πως είναι ακόμα πολύ νωρίς για να αναφερθώ στο φαγητό και πολύ περισσότερο να αναζητήσω ισπανικές ή λατινοαμερικάνικες επιρροές στην κουζίνα του Σίμου Τριανταφύλλου, η οποία δεν έχει βρει ακόμα τους ρυθμούς της, αλλά ούτε και τις εντάσεις που θα περίμενε κανείς από έναν σεφ που φημολογείται πως έχει περάσει από διάσημα εστιατόρια της Βαρκελώνης.
Αντίθετα το μπαρ, με head bartender τον πληθωρικό και σπιντάτο Δημήτρη Παπαϊωάννου, δείχνει έτοιμο να ανταποκριθεί σε κάθε αίτημα με ιδιωματικά κι ευφάνταστα κοκτέιλ. Παράλληλα όμως προσφέρει την ευκαιρία, σε όσους ενδιαφέρονται να μυηθούν στο μαγικό κόσμο των spirits, να δοκιμάσουν μερικά ξεχωριστά αποστάγματα (ρούμι, port), τα οποία παλαιώνει ο ίδιος ο bartender, αφήνοντάς τα να ωριμάσουν σε βαρελάκια φτιαγμένα από ξύλα διαφορετικής προέλευσης. Θα έλεγα πως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου προσεγγίζει το κοκτέιλ με πολύ δικό του τρόπο, επιχειρώντας να αναδείξει, κατά περίπτωση, τη βοτανική, τη φρουτώδη ή την ανθώδη ταυτότητα των υλικών του, χρησιμοποιώντας το αλκοόλ ως μέσο, με αποτέλεσμα να δημιουργεί την εντύπωση πως όλα τα κοκτέιλ του είναι χαμηλού αλκοολικού βαθμού. Αυτή την εντύπωση μου έδωσε καιτο Oramayο με παλαιωμένο ρούμι (añejo) Pampero, που ήρθε στο τραπέζι μέσα σε ένα «πειρατικό κουτί», από το οποίο αναδύονταν ο «καπνός» των λεμονανθών που το «έψησαν». Η έκπληξη όμως δεν είναι η θεαματική του παρουσίαση, αλλά ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η ισορροπία των επιμέρους υλικών (τζίντζερ, μέλι και κανέλα), δημιουργώντας ένα ανάλαφρο γευστικό σύνολο που σε "ταξιδεύει" στις θάλασσες της Καραϊβικής, δικαιολογώντας συνεπώς το όλο show.Ελαφρύ ήταν και το Arapaho, ένα κοκτέιλ αναφορά στην ομώνυμη φυλή Ινδιάνων του Περού, στο οποίο κυριαρχούν τα βοτανικά αρώματα ενός μείγματος αρωματικών φυτών από το Μάτσου-Πίτσουτα οποία εκχειλίζονται σε ένα premium pisco και συνδυάζονται με ξίδι μήλου και αχλαδιού, μέλι από ρείκι, τσάι του βουνού και αφρό λουίζας-αν μεταφράζω σωστά, καθώς ο κατάλογος είναι γραμμένος στα αγγλικά στο μεγαλύτερο μέρος του. Διαβάζοντάς τον εντοπίζω δυο κατηγορίες την «From Past to Present», όπου εμφανίζονται πολλά κλασικά κοκτέιλ και μια που ονομάζει «Creating New Classics» στην οποία συμπεριλαμβάνονται ένα λευκό Negroni, ένα Zombi, ένα Mai-Tai κι ένα Gin tonic που φέρουν την προσωπική σφραγίδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Στα εκτός καταλόγου ενδιαφέροντα μου φάνηκαν κάποια βρώσιμα κοκτέιλ, όπως το κοκτέιλ ρυζόγαλο, το οποίο, όπως μαθαίνωέχει ήδη αποκτήσει το κοινό του.
Αναμένω την περαιτέρω εξέλιξη αυτής της καλής προσπάθειας κι επειδή έρχεται και καλοκαίρι, θα ήταν σκόπιμο να κρατήστε τη διεύθυνση αυτή στην ατζέντα σας γιατί ο κήπος είναι πολύ φιλόξενος , το σέρβις ήδη πολύ καλό και το υπόλοιπο εγχείρημα πολλά υποσχόμενο.
Δημητρίου Βασιλείου & Γλαύκου 14, Νέο Ψυχικό, τηλ. 210 6717461
* Φωτογραφίες Panos Smirniotis
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση