Izakaya: μια izakaya στο Κολωνάκι!

Μου σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσω σε ποιο βαθμό επηρεάζει το κάθε τι το αποτέλεσμα. Αυτό που καταλαβαίνω, όμως, αν το Izakaya είναι γεμάτο κόσμο, από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες λειτουργίας του, οφείλεται στη «συνάντηση» του ιδιοκτήτη Γιάννη Μωράκη με τον ταλαντούχο σεφ Χρόνη Δαμαλά στο καινούργιο γιαπωνέζικο εστιατόριο της Λεβέντη, που επιμελήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο GJP Design & Construction, του Γιώργου Παντελούκα. Ένα χώρο υπαινικτικά γιαπωνέζικο με μπαρ, ανοιχτή κουζίνα και μια σάλα με κατακόκκινα μεταλλικά φωτιστικά που θυμίζουν κομμένα κλουβιά, τετράγωνες πολυθρόνες και τραπέζια από ξανθό ξύλο, με κόκκινα και μαύρα χρώματα που κοντράρουν τα κολάζ με τις παλιές γιαπωνέζικες ρεκλάμες των τοίχων και τις σκουρόχρωμες πλεχτές καρέκλες γαλλικών μπιστρό δημιουργώντας ένα μια casual- funky ατμόσφαιρα.

Όπως μου εξήγησε ο σεφ, το όνομα του χώρου δεν επιλέχθηκε τυχαία. Θέλησαν εξαρχής να δηλώσουν περί τίνος πρόκειται για αυτό διάλεξαν το Izakaya, που στα ιαπωνικά, σημαίνει gastropub, το μέρος, δηλαδή, όπου πάει ο κόσμος, μετά το γραφείο, για να πιεί sake (

Το μενού, ηθελημένα, δεν είναι αμιγώς ιαπωνικό. Κινείται στο πνεύμα του Japanese fusion, όπου ένα μαριναρισμένο λαβράκι με yuzu, shiso, αχινό και φρούτα του πάθους κι ένα ceviche από γυαλιστερές, που σου παίρνουν τα μυαλά και δίπλα τους ανακαλύπτεις ένα απρόσμενα εύγευστο tacos τόνου, ανεβασμένο χάρη σε κάποιο ευρηματικό twist του Χρόνη Δαμαλά. Κι όλα αυτά να συνυπάρχουν με sushi rolls, shashimi, nigiri και dumplings και τέλεια gyoza (μανιτάρια σιτάκε, λάχανο, τζίντζερ) που είναι, νομίζω, και το φόρτε του σεφ. Υπάρχουν βέβαια και κυρίως πιάτα με πολύ πιο ήπιους τόνους κάποια, όπως το κοτόπουλο yakitori ή το yaki udon (μοσχαράκι, μπρόκολο, γλυκιά σόγια και τηγανητά udon).

Το αξιοσημείωτο, για μένα, πάντως είναι πως στο Izakaya ο καθένας μπορεί να βρει το πιάτο του. Και αυτός που θα απολαύσει το hard core σφηνάκι αχινού (λεμόνι yuzu, sisho και τσίλι στη φέτα του λεμονιού) ή τις σαλάτες με φύκια hijiki (τόφου, καρότο και φρέσκα κουκιά) και κρύο σπανάκι σοτέ (καπνιστή σόγια και πίκλα καρότου) αλλά και αυτός που τρελαίνεται για παράδειγμα με την αλευρένια (comfort) γεύση της γαρίδας tempura με πικάντικη σος, που σε γυρίζει ολοταχώς πίσω στα 80s. Αυτό όμως προαναγγέλλει και ο κατάλογος ο οποίος ανοίγει με τη γιαπωνέζικη παροιμία «Τade kuu mushi mo sukizuki», που κατά λέξη μεν σημαίνει πως «υπάρχουν και ζωύφια που τρώνε ακόμα και το φυτό ιαπωνικό πολύγωνο», αλλά εννοεί πως δεν υπάρχει λογική στη γεύση, ο καθένας τρώει ό,τι του αρέσει.

Λεβέντη 5, Κολωνάκι, τηλ. 210 7244406., τιμή: € 30-40