Η ημέρα μου στο πιάτο: Τζένη Μπότση

05 Οκτωβρίου 2011
Μικαέλα Θεοφίλου

Τη γνωστή ηθοποιό φέτος θα τη δούμε μαζί με τον Μέμο Μπεγνή, τον Δημήτρη Βλάχο και 2 νέες συναδέλφους της σε ένα μουσικό σχήμα  και σε ένα  καινούριο χώρο στην Ιερά Οδό. Εμείς –μια μέρα πρόβας-κρυφοκοιτάξαμε το γαστρονομικό της ημερολόγιο και μάθαμε τις συνήθειες της, τις αγαπημένες της συνταγές και τα... μυστικά για το καλό τσίπουρο... Χικ!

«Ξυπνάω κατά τις 9μιση -10 και πίνω γάλα ΝΟΥΝΟΥ Family το πράσινο και τρώω δημητριακά  τα Fitness της Nestle.  Καφέ ρίχνω μέσα στο γάλα μου λίγο. Παρόλο που δεν φαίνεται από την πρωινή μου συνήθεια, είμαι λάτρης του καφέ. Όταν είμαι στο κέντρο πηγαίνω στο Jimmy`s στην Βαλαωρίτου και πίνω εκεί τον καφέ μου. Mου αρέσει πάρα πολύ ο καφές που φτιάχνουν εκεί. Είναι καλοφτιαγμένος, καταλαβαίνω όλη τη γεύση του καφέ και τη μυρωδιά και βέβαια χωρίς καθόλου ζάχαρη. Συνήθως πίνω σκέτο espresso Illy.

Αν έχω πολλές δουλειές εκτός σπιτιού είναι μια πολυτέλεια να γυρίσω σπίτι και να μαγειρέψω οπότε δεν τρώω στο σπίτι. Αν φάω έξω το μεσημέρι θα προσπαθήσω να είναι πρωτεϊνη με σαλάτα, δεν θα πάρω μαγειρευτό έξω. Γενικά δεν είμαι λάτρης των λεγόμενων «βρώμικων» γιατί σιχαίνομαι πολύ, αλλά σουβλάκι θα φάω. Παίρνω συνήθως από εκεί που μυρίζει πιο ωραία και ανάλογα με την περιοχή που βρίσκομαι. Με πάει η μυρωδιά... σαν τα σκυλάκια.

Μαγειρεύω πολύ επειδή είμαι καλοφαγού και θέλω να ελέγχω εγώ την ποιότητα του φαγητού.  Αγαπώ τα πιο σύνθετα φαγητά όμως γενικά δεν μαγειρεύω με λάδι –αυτό το έχω πάρει από την μητέρα μου- γιατίι η έντονη γεύση του λαδιού δεν μου αρέσει. Όπως και δεν μου αρέσουν καθόλου τα τηγανιτά και σιχαίνομαι τη λίγδα που αφήνει το μπέικον στο λαιμό, αλλά μπορώ να τρελαθώ μπροστά σε ένα σακουλάκι κλασικά πατατάκια Τsakiris. Υποκλίνομαι.

Όταν μαγειρεύω για φίλους θα κάνω  μακαρόνια, είτε με φασκόμηλο ή με καραμελωμένα κρεμμύδια, αυτά είναι τα 2 top γρήγορα πιάτα μου. Η συνταγή με το φασκόμηλο είναι πάρα πολύ απλή:  Την ώρα που βράζει η κόκκινη σάλτσα για τα μακαρόνια,  βάζουμε μέσα να βράσει και ένα κλωναράκι φασκόμηλο. Αυτό είναι όλο. Παίρνει μια υπέροχη μυρωδιά που μυρίζει όλο το σπίτι.  Το ίδιο απλή είναι και  η συνταγή με τα καραμελωμένα κρεμμύδια: καραμελώνουμε τα κρεμμύδια και ρίχνουμε λίγη κρέμα γάλακτος light ίσα για να δέσει και προσθέτουμε τυρί ρικότα. Το έφαγα έξω, μου άρεσε πολύ και από τότε το μαγειρεύω.  Δεν παραγγέλνω συνήθως από delivery. Για να παραγγείλω σημαίνει ότι έχω παρέα στο σπίτι οπότε θα δώσω το μενού να διαλέξουν εκείνοι. Αν αποφασίσω να βγω έξω για φαγητό θα προτιμούσα  μια μεγάλη περίεργη σαλάτα ή να πάω να φάω sushi  στο Inbi στο Κολωνάκι που δεν μπορώ να το κάνω σπίτι. Αρνούμαι βασικά να μάθω να κάνω sushi για να υπάρχει μια κουζίνα που απλά δεν την ξέρω.  Αγαπώ και το μεξικάνικο αλλά γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πιάτα και διαφορετικές κουζίνες.

Η κουλτούρα μου στα ψώνια από το σούπερ μάρκετ είναι απλά οργανωτική. Πάω στον Μαρινόπουλο μία φορά την εβδομάδα και αφού γράψω σε λίστα  τι έχω να ψωνίσω.  Δεν μου αρέσει να πηγαίνω και να έρχομαι, θέλω να είμαι οργανωμένη  γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου και δεν υποκύπτω σε κανέναν gourmet πειρασμό. Ωστόσο τρελαίνομαι για τις λαϊκές αγορές. Πηγαίνω σ`αυτήν στο Μαρούσι και ψωνίζω από κει  φρούτα, λαχανικά και αν βρω φρέσκο ψάρι. Είμαι και του ψαριού και του κρέατος. Νομίζω ότι το ψάρι κονταροχτυπιέται με το κρέας για το τι μου αρέσει περισσότερο. Από ψάρια συνήθως τρώω τσιπούρα εντελώς σκέτη, χωρίς λαδολέμονο, γιατί θέλω να νιώθω ότι τρώω ψάρι.

Είμαι λάτρης του τυριού. Δεν υπάρχει τυρί που να μη μου αρέσει. Τώρα στο ψυγείο μου όμως υπάρχουν μόνον φέτες του τοστ Fina, γαλοπούλα Creta Farm 0-3%, γάλα και φέτες Ψίχα τοστ- γιατί αύριο θα πάω σούπερ μάρκετ.

Το ντουλάπι μου έχει πάντα μακαρόνια Barilla γιατί μπορεί να έρθει κάποιος φίλος και θέλω να έχω κάτι να μαγειρέψω, ρύζι μπασμάτι, κριθαράκι... Κάνω μια πολύ ωραία συνταγή με κριθαράκι: το βράζω και όπως είναι έτσι με το νερό, βάζω μέσα κατίκι Δομοκού και ζαμπόν και γίνεται πολύ ωραίο και πολύ light -η διατροφολόγος μου το είπε αυτό το μυστικό.  Επίσης στο ντουλάπι μου υπάρχουν πάντα μανιτάρια κονσέρβα, καλαμπόκι, κουβερτούρα της Nestle γιατί κάνω ένα καταπληκτικό  και εύκολο σουφλέ σοκολάτας. Επίσης κάνω και μια εύκολη πορτοκαλόπιτα συνήθως το καλοκαίρι. Αυτά τα δυο είναι τα καλά μου γλυκά.

Για να καταλάβετε πόσο εύκολο είναι το σουφλέ σοκολάτας: βάζουμε όλα μαζί και χτυπάμε, 5 αυγά, 1 ποτήρι ζάχαρη άχνη, μισό φλιτζάνι του καφέ κονιάκ και βανίλια- εγώ βάζω δύο βανίλιες. Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε ένα πακέτο βούτυρο Lurpak με 200γρ κουβερτούρα Νestle και 250γρ Υγείας Παυλίδη και τα ανακατεύουμε μέχρι να λιώσουν. Αυτό το ρίχνουμε μέσα στο μίγμα που έχουμε φτιάξει ήδη και στο τέλος χτυπάμε μαζί ενάμιση ποτήρι αλεύρι σκληρό. Βάζουμε το μείγμα στο ταψί και με 14 λεπτά ψήσιμο μόνο στους 250 βαθμούς είναι έτοιμο. Συνοδεύεται εξαιρετικά με παγωτό καϊμάκι ή με κρέμα γάλακτος. Φτιάχνω  και σοκολατόπιτα και τη συγκρίνω με αυτή που παίρνω από το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο το La Durée, στο Χαλάνδρι. Είναι πολύ ωραία και του ζαχαροπλαστείου  η δικιά μου όπως είχε πει και η βαφτιστήρα μου κάποτε όταν ήταν μικρή είναι πολύ καλύτερη γιατί έχει και πολύ κόπο.

Μου αρέσουν τα γλυκά αλλά διαλέγω αυτό που θα φάω ανάλογα με το τι έχω φάει πριν. Μου αρέσει η γεύση της σοκολάτας, όχι όμως και οι πάστες. Όταν είμαι στην Ικαρία θα φάω και ένα σιροπιαστό. Μου αρέσουν πάρα πολύ και τα ξινά γλυκά όπως το lemon pie ή το cheese cake με βύσσινα.

Το βράδυ προσπαθώ να τρώω κάτι ελαφρύ αλλά δεν το καταφέρνω πάντα γιατί και λόγω της δουλειάς είναι ένα κοινωνικό γεγονός να βγούμε και να φάμε μετά.  Και τώρα  μετά τις πρόβες λέμε «δεν πάμε να πιούμε μια μπύρα»;  Και η μπύρα δεν πάει σκέτη. Μπορεί να λέμε «πάμε για μπύρες» αλλά εγώ δεν πίνω μπύρα. Γενικά δεν συνοδεύω το φαγητό μου με αλκοόλ. Πάντως τώρα που είμαστε στο Γκάζι για τις πρόβες, έχουμε την πολυτέλεια να πηγαίνουμε στα καλύτερα εκεί. Εμένα το Gazi College είναι το αγαπημένο μου. Εκεί παίρνω συνήθως μια υπέροχη σαλάτα με ρόδι και φρούτα- μου αρέσουν οι σαλάτες που έχουν και φρούτα μέσα. Μου αρέσει  που έχει εξελλιχθεί τόσο καλά ελληνική εστιατορική σκηνή, έχω την τύχη μάλιστα να είναι κοντά στο σπίτι μου το καλύτερο για μένα εστιατόριο, το «Άνετον» του Βασίλη Καλλίδη. Από εκεί παίρνω ότι μου πουν. Έχει πάντως υπέροχο ψάρι. Τόσα χρόνια είναι από τα λίγα που διατηρεί την ποιότητα του τόσο ψηλά.  Αν κάτι με προβληματίζει πάντως με το θέμα της γεύσης είναι ότι έχει γίνει μόδα. Η γεύση δεν είναι μόδα, είναι αίσθηση.

Λατρεύω το τσίπουρο. Το πίνω όπου το βρω, χωρίς γλυκάνισο. Τώρα βέβαια είμαι και πολύ επηρεασμένη από τις καλοκαιρινές διακοπές που ναι μεν έχω επιστρέψει αλλά η ψυχή μου είναι ακόμα στην Ικαρία από όπου και κατάγομαι.

Εκεί, το κρασί είναι το παραδοσιακό αλκοολούχο όμως το καλύτερο τσίπουρο είναι αυτό του Κόλλια. Είναι ένα νέο παιδί που το φτιάχνει καταπληκτικά. Δεν έχω πιει πιο ωραίο και το λένε και πολύ άλλοι που ίσως ξέρουν πολύ παραπάνω από μένα. Για μένα ένα τσίπουρο είναι καλό, αν δεν έχει γλυκάνισο γιατί χαλάει τη γεύση, αν δεν σε «βαρέσει» αμέσως. Να μπορείς να πιείς ώρα χωρίς να το μετανιώσεις μετά.

Από τις γευστικές αναμνήσεις που δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου είναι το καλοκαίρι μου ως παιδί, τα γεμιστά με φέτα που μας έφτιαχνε η μαμά. Τα είχα συνδυάσει με ένα σπίτι που είχαμε στο Λαγονήσι και θυμάμαι πολύ έντονα την μυρωδιά τους. Αυτό το θυμάμαι, αυτό που προσπαθώ ακόμα να θυμηθώ είναι το εστιατόριο που έφαγα το πιο ωραίο φαγητό στη ζωή μου. Είχα την τύχη πριν από μερικά χρόνια να πάω στο Λονδίνο μαζί με το Σταμάτη Φασουλή. Το όνομα του εστιατορίου δεν το θυμάμαι, θυμάμαι όμως ότι είχε υπέροχη διεθνή κουζίνα. Έτσι κι αλλιώς η Αγγλία δεν φημίζεται για την κουζίνα της.  Δεν θυμάμαι όμως τίποτα ούτε το πιάτο που έφαγα - μου φτάνει η ανάμνηση».

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση