H Μέρα μου στο Πιάτο: Βίκυ Παπαδοπούλου

22 Μαΐου 2013
Μικαέλα Θεοφίλου

Υπερταλαντούχα και ψαγμένη η όμορφη ηθοποιός Βίκυ Παπαδοπούλου συνεχίζει τις παραστάσεις  στο υπόγειο του Θέατρου Τέχνης στο έργο "Η Μέθοδος Γκρονχολμ" μέχρι τις 2 Ιουνίου  ενώ ετοιμάζεται στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών να συμμετάσχει στην "Αντιγόνη¨ που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Νατάσα Τριανταφύλλη στο Μουσείο Μπενάκη  από 19 Ιουνίου μέχρι 7 Ιουλίου μαζί με άλλους εξαίρετους ηθοποιούς όπως τη Λένα Παπαληγούρα, το Λάζαρο Γεωργακόπουλο, τη Λυδία Φωτοπούλου, τον Ορφέα Αυγουστίδη κ.α. Η Βίκυ όμως είναι ψαγμένη και στον τρόπο που τρώει. Είναι vegan! Kαι μας εξηγεί γιατί αποφάσισε να το κάνει, τί τρώει, ποια συνταγή είναι η αγαπημένη της αλλά και ποιο θα ήθελε να είναι το τελευταίο της γεύμα πάνω στη γη.

«Σηκώνομαι μετά τις 8.30 για να φτιάξω τον καφέ μου, να κόψω τα φρούτα μου και να απολαύσω μαζί με τα αμύγδαλά στο πρωινό μου στη βεράντα μου που βλέπει στο ρέμα του Χαλανδρίου.  Ο λόγος που το πρωινό μου είναι αυτό είναι ότι εδώ και 3-4 χρόνια εχω γίνει vegan,  οπότε δεν τρώω επεξεργασμένα προιόντα, τίποτα ζωικό και βέβαια ούτε κρέας.
Αυτό που με έκανε να υποκύψω στη γοητεία της χορτοφαγίας, ήταν ένα ταξίδι μου στο Μπόντρουμ στην Τουρκία. Εκεί επισκέφτηκα το Detox Centre Lifeco για να αποβάλλω τοξίνες, όπου μπήκα στη διαδικασία να κάνω μια διατροφή πολύ συγκεκριμένη κάνοντας παράλληλα και διακοπές. Όταν επέστρεψα έπρεπε να αρχίσω να τρώω βραστά λαχανικά πολύ αργά. Γενικά με το κρέας δεν είχα ποτέ πολύ καλή σχέση και διαβάζοντας πάρα πολλά βιβλία σχετικά με αυτήν την αλλαγή του τρόπου διατροφής και βλέποντας τα καλά και τα κακά του να είσαι vegan ξεκίνησα να διατρέφομαι έτσι, σα δοκιμή. Γιατί δεν είναι για όλους... Έκανα όλες τις ιατρικές εξετάσεις και ήξερα ότι τουλάχιστον θα μπορούσα να τη δοκιμάσω για κάποιο διάστημα. Όσο περνούσε ο καιρός λοιπόν, και κάνοντας τη διατροφή διαπίστωσα ότι ήμουν πιο ήρεμη, το δέρμα μου και τα μάτια μου ήταν πιο λαμπερά και αισθανόμουν καλύτερα με τον εαυτό μου. Έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω αυτήν την διατροφή όσο αισθανόμουν καλά. Μετά πέρασαν τα χρόνια και τώρα δε θέλω να την αλλάξω. Εντάξει, θα κάνω την εξαίρεσή μου και μπορεί το καλοκαίρι να φάω ένα ψαράκι, αν βρω φρέσκο. Δεν θα φάω όμως ποτέ και για κανένα λόγο αχινούς και πεταλίδες. Είπαμε μ` αρέσει η θαλασσίλα αλλά όχι τόσο πια...  Για να επιστρέψω ωστόσο σ` αυτά που σας έλεγα για τη χορτοφαγική διατροφή, θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι φανατισμένη. Αν δω ότι δεν μπορώ να τη συνεχίσω κάποια στιγμή, θα αλλάξω διατροφή. Επειδή πάντως όλοι με ρωτάνε πώς μπόρεσα να κόψω ακόμα και το αυγό ή το τυρί, πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν πολλές τροφές που έχουν τις ίδιες θρεπτικές αξίες και βέβαια διαπίστωσα ότι όσο λιγότερο επεξεργασμένη είναι μια τροφή, τόσο πιο νόστιμη είναι και τόσο πιο πολύ νιώθεις την κάθε γεύση ξεχωριστά. Και σας το λέει ένας άνθρωπος που πριν από 3 χρόνια έτρωγε πίτσες, χάμπουργκερ και  junk food.  Εγώ συνιστώ ανεπιφύλακτα την χορτοφαγία σε όλους όσοι έχουν αποφασίσει ότι θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους.
Αγοράζω λοιπόν και καταναλώνω προιόντα που αγοράζω από τις βιολογικές λαικές στο Ψυχικό ή στην Κηφισιά και τα βιολογικά καταστήματα. Επειδή μάλιστα μου αρέσει το χαρούπι στη γλυκιά του εκδοχή, από εκεί λατρεύω να παίρνω την χαρουπολάτα. Είναι σοκολάτα από χαρούπι! Είναι πεντανόστιμη! Όπως μου αρέσουν πολύ και τα γλυκά παξιμάδια χαρουπιού. Μετά το πρωινό η μέρα μου ξεκινάει εκτός σπιτιού. Συνήθως οι υποχρεώσεις μου είναι επαγγελματικές και αφορούν σε πρόβες για θέατρο ή γυρίσματα. Το βράδυ σίγουρα θα βρίσκομαι στο σπίτι κάποιων φίλων για να αποφορτιστώ από την πίεση της ημέρας. Στο ενδιάμεσο αν με πιάσει η πείνα θα περάσω από κάποιο φούρνο να πάρω κάτι που εμπίπτει στον τρόπο που διατρέφομαι ή θα έχω μαζί μου μια μπάρα δημητριακών από τα βιολογικά. Αν βρίσκομαι στο Χαλάνδρι θα περάσω για καφέ από το Σπόρο, ένα πολύ χαριτωμένο café σε μία στοά, όπου βρίσκω και πολύ ωραίους χυμούς. Αν πάλι είμαι στο κέντρο θα πάω να τσιμπήσω στο Avocado στη Νίκης, που έχει και vegan πιάτα για μένα. Εκεί παίρνω συνήθως μια πικάντικη ινδική σούπα με ρεβύθια, μου αρέσει το χούμους του και η vegan πίτσα που έχει με αβοκάντο και μια πεντανόστιμη σπανακόπιτα χωρίς τυρί φυσικά.  Επίσης πηγαίνω και στο Τσάι, ένα πολύ χαριτωμένο bistro στη Σούτσου στο Κολωνάκι, όπου εκτός από τις ποικιλίες τσαγιού και τα υπέροχα γλυκά του, έχει και κάποια πιάτα πολύ νόστιμα όπως μακαρόνια με τρίχρωμες πιπεριές.
Οπουδήποτε και να πάω θα βρω κάτι να φάω, φτάνει οι σερβιτόροι να είναι ευγενικοί, να μη νιώθω ότι βαριούνται να με εξυπηρετήσουν. Η αγένεια με σκοτώνει σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να σηκωθώ να φύγω, και να μην φάω.
Βέβαια μαγειρεύω και εγώ. Συνήθως μαγειρεύω από το βράδυ για την επόμενη μέρα, όσπρια ή ρύζι ή βραστά λαχανικά και τα παίρνω σε τάπερ μαζί μου. Αυτά είναι κάποια γρήγορα φαγητά. Ως vegan έχω ανακαλύψει πάρα πολλές συνταγές. Κάποια από αυτές που δεν κάνω πολύ συχνά είναι το burger λαχανικών. Όπως  καταλαβαίνετε ως vegan δεν μπορώ να φάω burger, πράγμα που ήταν αγαπημένη μου συνήθεια όταν ήμουν κρεατοφάγος και κάποιες συνήθειες δεν μπορεί κανείς να τα απολαύσει εύκολα. Τώρα λοιπόν όταν θέλω να απολαύσω μια τέτοια λιχουδιά, φτιάχνω ένα vegan burger με μία συνταγή που βρήκα στο Internet από το site www.theveganlady.com όπου μία τύπισσα μαγειρεύει στη φύση χορτοφαγικές συνταγές και ό,τι της περισσεύει το πετάει στο χώμα γιατί το θεωρεί καθαρό λίπασμα. Εκεί λοιπόν βρήκα την συνταγή για burger από πατάτα, μαϊντανό, κρεμμύδι, και μυρωδικά τα οποία πλάθω σε μπιφτέκι και το βάζω στο φούρνο μαζί με μια πιπεριά Φλωρίνης από δίπλα. Όταν γίνει το μπιφτέκι το τοποθετώ επάνω σε μαύρο ψωμί, με λίγη πιπεριά, ροδέλες ωμού κρεμμυδιού και ένα ψητό πλευρώτους για να το καπακώσω. Όσο για τη σος, είναι λίγο λάδι με λεμόνι, πιπέρι και ελάχιστο αλάτι. Είναι εύκολο και πολύ χορταστικό. Όταν πάλι θέλω την... παρηγοριά και τη χαλαρότητα μιας γεύσης θα φάω μαύρο ψωμί με guacamole, γιατί λατρεύω το αβοκάντο, τόσο που μπορώ να καταναλώσω και 6 την ημέρα. Δεν το κάνω απλά για ευνόητους λόγους...

Δεν πηγαίνω μόνο στα βιολογικά όμως για ψώνια. Πηγαίνω και στα κανονικά σούπερ μάρκετ. Όπου όμως και αν βρεθώ, αυτό που θα με κάνει να ξεφύγω από τη λίστα με τα ψώνια είναι το πόσο πολύ πεινάω όταν ψωνίζω... Όταν πεινάω, θα με πιάσει η λαιμαργία και θα θέλω να τα φάω όλα. Οπότε θα πάρω και 10 πράγματα παραπάνω. Αν είμαι χορτάτη θα τηρήσω τη λίστα μου κανονικά. Όπως καταλαβαίνετε προτιμώ να πηγαίνω χορτάτη, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Το ψυγείο μου έχει συνήθως  πράγματα με τα οποία έχω εμμονή. Αν μάλιστα ανοίξετε τώρα το ψυγείο μου θα βρείτε οπωσδήποτε κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης και λεμόνια –χωρίς τα οποία δεν μπορώ να ζήσω -, κολοκυθάκια και χυμό από ρόδι «Ζωή», πορτοκάλια και ξινόμηλα, μπύρες για τους φίλους όχι για μένα, ελιές, βασιλικό πολτό, ξινό νερό Φλωρίνης και ένα πεπόνι. Ξέρω τι θα πείτε... Ότι από αυτά που έχει το ψυγείο μου δεν παχαίνει τίποτα.  Όμως επειδή τρώω πολλούς ξηρούς καρπούς, παίρνω και λιπαρά. Όμως παίρνω καλά λιπαρά. Και μπορείς εύκολα να παχύνεις με αυτήν την διατροφή. Αν για παράδειγμα φάω ένα πακέτο αμύγδαλα, μπορεί να πάρω περισσότερες θερμίδες από το αν έτρωγα μία μπριζόλα.
Δεν μου λείπουν οι μαμαδίστικες γεύσεις γεμάτες ζωικά συστατικά και κρέας, όμως όταν μυρίζω ακόμα και σήμερα το εξαιρετικό παστίτσιο της γιαγιάς μου, με πάει στα παιδικά μου χρόνια, στις καλοκαιρινές διακοπές στην Πάτμο. Τότε μύριζα από την πόρτα το παστίτσιο της και οι επόμενες κινήσεις ήταν οι εξής: ένα χαμόγελο, και μετά ένα κομμάτι παστίτσιο και βουρ στο μπαλκόνι για να το φάω με θέα τη Σκάλα της Πάτμου. Άλλη μυρωδιά που με ταξιδεύει στο χρόνο είναι η πίτσα της μαμάς μου. Αμέσως μου έρχεται η εικόνα να την τρώμε Κυριακή βράδυ, μαζεμένοι όλοι στο σαλόνι. Η μαμά μου είναι εξαιρετική στα αλμυρά και η θεία μου στα γλυκά. Όταν μυρίζω ακόμα και σήμερα λοιπόν την lemon pie της, με την μυστική συνταγή του παππού μου που είχε εστιατόριο στην Αυστραλία, πάντα μου θυμίζει γιορτή, γιατί πάντα τότε την έφτιαχνε.

Και από το ταξίδι στο χρόνο ταξιδεύω μαζί σας μέχρι τη Βαρσοβία, στην παλιά πόλη και σε ένα εστιατόριο που  θύμιζε κανονικό σκηνικό του 16ου αιώνα με βαριά έπιπλα και πολυελαίους. Εκεί λοιπόν έφαγα έναν εξαιρετικό σολωμό με σος σαμπάνιας. Δεν μπορώ να σας περιγράψω για τι είδους γεύση μιλάμε. Ήταν τόσο συγκλονιστική γεύση, που πήγα καπάκι την επόμενη μέρα, για να ξαναφάω το ίδιο πιάτο.

Όταν βγαίνω έξω για ποτό αλλά και κάποιες φορές με το φαγητό μου μού αρέσει να πίνω κρασί. Κόκκινο το χειμώνα, λευκό το καλοκαίρι. Αγαπημένη μου ετικέτα ωστόσο είναι το Chateau Julia το κόκκινο του Κτήματος Λαζαρίδη . Δεν πίνω πάντως πολύ και γι` αυτό δεν βγαίνω και πολύ. Ή μάλλον ... αντίθετα. Δεν βγαίνω πολύ για να μην πίνω. Αν ωστόσο βγω θα κινηθώ στα όρια της πλατείας Καρύτση, άντε μέχρι το Tσιν Τσιν στα Εξάρχεια. Το καλοκαίρι μου αρέσει και του Ψυρρή. Μπορεί να περάσω μια βόλτα από το Transistor. Σε όλα αυτά πάντα παραγγέλνω ή κρασί ή ανθρακούχο νερό με μία φέτα λεμόνι. Βέβαια τα Χριστούγεννα το μόνο που μου αρέσει να πίνω είναι το Gluhwein όπως το φτιάχνει η μαμά μου, γιατί αυτή η μυρωδιά είναι γεμάτη ζεστασιά και πολύ όμορφα συναισθήματα.

Έντονα συναισθήματα μου βγάζει και η εικόνα που έχω για το τελευταίο μου γεύμα πάνω στη γη. Το έχω αποφασίσει εδώ και καιρό και αφού έχω αλλάξει πολλές γνώμες:  Αυγά με μπέικον, ψωμί και τυρί. Δηλαδή ό,τι δεν τρώω αυτή τη στιγμή και  με όλη τη χοληστερίνη σε ένα και μόνο πιάτο για να ακυρώσω όλη αυτήν την υγιεινή ζωή που κάνω τώρα...»

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση