«Ξυπνώ γύρω στις 7 - 7.30 και άλλες φορές πίνω μόνον ένα ελληνικό καφέ –τυχαίνει να παίρνω Λουμίδη- και άλλες φορές όταν μου τα στέλνει η μαμά μου από την Κρήτη, τρώω ... μελομακάρονα, ακόμα κι αν δεν είναι Χριστούγεννα. Τα φτιάχνει για τον πατέρα μου, είναι πεντανόστιμα κι έτσι κατά διαστήματα έχω τα δεματάκια μου. Μόνο στις διακοπές παίρνω πρωινό. Αν είμαι στην Κρήτη, στη μαμά μου μπορώ για πρωινό να φάω αυτό που η μαμά μου μαγειρεύει για μεσημέρι. Ακόμα και μπάμιες! Ό,τι έχει το τσουκάλι, για να μου δώσει την πρώτη αίσθηση για το τι θα φάω το μεσημέρι.
Εδώ στην Αθήνα η καθημερινότητα μου είναι αλλιώς. Πριν πάω στο γραφείο γύρω στις 10-11 μου περνάω από το «Γρηγόρη» και παίρνω κάτι μικρά τυροπιτάκια κουρού και ένα καπουτσίνο ντεκαφεϊνέ. Αν και είμαι το αλμυρού, μπορεί να σταθώ στο Fresh για κάτι bitter σοκολατάκια ή στου Κωνσταντινίδη για τις σιροπιαστές μπουκίτσες με δαμάσκηνο.
Όλα αυτά μέχρι το μεσημεριανό που είναι στη μία. Προσπαθώ και παίρνω ταπεράκι στο γραφείο από αυτά που μου στέλνει η μαμά μου. Σήμερα ας πούμε είχε στείλει λαχανοντολμάδες. Χτες έφαγα έξω! Και εγώ μαγειρεύω αλλά όχι πολύ. Όταν είναι να μαγειρέψω παίρνω την αδελφή μου και τη μαμά μου. Κάνω καλά μια ινδική συνταγή της αδελφής μου: κοτόπουλο με σπανάκι και κάρυ και γάλα καρύδας.
Σοτάρεις το κρεμμύδι μέχρι να μελώσει, ρίχνεις το κοτόπουλο –στήθος χωρίς πέτσα σε κομματάκια- και όταν αρχίζει να ασπρίζει- όχι να ψηθεί- το σβήνεις με λίγο κρασί και ρίχνεις μπόλικο κάρυ, λίγη κανέλα και ροζ πιπέρι, και τα αφήνεις να πάρουν όλα μια βράση. Μετά ρίχνεις το σπανάκι, παίρνει και αυτό βράση και όταν αρχίζει πια να ψήνεται καλά το κοτόπουλο, ρίχνεις γάλα καρύδας και το αφήνεις λίγο ακόμα, αλλά με προσοχή να μην ξεραθεί το κοτόπουλο. Πρέπει να παραμείνει ζουμερό! Το σερβίρεις με μπασμάτι.
Μου αρέσει να ψωνίζω από τη γειτονιά μου τη Νέα Σμύρνη γιατί όταν είσαι πελάτισσα σε γνωρίζουν και σε προσέχουν. Πηγαίνω στο «Ναραγιένα», ένα βιολογικό κατάστημα, έχω το χασάπη της γειτονιάς μου και για τα υπόλοιπα πηγαίνω στο Βασιλόπουλο κοντά στην πλατεία. Δεν παίρνω πράγματα που δεν θα χρησιμοποιήσω και όταν χρειάζομαι πολλά θα κάνω λίστα. Εκεί όμως που πάντα υποκύπτω είναι στα αλλαντικά: μ` αρέσει πολύ το σαλάμι αέρος. Παίρνω το πικάντικο Υφαντής, το Θάσου δεν το προτιμώ, αντίθετα μου αρέσει ένα γερμανικό με πιπέρι γύρω –γύρω, τα Εν Ελλάδι της Creta Farm τα καπνιστά αλλά και ένα foue γαλλικό – μπέικον και προσούτο δεν παίρνω συχνά αλλά μπορεί να κολλήσω κατά καιρούς με ένα υλικό. Τώρα θέλω να αρχίσω να φτιάχνω μπρουσκέτες! Εκεί κοντά στο studio μου στη Μακρυγιάννη, είναι το Ιταλικό Aglio, Olio e Peperoncino που κάνει κάτι φοβερές και έχω ζηλέψει.
Είμαι λίγο μυστήρια με το φαγητό! Μπορεί να με δεις να μην τρώω φρούτα και ξαφνικά να φάω μια φλασιά και να τρώω πάρα πολλά. Τώρα ας πούμε το ψυγείο μου είναι γεμάτο από πορτοκάλια –αν και δε μου αρέσουν αλλά μου τα έστειλε η μαμά μου- ανανά εισαγωγής και μήλα. Αυτά είναι τα φρούτα που τρώω. Και από λαχανικά, μπρόκολο! Κατά τα άλλα το ψυγείο μου έχει τα βασικά: αυγά, βούτυρο Lurpak, γάλα και λουκάνικα! Πολλά λουκάνικα . Ξιδάτα από την Κρήτη, με πράσο από τα Τζουμέρκα, με πορτοκάλι από την Κάρυστο. Τα βάζω στη κατάψυξη να μη χαλάνε, τα κόβω κομμάτια και τα ψήνω. Έχω εμμονή με τα χωριάτικα λουκάνικα όπως και με τον ξινόχοντρο, το οποίο αν το βράσεις σε ζωμό από χοιρινό είναι καταπληκτικός! Στην Κρήτη τον κάνουμε πολύ συχνά έτσι και συνοδεύουμε με αυτό το χοιρινό. Από την άλλη δεν μπορώ να φάω πατσά! Προσπάθησα μια φορά στην κρεαταγορά αλλά δεν τα κατάφερα. Οι γεύσεις μου είναι καυτερές, πικάντικες, ινδικές και εξωτικές. Όταν βρίσκομαι στο σπίτι μου, στη Ν. Σμύρνη παραγγέλνω από το Noodle bar, τα noodles με τσίλι και κάτι spicy σούπες που μου αρέσουν. Όταν είμαι στο studio μπορεί να παραγγείλω delivery από το Kalamaki Bar στη Δράκου. Έχει εκπληκτικά καλαμάκια- ακόμα και μοσχαρίσιο καλαμάκι που δεν βρίσκω- και τα μαρινάρει με κάτι σάλτσες ιδιαίτερες.
Ωραία πικάντικα και μη, πιάτα βρίσκω και στο Aglio, Olio e Peperoncino –μου αρέσουν τα μακαρόνια με porcini και το τιραμισού- αλλά και στο «Ραντεβού», ένα ρακάδικο στα Πετράλωνα που κάνει μία υπέροχη ομελέτα με παστουρμά και σουτζούκι κι έχει και καλή ρακή. Και επειδή έχω μέτρο σύγκρισης τη ρακή που φτιάχνει ο πατέρας μου, το εννοώ ότι είναι καλή γιατί ρακή καλή δεν βρίσκεις εύκολα. Προχθές επίσης έφαγα στο «Ζάχαρη και Αλάτι», στα Εξάρχεια ένα πολύ νόστιμο κοκκινιστό κοτόπουλο με πουρέ, που στη σάλτσα του είχε αστεροειδή γλυκάνισο. Υπέροχο!
Το φαγητό μου αρέσει να το συνοδεύω με κόκκινο κρασί. Όχι πώς ξέρω από ετικέτες. Μόνο το κρασί του πατέρα μου αναγνωρίζω. Μ` αρέσει όμως να με πηγαίνει κάποιος που ξέρει σε εστιατόρια με καλό κρασί και να με κατευθύνει. Αλλά δεν συγκρατώ ετικέτες για να μπορώ να κρίνω. Μ` αρέσει, το πίνω αλλά μέχρι εκεί.
Σε ένα εστιατόριο εκτιμώ πρωτίστως το καλό φαγητό. Για μένα αν είναι καλό το φαγητό, είναι καλή και η ατμόσφαιρα. Όσον αφορά στην εξυπηρέτηση δεν την παρατηρώ πολύ! Στο Αglio, olio ας πούμε καθυστερούν αλλά δεν με νοιάζει, γιατί έχει καλό φαγητό και επειδή φτιάχνονται όλα επιτόπου. Άλλωστε το δηλώνουν και οι ίδιοι ότι υπάρχει πιθανότητα να καθυστερήσουν όποτε το ξέρεις από πριν. Δεν πηγαίνω συχνά σε εστιατόρια, θέλω να πάω σε μερικά που ακούω ότι είναι καλά αλλά είτε δεν προλαβαίνω είτε είναι ακριβά. Αν ήταν κύριο μου μέλημα να πηγαίνω κάθε μέρα σε εστιατόριο να τρώω gourmet ίσως και να με επηρέαζε η κρίση... Ακόμα, ίσως και γι`αυτό, δεν μου έχει χτυπήσει την πόρτα. Ο κόσμος πλέον, όπως και στο design, έτσι και στην κουζίνα, κρίνει, επιλέγει, μαθαίνει. Γι` αυτό και τα εστιατόρια έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Στο παρελθόν όσες φορές είχα πάει σε καλά εστιατόρια στην Ελλάδα, έτρωγα υποτίθεται gourmet και είχα απογοητευτεί... δεν ήταν καλά δεμένες οι γεύσεις ... Τώρα τα πράγματα άλλαξαν και όσα πριν από 20 χρόνια ήταν ξένα για μας, τώρα έχουμε εντρυφήσει σ` αυτά. Θυμάμαι όταν ήμουν φοιτήτρια στο Λονδίνο δούλευα σε ένα gourmet εστιατόριο, το Est και είχα φάει το ωραιότερο ριζότο. Με λάδι τρούφας και μανιτάρια. Ήταν τέλειο!
Εγώ βέβαια θεωρώ gourmet τη φασολάδα ή τη φάβα με τη ρέγκα! Τρελαίνομαι! Gourmet για μένα ήταν το χοιρινό ή το αρνί με πατάτες που έφτιαχνε το 15αυγουστο όταν ήμουν μικρή η γιαγιά η Μαρία στο σπίτι της στην Ιεράπετρα. Το έστελνε στο φούρνο και πήγαινε ο παππούς με το ποδήλατο και το έπαιρνε. Έπειτα καθόμασταν όλοι μαζί κάτω από την κληματαριά και τρώγαμε. Gourmet επίσης για μένα είναι και οι ντολμάδες με κολοκυθοανθούς ή οι μυζηθρόπιτες της γιαγιάς. Και βέβαια το πιο gourmet πρωινό που μου έφτιαχνε; Μέλι με λάδι πάνω στο ψωμί! Αθάνατη κρητική κουζίνα»!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση