«Η μόνη στιγμή της ημέρας που έχω δική μου, που την αφιερώνω στον εαυτό μου είναι το πρωί. Το πολύ πρωί. Έτσι γύρω στις 7.30 πάω στο στάδιο και κάνω γυμναστική και ποδήλατο με ένα φίλο μου γυμναστή. Μετά γυρίζω σπίτι και ετοιμάζομαι για την δουλειά. Πρωινό θα πάρω όταν έρθω στην δουλειά μου. Συνήθως πίνω ένα χυμό πορτοκάλι, δύο αυγά βραστά ή φρούτα. Αναλόγως τι μου κάνει κέφι, αυτό και θα φάω γύρω στις 10 το πρωί μετά τη γυμναστική μου. Δεν παραγγέλνω κάτι απ` έξω αλλά αν θελήσω υπάρχει ένα café κοντά στο κομμωτήριο απ` όπου παίρνω φρούτα και μέλι για πρωινό. Αλλιώς έχω τα δικά μου φρούτα και βάζω μέλι από το χωριό. Δεν είναι ότι προσέχω τη διατροφή μου, τρώω τα πάντα, είμαι... παμφάγο, απλά μου αρέσει να δίνω έμφαση στην ποιότητα του φαγητού μου. Α, ναι! Το μόνο που δεν τρώω είναι η φέτα και οι ελιές.
Στο κομμωτήριο όμως όλοι προσέχουν τη διατροφή τους. Έτσι στο ψυγείο εκεί, θα βρεις φρούτα, χυμούς και υλικά για τοστ. Στο σπίτι όμως θα βρεις κυρίως βιολογικά προϊόντα από λαχανικά και φρούτα μέχρι γάλα αμυγδάλου και φουντουκιού και βιολογικό λάδι αλλά και τις σοκολάτες των παιδιών μου. Αν με πιάσει υπογλυκαιμία θα «χτυπήσω» καμία δική τους ΙΟΝ Αμυγδάλου. Η γυναίκα μου, η Aurora, το ψάχνει πολύ, ψωνίζει κυρίως από καταστήματα με βιολογικά όπως το Eva`s Heaven organic store. Αυτό που πραγματικά όμως πρέπει να εκθειάσω είναι οι μαγειρικές της ικανότητες. Μαγειρεύει καταπληκτικά και ... έτσι με κερδίζει!
Αγαπημένη μου συνταγή της είναι το Beef Wellington. Δεν θα μαρτυρήσω όμως τη συνταγή της, πρώτον, γιατί θέλω να την τρώω μόνον εγώ και δεύτερον γιατί δεν... την ξέρω. Εγώ, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω να μαγειρεύω γι` αυτό και επαφίεμαι στη μαγειρική δεινότητα της Aurora, τα πιάτα της οποίας μπορώ να τα απολαύσω μετά τις 7 το βράδυ. Λόγω δουλειάς δε προλαβαίνω να φάω μεσημεριανό. Αν ωστόσο δεν έχει μαγειρέψει κάτι, θα πάμε στο απόλυτα αγαπημένο μας εστιατόριο στη «Ράτκα» όπου λαχταράω να φάω το απλά καταπληκτικό καβούρι σαλάτα. Αν μείνουμε σπίτι μπορεί να παραγγείλουμε από το «Γκιόνα», κοτόπουλο με κάρυ που το κάνει πάρα πολύ ωραία. Γενικά μου αρέσουν τα εξωτικά φαγητά. Κυρίως η ταϋλανδέζικη κουζίνα την οποία απολαμβάνω στο εξωτερικό και η γιαπωνέζικη γιατί ανακαλύπτω πάντα νέες γεύσεις.
Λατρεύω όμως και τη βραζιλιάνικη picanha. Την καλύτερη την έχω φάει στο εστιατόριο Figueira στο Σάο Παόλο. Είναι κρέας και για την ακρίβεια ένα μέρος από κιλότο μοσχαριού που το ψήνουν, το ψιλοκόβουν φέτες και το σερβίρουν με χοντρό αλάτι. Αυτή είναι και η πιο πρόσφατη γευστική μου εμπειρία.
Τώρα που καλοκαιριάζει περιμένω να πάμε πώς και πώς στην Αντίπαρο όπως κάθε χρόνο για να δοκιμάσουμε, μεταξύ άλλων, για μία ακόμη χρονιά την ωραιότερη πίτσα του κόσμου από τον Ιταλό. Απλά δεν υπάρχει. Εγώ συνήθως παραγγέλνω την πίτσα Puccini. Θα μου πείτε πας στην Αντίπαρο και αντί να πας σε μια ταβέρνα να φας ψάρι, πας για πίτσα; Αν θέλω να φάω ψάρι, μου το φτιάχνει καταπληκτικά η ... προσωπική μου σεφ, η γυναίκα μου και εγώ αφήνομαι στις γαστρονομικές της διαθέσεις.
Γενικά μου αρέσει το φαγητό μου να το συνοδεύω με κρασί. Τον τελευταίο καιρό έχω μια έφεση στα ελβετικά κρασιά, κυρίως τα λευκά ενώ μετά το φαγητό μου αρέσει πάντα να πίνω ένα dessert wine. Ένα Vinsanto Σαντορίνης, ας πούμε.
Όταν βγαίνω, όμως, το βράδυ θα πιω σαμπάνια, αυτό είναι το αγαπημένο μου ποτό. Μπορεί μάλιστα να τη συνοδεύσω με ένα πούρο Cohiba Behike 56 που τα απολαμβάνω σε ιδιαίτερες στιγμές ή τα Short Churchill που τα έχω για καθημερινά, γιατί δεν καπνίζω καθόλου τσιγάρα. Τα παραγγέλνω από το φίλο μου τον Κώστα, τον... πουρά (Casa del Habano, Νέο Ψυχικό). Είναι κάτι σαν τον μανάβη για μένα».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση