Στέφανος Ζαούσης

Επίσης μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο της διεθνούς φήμης φωτογράφου Calliope “Children of the Light” όπου συμμετείχε να ως fashion stylist. Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεκινήσει και φωτογραφίακαι ένα μεγάλο project που δεν μας αποκαλύπτει.... Μας αποκαλύπτει όμως την ενδιαφέρουσα μέρα του γαστρονομικά!

Δεν μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα και το πρώτο πράγμα που κάνω με μισάνοιχτα μάτια είναι να πιώ καφέ.Πολύ καφέ,γαλλικό,πάντα Jacobs με γεύση φουντούκι και μαύρη ζάχαρη. Μετά τρώω είτε ένα γιαούρτι Fruyo βανίλλια με βρώμη είτε δημητριακά Quaker με βρώμη και σοκολάτα με άπαχο γάλα.Φεύγοντας από το σπίτι τρώω μία μπανάνα το φρούτο που αγαπώ πιό πολύ.Κινούμαι συνήθως στο κέντρο μεταξύ Κολωνακίου και Συντάγματος και το μεσημεράκι πίνω ένα ακόμα cappuccino στο Coffee Island στην Σταδίου μόνο που αντί γιά αφρόγαλα βάζω κρέμα την οποία τρώω με το κουταλάκι σα γλυκό. Α ναι ξέχασα να αναφέρω ότι είμαι γλυκατζής θα μπορούσα να τρέφομαι όλη μέρα μόνο με αυτά αλλά δυστυχώς δε γίνεται γιά ευνόητους λόγους. Αποφεύγω στη διάρκεια της μέρας σάντουιτς και τα συναφή,ούτε μου πολυαρέσει το ψωμί και δε θέλω να τρώω παχυντικά φαγητά χωρίς λόγο.Τα μεσημέρια αν είμαι σπίτι-γεγονός σπάνιο-είτε θα παραγγείλω μαγειρευτά από το 5φ και το Πολυπίττα, και τα δύο στο Παγκράτι που έχουν πολύ φτηνά και νόστιμα φαγητά είτε θα φτιάξω καμιά σαλάτα όπως την αγαπημένη μου με κόκκινο λάχανο, μαρούλι, μανούρι, μήλο, μέλι, ρόδι και κάστανο. Σουβλάκι που λατρεύω -μόνο καλαμάκι χοιρινό- συνήθως θα παραγγείλω από το Big bad wolf. Αν είμαι έξω θα φάω τα μπιφτέκια με σως γιαούρτι και πράσινη σαλάτα στο Bread and Butter που βρίσκεται στο attica στην Πανεπιστημίου. Ψωνίζω μόνο από τον ΑΒ Βασιλόπουλο κι αυτό με τα χίλια ζόρια γιατί δεν μου αρέσουν καθόλου τα supermarket , το φως τους μου θυμίζει νοσοκομείο και με εκνευρίζουν οι ουρές. Κρέατα αγοράζω από τη Πηγή στο Παγκράτι και ειδικά τα συκωτάκια κοτόπουλου. Αγαπημένο μου εστιατόριο είναι μακράν το Άνετον στο Μαρούσι. Έχει άψογο σέρβις, πολύ καλαίσθητο ντεκόρ και καταπληκτικό φαγητό. Ο ιδιοκτήτης Δημήτρης Φωτόπουλος σε κάνει και αισθάνεσαι σα να βρίσκεσαι σπίτι σου, σε ένα πραγματικά πολιτισμένο περιβάλλον. Το μενού ανανεώνεται συνέχεια αλλά θυμάμαι ένα αρνί κότσι με πουρέ σελινόριζα αριστούργημα. Από τα μόνιμα πιάτα που είναι μερικά ορεκτικά και γλυκά ,η βελουτέ κολοκυθόσουπα, οι τηγανητές πατάτες με αυγό η φέτα και ρίγανη και το ganache είναι αξεπέραστα. Θυμάμαι τη πρώτη φορά που πήγα και μου είπαν ότι η ganache έχει φυστικοβούτυρο αρνήθηκα να δοκιμάσω γιατί απεχθάνομαι τη γεύση του φυστικοβούτυρου. Αλλά μόλις ενέδωσα κι έφαγα μία κουταλιά νόμιζα ότι βρισκόμουν στον πιο γλυκό παράδεισο. Ψάρι δε τρώω πολύ αλλά σπάνια, όταν έχω όρεξη πάω στον Παπαδάκη που μαγειρεύει η Αργυρώ Μπαρμπαρήγου. Gourmet ψάρικα να γλείφεις τα δάχτυλα σου και η ίδια η Αργυρώ συμπαθέστατη. Επίσης πολύ ωραία κρεατικά έχει το Butchershop στο Γκάζι. Με εκνευρίζουν στα εστιατόρια το κακό σέρβις που ψάχνεις γιά σερβιτόρο και δε βρίσκεις κανέναν αλλά όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού στον φέρνουν σε χρόνο μηδέν, ο πολύ έντονος φωτισμός, τα κακομαθημένα παιδιά που τσιρίζουν και τρέχουν γύρω γύρω, οι άνθρωποι που μιλάνε δυνατά και φυσικά η αγένεια, θα προτιμήσω να ξαναπάω σε ένα εστιατόριο με μέτριο φαγητό και χαμογελαστούς,ευγενείς σερβιτόρους παρά το ανάποδο. Στο ψυγείο μου υπάρχουν πάντα τυριά,προτιμώ το ανθότυρο και τη γραβιέρα Νάξου, γιαούρτια, σαλάτες, κρέατα, cocacolazero στην οποία είμαι εθισμένος και φρούτα. Στο ντουλάπι υπάρχει πάντα μία σοκολάτα υγείας Παυλίδη για ώρα ανάγκης δηλαδή όταν έχω πολλά νεύρα η κέφια. Απ’ότι έχετε καταλάβει μέχρι τώρα δε μπορώ να ζήσω χωρίς κρέας και γλυκά. Λόγω διατροφής έχω ένα μόνιμο τεράστιο στερητικό σύνδρομο ζάχαρης. Αλλά το προσπαθώ πολύ, αν αφεθώ θα γίνω πελώριος. Μόνο τις Κυριακές επιτρέπω στον εαυτό μου να φάει ότι γλυκό και φαγητό θέλει και φυσικά όταν βγαίνω έξω μία στις τόσες το βράδυ. Μία στις τόσες ενδίδω και στα αλλαντικά ιδιαίτερα το σαλάμι και το προσούτο μου αρέσουν πολύ. Έχω εμμονή με τα αρνίσια παιδάκια και σιχαίνομαι το ροκφόρ. Πίνω μόνο όταν βγαίνω και πλέον μόνο λευκό κρασί. Παλιότερα είχα κόλλημα με το Γεροβασιλείου τώρα με το Moscato D’Asti,αλλά προσπαθώ να μην πίνω πολύ γιατί μετά είμαι άρρωστος με hangover γιά δύο μέρες. Έχω γίνει σπιτόγατος τα τελευταία χρόνια γιατί δουλεύω πολύ τη μέρα όποτε δε βγαίνω συχνά τα βράδυα γιά φαγητό. Σπίτι τρώω πολύ ελαφριά τα βράδυα, συνήθως μία τονοσαλάτα η ένα γιαούρτι,total πάντα 2% είναι για μένα το μόνο γιαούρτι που τρώγεται και σκέτο. Αυτό που λένε ότι καλό είναι να μη τρως μετά τις 8 το βράδυ γιατί δεν κάνει καλό και παχαίνεις το πιστεύω ακράδαντα. Αγαπημένη μου κουζίνα είναι σαφέστατα η Ελληνική, gourmet ή παραδοσιακή. Έχω ταξιδέψει πολύ και έχω δοκιμάσει όλες τις γεύσεις και θεωρώ τη δική μας κουζίνα αξεπέραστη. Δεν είναι τυχαίο που άνθρωποι από όλο τον πλανήτη τρελαίνονται με μία απλή χωριάτικη σαλάτα και λίγο φρέσκο ψωμί. Τα ινδικά, μεξικάνικα, thai και γενικά εξωτικά spicy φαγητά μου μυρίζουν και το sushi το θεωρώ άγευστο για τα δικά μου δεδομένα. Η μόνο κουζίνα που μου αρέσει πέραν της ελληνικής είναι η κινέζικη, τα noodles με γαρίδες, τα spring rolls και το γλυκόξινο χοιρινό είναι πεντανόστιμα. Αγαπημένο μου γλυκό είναι το γαλακτομπούρεκο αλλά γενικά τα τρώω όλα, άσπρα ή σοκολατένια, εκτός από τη μόκα και τον καφέ.Το καλύτερο γαλακτομπούρεκο το έχει το Κοσμικόν. Γενικότερα από γλυκά προτιμώ τον Στεργίου, έχει τόση πολλή δουλειά που είναι πάντα όλα φρέσκα. Α ναι και τη τάρτα φράουλα από το Pastry Family.Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε διακοπές κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες τη “βουτηχτή’ στο ζαχαροπλαστείο  Κλήμης και τα τηγανητά καλαμαράκια μετά τη θάλασσα στην εξέδρα πάνω στο Παλιό Λιμάνι. Τώρα που μεγάλωσα πηγαίνω πολύ συχνά στο Πήλιο που έχουμε σπίτι και τρώω πάντα στις Ορτανσίες στο Κατηχώρι. Εκτός του ότι περνάς καταπληκτικά και γελάς μέχρι δακρύων με τη ιδιοκτητρια τη Δήμητρα, το φαγητό και τα γλυκά-μη ξεχνιόμαστε-είναι θεσπέσια. Στο εξωτερικό πάλι δε ξέρω γιατί, ίσως επειδή έχω συσχετισμένη την Νέα Υόρκη με ξενύχτια ενώ έχω φάει σε πολύ καλά εστιατόρια πιό πολύ μου έχει χαρακτεί στο μυαλό το Florent Dinner,στο Meat Market District που ήταν ανοιχτό όλο το 24ωρο και ανάμεσα στις τραβεστί που έκαναν πιάτσα απ’έξω πηγαίναμε παρέα στις 6 το πρωί μετά το clubbing να φάμε brunch…rib eye steak, poached eggs, french fries και milk shake strawberry. Οπως όλα τα underground hip μέρη στην Νέα Υόρκη έκλεισε κι αυτό με την επέλαση των νεόπλουτων. Η σκηνή τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει πολύ. Οι σεφ είναι της μόδας, το gourmet  είναι η νέα λέξη μαζί με το instagram και το iphone. Ούτε η nouvelle cuisine μου λέει κάτι, στο Παρίσι όταν πάω τρώω burgers.Έχουν βέβαια απίστευτα τυριά και κρασιά αλλά πάντα πεινάω μετά.

Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα δήθεν μέρη που σου σερβίρουν μία κουτσουλιά κι επειδή είναι μαγειρεμένη από τον τάδε σεφ κοστίζει μία περιουσία ανευ λόγου και η πελατεία είναι σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι. Και έχω πάει σε σχεδόν όλα. Προτιμώ τα πιο cosy εστιατόρια ή ταβέρνες με αυθεντικές ή ψαγμένες γεύσεις που χαλαρώνεις, αισθάνεσαι άνετα και περνάς καλά με την παρέα σου. Προτιμώ να πάω στον Θανάση στο Μοναστηράκι για κεμπάπ παρά σε ένα επιτηδευμένο πανάκριβο εστιατόριο της μόδας. Άλλωστε τα εστιατόρια και τα μπαρ είναι τα νέα clubs, θέλω να διασκεδάζω όταν βγαίνω. Φυσικά κι εγώ με την κρίση παρότι σπάταλος από φύση μου προσέχω πλέον τις τιμές και μια που δε βγαίνω πια συχνά προτιμώ να πληρώσω για να φάω πολύ και καλά όχι κάπου για το θεαθήναι. Έχω ακόμα ‘παιδικές γεύσεις’ δηλαδή μου αρέσουν φαγητά που τρελλαίνονται τα παιδιά, burgers, παγωτά και πατάτες τηγανιτές παρόλο που έχω δοκιμάσει όλες τις κουζίνες. Είναι απλά θέμα γεύσης. Και περνάω πολύ καλύτερα όταν βγαίνω έξω με τους φίλους εκτός χώρου παρά με celebrities γιατί απλά θέλω να αισθάνομαι άνετα να πω και καμμία κουταμάρα παραπάνω χωρίς να παρεξηγηθώ. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, άνθρωποι της μόδας και των mediaπου έχω βγει και θα έβγαινα που περνάς πολύ καλά αλλά δεν θα τους αναφέρω ονομαστικά γιατί δε θέλω να ξεχάσω κάποιον. Μία glamorous βραδιά μία στα τόσα σε ένα trendy εστιατόριο με καλό φαγητό μου αρέσει αλλά και πάλι θέλω να είμαι με ανθρώπους που τουλάχιστον θα διασκεδάσω. Επιθυμία μου θα ήταν να ξαναέβγαινα στην Νέα Υόρκη γιά φαγητό με τους φίλους μου που έχουν μείνει εκεί, τον Κωσταντίνο, την Σύλβια, τον Νίκο και την Κατερίνα. Περνάγαμε αξέχαστα. Συνταγή δεν έχω να σας προτείνω γιατί μαγειρεύω τα βασικά. Ίσως επειδή μεγάλωσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που κανείς δεν αγαπούσε τη μαγειρική,δεν έμαθα την τέχνη και όσο μου αρέσει να τρώω,τόσο απεχθάνομαι τη κουζίνα με την τσίκνα και τις έντονες μυρωδιές. Ευτυχώς που το έτερον ήμισυ μαγειρεύει πολύ ωραία αλλιώς ακόμα με delivery θα ζούσα. Αν ήταν να πεθάνω αύριο θα ήθελα να φάω το ωραίοτερο γαλακτομπούρεκο του κόσμου-ποιός το φτιάχνει άραγε;- παρέα με τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν δίπλα στο τζάκι του πατρογονικού μου σπιτιού στο Μέτσοβο.